Zei er iemand electro op Klara?

Ik heb niks met auto’s. Jawel, ik heb een rijbewijs. Al acht jaar, in de originele verpakking. Hooguit heb ik twee keer alleen gereden, waarvan een keer naar de VRT, over het Meiserplein. Nooit een goed idee.

Waar ik wél van hou, is meerijden en lange road trips maken. Of dat nu van Leuven naar Parijs is, of dwars door Californië. Ergens onderweg, het heeft iets rustgevends. Enfin, toch wanneer het zonder aanschuiven is. En idealiter hoort daar de juiste muziek bij.

Voor de vorm (en de volgende rit naar Parijs) is de uitzending op zaterdag de ultieme auto playlist. Te beginnen met de openingstrack van een geweldige, recente autofilm: Drive (2011), met de onverstoorbaar coole Ryan Gosling als stuntchauffeur. Met zijn 92 beats per minute heeft 'Nightcall' van de Franse electro-house-kerel Kavinsky het perfecte tempo voor een heerlijke rit. Niet te snel dat je er onrustig van wordt, niet te traag dat het je in slaap wiegt. Dus zei er iemand electro op Klara? Awel, ja.

Er zijn ook films waarin road trips een cruciale rol spelen. Rain Man (1988), bijvoorbeeld, waarin een Lamborghini-importeur-in-geldnood (Tom Cruise) ontdekt dat hij een broer (Dustin Hoffman) heeft die aan het savantsyndroom lijdt. Samen ondernemen ze een vermoeiende trip naar Los Angeles. Aan de muziek zal het niet gelegen hebben. Hans Zimmer mixte daarvoor elektronische muziek met panfluit en didgeridoo. Ik geef toe, dat klinkt wat zweverig. Maar het werkt.

Nu, hier gaat het om een score die specifiek geschreven is voor dat onderweg zijn. Terwijl de meeste chauffeurs tegenwoordig toch teruggrijpen naar popmuziek, al dan niet gerangschikt op iTunes of Spotify. Wie dat ook gedaan heeft, is de buurman van Bill Murray in Broken Flowers (2005). Wanneer Murrays personage ontdekt dat hij ergens in de VS een negentienjarige zoon heeft rondlopen, besluit hij langs al zijn oud-lieven te rijden. En de buurman maakt hem een mixtape voor op de baan, met daarop veel Ethiopische jazz van Mulatu Astatke. Die man, intussen 75 jaar, denkt zijn internationale doorbraak te danken te hebben aan die film. En de mixtape van de buurman van Bill Murray.

En dan is er nog een ganse waslijst popsongs die zijn doorgebroken sinds ze afgespeeld werden in een autoradio, op het witte doek. David Lynch gebruikte ‘Wicked Game’ van Chris Isaak in Wild at Heart (1990), zodat het nummer twee jaar na verschijnen toch nog een hit werd. Of denk aan ‘Goodnight Moon’ van Shivaree in Kill Bill Vol. 2 (2004), de integrale soundtrack van Boyhood (2014) of zelfs Baby Driver (2017), waarin een choreograaf aan de slag mocht met funky shit voor wagens.

Trouwens, ik heb ook niks met voetbal. Maar daar zijn gelukkig niet zó veel goede films over gemaakt. Toch niet dat het een hele aflevering van The Original Soundtrack zou verantwoorden.

Zaterdagavond tussen 18 en 20 uur op Klara.