Wint 'La La Land' straks de Oscar voor beste film? Misschien

Dus wordt het gegarandeerd La La Land? Ja en nee. Ja, want La La Land is, behalve een sublieme film, gefundeness fressen voor de leden van de Academy of Motion Picture Arts and Sciences, die elk jaar onder zichzelf uitmaken wie met het goud naar huis mag. Een wervelende, succesvolle en belachelijk hoopvolle musical – één van de oudste genres in Hollywood – die zich afspeelt in het hart van de filmindustrie: what's not to like?

Nee, want het aantal nominaties zegt niet noodzakelijk iets over de winstkansen van een film: Oscarwinnaar Spotlight had er vorig jaar zes minder dan concurrent The Revenant, en in 2013 haalde Ben Afflecks Argo het met zeven nominaties vlot van Steven Spielbergs Lincoln, die er twaalf had. Sinds de Academy de afgelopen twee jaar bakken kritiek over zich heen kreeg omdat de nominaties steevast witter dan wit kleurden, is ze bovendien op zoek gegaan naar een jongere en vooral ook meer diverse groep kiezers. Dat laatste verklaart allicht voor een stuk het feit dat er dit jaar een recordaantal zwarte acteurs zijn genomineerd én het succes van Moonlight van Barry Jenkins, wiens bikkelharde portret van een homoseksuele, zwarte man acht nominaties kreeg. Al is het natuurlijk ook gewoon een feit dat er het afgelopen jaar weinig Amerikaanse films waren die betere recensies kregen dan Moonlight. Nee, zelfs La La Land niet.

Dus het wordt Moonlight? Dat lijkt erg onwaarschijnlijk, maar het valt niet helemaal uit te sluiten. La La Land is ontegensprekelijk de frontrunner, maar dat waren The Revenant en Boyhood de twee vorige edities ook, en beide moesten uiteindelijk de duimen leggen voor respectievelijk Spotlight en Birdman. Dat gezegd zijnde, ondanks het feit dat Moonlight in Hollywood op ontzettend veel bijval kan rekenen, blijft het een piepkleine indiefilm. En om een budgetdrama te laten winnen van een spetterende musical zou de Academy er wel érg op gebrand moeten zijn om de blanke schandvlek van de afgelopen jaren weg te werken.

Het ziet er bovendien naar uit dat Moonlight volgende maand de Oscar krijgt voor beste adaptatie – de film is gebaseerd op het theaterstuk In Moonlight Black Boys Look Blue van Tarell Alvin McCraney – en dat acteur Mahershala Ali, bekend van de Netflix-serie House of Cards, zich voor zijn vertolking in de film mag verheugen op de Oscar voor mannelijke bijrol. Alleen Jeff Bridges kan in die categorie als een serieuze concurrent worden beschouwd – The Dude kreeg zopas zijn zevende Oscarnominatie voor het uitstekende Hell or High Water van David Mackenzie – maar de Hollywood-veteraan heeft al zo'n naakte vent op zijn schouw staan, en als er nu eens één film daar dit jaar echt aanspraak op kan maken, dan toch wel één over ontluikende homoseksualiteit. Kortom: Moonlight gaat eind volgende maand niet met lege handen naar huis.

En wat met Manchester by the Sea en Arrival, die respectievelijk zes en acht nominaties kregen? De eerste wordt mogelijk onderschat, de tweede jammer genoeg niet. Denis Villeneuve maakte met Arrival een van de sterkste en intelligentste sciencefictionfilms in jaren, maar de kans dat hij slaagt waar E.T. the Extra-Terrestrial, Avatar, Gravity en vorig jaar nog The Martian faalden, is miniem: Arrival wordt niet de eerste sciencefictionprent die een Oscar krijgt voor beste film.

Manchester by the Sea van Kenneth Lonergan is een heel ander paar mouwen, en mogelijk zelfs de grootste doorn in het oog van het La La Land-campagneteam. Als de Academy, zoals vorig jaar, op zoek gaat naar een compromis voor beste film – ervan uitgaande dat niet iederéén in de filmindustrie houdt van musicals, of van drama's over zwarte homoseksuele mannen – dan heeft Manchester by the Sea de beste papieren. Een ijzersterke film (over een man die zich na de dood van zijn broer over diens tienerzoon moet ontfermen) vol ijzersterke vertolkingen: what's not to like?

