Interview
Wrappers over de stoute begindagen van Ketnet: "We hebben ooit Samson geslacht"
Ketnet wordt twintig en daarom gaan volwassen fans vier keer naar het Sportpaleis om hun jeugdhelden te vieren. Drie generaties Ketnet-wrappers over de stoute begindagen en twintigers met nostalgie.
Steven Van Herreweghe kijkt in de Ketnet-studio naar de muur vol tekeningen. "Doen kinderen dat nog, tekeningen maken en opsturen met de post?" Om maar te zeggen: er is veel veranderd in twintig jaar Ketnet. En eigenlijk ook niet, want kinderen sturen dus nog steeds tekeningen per post.
Opvallend, de gevoelige snaar die het jubileum raakt. Een jaar geleden leek het idee om in het Sportpaleis een feest te organiseren met Samson & Gert, X!NK, Thor en een eenmalige reünie van Spring een tikkeltje ambitieus. Ondertussen is het vier (!) keer full house. En het zijn volwassenen die de tickets kopen.
De presentatie in het Sportpaleis is straks in handen van Steven Van Herreweghe (40), Ketnet-wrapper van - letterlijk - het allereerste uur en Sofie Van Moll (33), die de zender opfleurde van 2001 tot 2007. En om het generatieconflict compleet te maken, schuift hier ook Charlotte Leysen (29), al zes jaar wrapper, aan.
Waarom is een Ketnet-presentator een wrapper?
Leysen: "Het komt van to wrap. Een programma inpakken, met een lint er rond."
Van Herreweghe: "Om de presentatoren frisser te maken dan die van TV1 en TV2, ook. In het begin kwam daar commentaar op. En Ketnet, dat was een 'stomme' naam, uit het dialect."
Leysen: "Echt?"
Van Herreweghe: "Vandaag is Ketnet een begrip. En een wrapper ook."
Steven, jij stond de allereerste minuten van Ketnet voor de camera en kwam zogezegd te laat binnengestormd. Was het in die begindagen zoeken naar de juiste toon?
Van Herreweghe: "Heel erg, en op antenne. Niemand wist goed wat we moesten doen. Dat was net leuk."
Van Moll: "Als wrapper moet je sowieso zoeken naar je eigen stijl."
Leysen: "Dat is het verschil tussen K3 en een wrapper. Ik mag mijn eigen kleren aandoen en een tattoo was geen probleem. Dat maakt het echter."
Van Herreweghe: "Dat is de kracht, dat er geen format is. Destijds was het wel stouter. We hebben eens een item gemaakt over hoe ze in China honden eten, en we wilden uitleggen dat wij hier een andere band hebben met honden. Dus hebben we Samson geslacht, met veel bloed. (De twee dames trekken grote ogen) Daarna bezocht ik voor onze rubriek Wakko Winkel een religieuze winkel in Brugge waar ze kazuifels verkochten, en daar hebben we een scherpe reportage gemaakt. Dat mocht, maar achteraf is er wel een polemiek ontstaan. Zelfs Godfried Danneels was boos. Toen is ons programma afgevoerd. En op Ketnet zijn koppen gerold."
Van Moll: "Ik zat in een bravere generatie. Warmte en veiligheid waren belangrijk."
Leysen: "Wij mogen ook weer wat grenzen aftasten. De dokter Bea show gaat over seks en in D5R gaat het erover dat roken niet cool is."
Van Herreweghe: "Als je nu naar W817 kijkt, dan is dat ook best stout."
Wat is er in die twintig jaar veranderd?
Van Moll: "Ik heb de indruk dat er meer middelen zijn. Wij hadden één kast met rekwisieten, dus we moesten hetzelfde hoedje honderd keer gebruiken. Dat was ook leuk; we moesten creatief zijn."
Twintig jaar geleden was er nog geen sprake van Nickelodeon, VTMKzoom of Netflix.
Van Herreweghe: "Ketnet onderscheidt zich met goede duidingsprogramma's zoals Karrewiet en De dokter Bea show."
Van Moll: "Het is dankzij die sterke gezichten dat die verjaardag zo hard leeft. Ketnet heeft de sfeer van een clubhuis waar iedereen bij mag horen en waar je als kind rechtstreeks wordt aangesproken. Door met de Ketnetband naar buiten te komen, stonden we heel dicht bij die kinderen."
Toch is het gek, dat zo'n kinderprogramma vier keer uitverkoopt aan volwassenen.
Van Herreweghe: "Volwassenen hebben altijd het idee dat ze de wereld niet onder controle hebben, en nostalgie voert hen terug naar een tijd waarin alles veilig was."
Van Moll: "Tien, elf jaar is de leeftijd waarop kinderen zich identificeren en spiegelen aan de personages van Spring. En Ketnet is echt: het is live en je kunt er als wrapper een fout maken of iets doms doen. Dat kan bijna nergens meer."
Niels Destadsbader, Karolien Debecker, Sam Debruyne, Staf Coppens, Peter Van de Veire, Sven Ornelis, Jelle Cleymans: het is onwaarschijnlijk hoeveel mensen begonnen zijn bij Ketnet en het nu best goed doen.
Leysen: "Je kan hier alles proberen: live in de studio presenteren of net grote shows, zingen en acteren. Het is echt een coole job, en optreden met de Ketnetband is erg rock-'n-roll."
Je bent hier al zes jaar, Charlotte. Staat er een houdbaarheidsdatum op?
Leysen: "Ik voel dat ik in de laatste fase zit. Ik ben bijna dertig."
Worden ex-wrappers vaak herkend?
Van Moll: "Ik word vaker herkend door Ketnet dan door wat ik daarna op Eén heb gedaan. Ik ben weer gaan studeren, dramatherapie aan de hogeschool. Plots zat ik tussen achttienjarigen die mij allemaal als kind op tv gezien hebben. Toen werd er wel gefluisterd."
Leysen: "Ik probeer de schooluren te vermijden, maar meestal willen kinderen gewoon even zwaaien van aan de overkant van de straat."
Van Moll: "Vaak zijn het de ouders die hun kinderen naar ons toe schuiven: 'Kijk eens wie we hier hebben'."
Van Herreweghe: "Ik heb het eens meegemaakt dat ouders kwaad werden op hun kinderen omdat ze mij niet herkenden en zeiden dat ik het niet was."
Hoe lastig is die voorbeeldfunctie? Er was kritiek op jou, Charlotte, omdat je op festivals via Instagram reclame maakte voor Coca-Cola.
Leysen: "Ik begrijp die kritiek, maar als ik de kans krijg van Coca-Cola om mij op een andere manier te uiten, dan grijp ik die. Dat is een nieuw fenomeen; het is zoeken naar wat kan en niet. Kinderen mogen niet op Instagram en op die festivals ben ik niet Charlotte van Ketnet."