FilmrecensieKing Richard
Will Smith serveert voor matchpunt op de Oscars in Williams-biopic ★★★☆☆
Niet de zussen Williams, maar hun vader Richard staat centraal in King Richard. Een meeslepend maar partijdig wedstrijdje om de sympathie van de kijker, waarin Will Smith serveert voor een matchpunt op de Oscars.
Dat toptennissters Venus en Serena Williams ooit een biopic zouden krijgen, stond in de sterren geschreven. Maar dat ze daarin niet meer dan een veredelde bijrol zouden spelen, is toch enigszins verrassend. Regisseur Reinaldo Marcus Green en scenarist Zach Baylin richten de schijnwerpers op Richard Williams (gespeeld door Will Smith), de eigenzinnige vader van Venus en Serena. Want hij was, zo betoogt de film, de architect van hun succes. Dat klopt in zekere zin: nog voor de geboorte van zijn dochters had Williams al een 78 pagina’s tellend carrièreplan voor hen geschreven, dat vervolgens minutieus werd uitgevoerd.
Toch blijft het een opmerkelijke keuze. Het was toch Richard Williams zelf niet die al die winnende ballen over het net smakte? En is het interessantste vraagstuk in de Williams-saga sowieso niet hoe Serena en Venus het hebben beleefd om als pionnetjes te worden ingezet om de grote droom van hun vader te realiseren?
Van die vraag blijven de makers ver weg. Zij belichten liever de taaie vooruitziendheid van Richard Williams. We zien hoe hij zijn dochters (fris vertolkt door Saniyya Sidney en Demi Singleton) van kleins af aan klaarstoomt voor succes, soms met de harde hand, maar altijd vanuit een diepe bezorgdheid om hun welzijn.
Deel van het plan
King Richard is overduidelijk een opgeschoonde Hollywood-versie van de realiteit: Williams’ kleine kantjes komen aan bod, maar de scherpste worden er afgevijld. In de regiestoel zit een partijdige umpire – hoe kan het ook anders: de Williams-zussen prijken zelf als producenten op de eindgeneriek. Wedden dat deze film ook al in vader Williams’ plan uitgeschreven stond? Toch vormt King Richard ook een welgekomen uitdieping van een weinig geliefde mediafiguur. De film illustreert hoe Williams ook gedreven werd door zijn traumatische ervaringen met racisme.
King Richard mag dan een sprookje zijn, het is wel een meeslepend sprookje. Wij zaten de hele tijd met een gebald Kim Clijsters-vuistje te supporteren voor de familie Williams: come on! Cinematografisch worden er geen aces geslagen. Alle aandacht gaat naar Will Smith, zijn wantrouwige lichaamstaal en zure pruilmondje. Het is onmiskenbaar Acteren, wat hij doet. Maar was die hoofdletter echt nodig?
King Richard, vanaf woensdag in de bioscoop.