En zelfs al haalt Manchester by the Sea het niet in de categorie beste film, dan is de kans nog altijd groot dat hij de La La Land-droom aan diggelen slaat om de vierde film ooit te worden die met de vijf belangrijkste Oscars aan de haal gaat – na It Happened One Night, One Flew Over the Cuckoo's Nest en The Silence of the Lambs. Lonergan is in staat de Oscar voor beste originele scenario van Chazelle af te snoepen, en Manchester by the Sea-hoofdrolspeler Casey Affleck moet vrij makkelijk zijn La La Land-collega Ryan Gosling aan kant kunnen schuiven.

De twee mannelijke koplopers krijgen trouwens ook nog stevige concurrentie van Denzel Washington, wiens degelijke, maar niet bijster overtuigende theaterverfilming Fences al bijna zeker Viola Davis een Oscar voor vrouwelijke bijrol oplevert, terwijl La La Land-heldin Emma Stone op haar beurt nog de handen vol zal hebben met Natalie Portman. Die laatste heeft dan al een Oscar voor Black Swan, haar rol als Jackie Kennedy in Pablo Larraíns Jackie is in elk ander jaar goud waard. Of het moet zijn dat Stone en Portman beide worden gevloerd door Isabelle Huppert voor Paul Verhoevens verder compleet genegeerde Elle? Twijfelachtig, maar het kan.

Zekerheden zijn er al enkele jaren niet meer, en over indicaties valt te discussiëren. Ja, La La Land heeft al zijn Golden Globes-nominaties verzilverd, maar in zoverre de Golden Globes niet inherent quantité négligeable zijn – ze worden gekozen door negentig celebrityjournalisten; de Oscars door meer dan zesduizend mensen uit het vak – hebben ze de voorbije tien jaar slechts vier keer de Oscar voor beste film 'voorspeld'.

Dan doet de Screen Actors Guild, de acteursvakbond en gelijk ook de grootste groep Oscarkiezers, opmerkelijk beter. En dat is slecht nieuws voor La La Land: als de musical op 26 februari wint, dan zal het pas de tweede keer zijn in de geschiedenis dat de voltallige cast van een Oscarwinnende film niet werd genomineerd voor een Screen Actors Guild Award. Omdat acteurs in Hollywood vinden dat La La Land het werk is van slechts twee confraters, niet van de voltallige cast? Of omdat ze er toch net iets minder wild van zijn dan van – allemaal wél genomineerd voor de belangrijkste Screen Actors Guild Award – Moonlight, Manchester by the Sea en Fences?

Om de - count us in - groupies gerust te stellen: een maand voor de Oscarceremonie ziet het er niet naar uit dat La La Land veel heeft te vrezen. Damien Chazelle heeft niet alleen een van de beste en verrassendste films van het jaar gemaakt, de reacties erop zijn unaniem lovend. La La Land is het soort film waar iederéén op slag verliefd op wordt, en het is mogelijk ook dé feelgoodfilm die zowel Hollywood als de rest van wereld op dit moment nodig heeft.

Maar de concurrentie is verdomd hard: Moonlight, Manchester by the Sea, Arrival, Jackie en Hell or High Water zijn evenzeer sterke films, terwijl Hacksaw Ridge van Mel Gibson, Lion van Garth Davis en Hidden Figures van Theodore Melfi keurig Oscarvoer zijn. In een perfecte wereld hadden daarnaast ook het meesterlijke American Honey van Andrea Arnold, het minstens even meesterlijke Nocturnal Animals van Tom Ford en het duidelijk zwaar onderschatte Silence van Martin Scorsese dit jaar een prominente rol gespeeld, maar de wereld is niet perfect, en precies daarom moet en zal La La Land volgende maand met een karrenvracht beeldjes naar huis gaan.

Bekijk alle nominaties hier.

La La Land (14 nominaties)

Arrival (8 nominaties)

Moonlight (8 nominaties)

Manchester by the Sea (6 nominaties)

Hidden Figures (3 nominaties)

Hacksaw Ridge (6 nominaties)

Fences (4 nominaties)

Jackie (3 nominaties)

Florence Foster Jenkins (2 nominaties)

Lion (6 nominaties)

Hell or High Water (4 nominaties)