Wilco - The Whole Love
De vaandeldragers van de alt.country gingen in alle windrichtingen zoeken om thuis te komen met The Whole Love. Dat levert een hoogst avontuurlijke plaat op, al vervreemdt de groep nooit van haar oude fans.
Wedden dat ook deze Wilco je bij de eerste beluistering veroverd zal hebben? Probeer anders maar eens om níét ontroerd te raken wanneer Jeff Tweedy's in een fragiel falset zingt: "I still love you to death". Maar niet alleen de titelsong is van dat buitenaardse niveau.
Na het bijna ongewoon luchtige Sky Blue Sky en het al even poppy Wilco (The Album) dachten we dat de Amerikaanse groep rond Jeff Tweedy haar vaste stijl had gevonden en zich daar knus zou nestelen. Mis poes!
Deze achtste langspeler zoekt nog steeds zijn heil in alt.country, maar daarbovenop krijg je ook onderhuids experiment, nerveuze gitaarpop en ruwe lofi op je bord. De invloeden zijn erg divers en opener 'Art of Almost' is daar nog het beste voorbeeld van. Die song leurt met neurotische elektronica, forse krautrock, psychedelica én een zinderende gitaarsolo die aluminium zou kunnen smelten. En dat allemaal binnen een termijn van zeven minuten. Zo bizar en onweerstaanbaar hoorde je Wilco nog nooit.
Diezelfde snarenbeulen gaan nadien ook heulen met pastorale folk, in het op twaalf minuten afklokkende 'One Sunday Morning'. En doet het charmante tokkelwerk in 'Rising Red Lung' niemand aan Nick Drake denken? 'Sunloathe' en 'Capitol City' klinken dan weer als een gemoderniseerde outtake van The Beatles. Wilco speelt echter snugger leentjebuur: ze blijft altijd trouw aan haar eigen herkenbare sound. Het DNA van deze band is dan ook te sterk om af te breken.
'Born Alone' lijkt dat DNA perfect in kaart te brengen. Alsof de groepsleden voordien de koppen bij elkaar staken en zich afvroegen waar hun fortes na al die jaren nu precies lagen, krijg je hiermee een song die Wilco perfect vat. Sfeerschepping, gevoel voor detail én furie gaan hand in hand. Blazers klinken zo vurig dat geen brandweer nog hulp kan of wil bieden. En een roedel uitgelaten gitaren neemt de handschoen op tegen dolle drums.
Maar Wilco hoeft niet altijd de hoogste versnelling te kiezen om te boeien. Als de kerkklokken in 'Capitol City' je niet in hogere sferen brachten, dan doet 'Dawned on Me' dat wel - een song waar The Byrds indertijd een arm of een been voor veil gehad zouden hebben.
Ondanks de gloedvolle warme sound van The Whole Love hoorden we frontman Jeff Tweedy ook lang niet meer zulke onheilspellende teksten brengen. Zong hij twaalf jaar geleden nog "I dreamt about killing you again last night, and it felt alright to me", dan betrap je hem nu op de morbide gedachte "You won't set the kids on fire, but I might". Gezellige boel in die bovenkamer!
Valt er dan nergens op af te dingen? Ach, misschien is 'Standing O' een iets te banale rocker tussen al de voornoemde pareltjes. Maar eerlijk gezegd zien we die song zich live nog opwerken tot een hymne voor luchtgitaar. In het geval we ons bij een volgend concert effectief zouden overgeven aan zo'n beschamende rondje: u hebt ons niet gezien. (PIAS)
DOWNLOAD EERST:
'Art of Almost', 'Born Alone'
