Wijn, cognac, koffie en nu chocolade: voedselstrips van Franse scenarist zijn hit

Wijn, cognac, koffie en nu chocolade. De Franse topscenarist Corbeyran scoort met zijn voedselstrips de ene na de andere hit. Zopas verschenen twee nieuwe reeksen: De meesterchocolatier (over chocolade in Brussel) en Bodegas (over Spaanse wijn).

Eric Corbeyran is bijlange niet de enige die food strips maakt. Maar waar zijn collega’s thema’s als wijn of koffie op een gortdroge, zelfs slaapverwekkende manier verwerken, maakte de 55-jarige scenarist naam met zijn eigenzinnige aanpak. “Sommige auteurs brengen dat soort strips met een educatieve, pedagogische vertelstijl. Dat interesseert me totaal niet” zegt Corbeyran. “Ik ben vooral in mijn element wanneer ik fictie en non-fictie combineer. Dat soort verhalen daagt me uit en is levendiger.”

Zo baden zowat al zijn strips in een gespannen sfeertje, waarbij niemand nog opkijkt van een moord meer of minder. Zijn hoofdrolspelers worden aangerand, met afpersing bedreigd of ze verdwijnen op mysterieuze wijze. “Ik moet me niet braaf aan de regels houden want ik moet geen door bedrijven betaalde infostrips afleveren”, klinkt het.

En dát zijn aanpak werkt. Corbeyran is een van Frankrijks topscenaristen met een lange lijst aan bestsellers als De zang van de vampiers, 14-18 of Elfen, respectievelijk een horror-, oorlogs- en fantasyreeks. Toen hij hij in 2011 de reeks Chateaux Bordeaux lanceerde, over wijn in (zijn woonplaats) Bordeaux, bleek hij tot ieders verrassing een nieuw concept te hebben aangeboord. Uitgevers stonden in de rij aan te schuiven voor nieuw, gelijkaardig werk. Dus trok Corbeyran die formule helemaal open met reeksen over andere Franse wijnstreken zoals Bourgogne, om vervolgens verhalen te distilleren uit Italiaanse en Spaanse wijnregio’s, gevolgd door albums over cognac en koffie. De oplages van zijn reeksen kent hij niet, luidt het. “Maar van Chateaux Bordeaux weet ik het wel: over de 500.000 albums.”

Terwijl hij in Bodegas de Spaanse wijnstreek La Rioja centraal zet, is dat voor De meester-chocolatier Brussel en vooral Molenbeek. Uitgerekend daar opent zijn hoofdrolspeler zijn chique chocoladewinkel. Of hij dan niet weet dat Molenbeek een wat getroebleerde gemeente is?

“Toen we in 2015 voor het eerst naar Brussel trokken voor research kwamen we via de dokken plots terecht in Molenbeek. De sfeer was er gespannen, net als in Parijs, waar in de Bataclan een terrorist 89 muziekfans had vermoord. Het is een wat rare plek, zeker, maar toen we het MIMA (Millennium Iconoclast Museum of Art) bezochten, wisten we: dit wordt de uitvalsbasis voor ons verhaal. De sfeer en het visuele van die buurt, waar toen nog niemand investeerde in winkels, spraken ons aan. Toen we het Lombard voorstelden waren ze verbijsterd, maar ze gaven wel hun zegen.”

Dove arbeiders

Volgens de scenarist is het de honger naar kennis achter de producten die hem voortdrijft. Bij De meester-chocolatier speelden ook andere belangen. Corbeyran verwijst naar coscenarist Bénédicte Gourdon, zijn vrouw.

“We zijn beiden chocoholics, wat de aanleiding was om eens samen te werken. Zij is geen scenarist, wel psycholoog in een ziekenhuis in Bordeaux. Ze werkt er vooral met doven. Toen we de directeur van Chocolaterie de l’Opéra in het Zuid-Franse Châteaurenard over onze plannen spraken, leerden we dat hij samenwerkte met een Vietnamese plantage die met dove arbeiders werkt. We bezochten die plek in de Mékong, geleid door de Vietnamees-Franse directeur van Erithaj, Arnaud Stengen. Toen wisten we: een van onze personages moest doof zijn. In onze strip wordt zij omwille van haar handicap slecht behandeld.”

Dat mag niet verbazen, zegt Corberyan, benadrukkend dat grote piefen achter de bedrijven van geestrijk vocht of comfortfood niet altijd lieverdjes zijn. “Net dat maakt interessante verhalen.”

Bodegas en Chateaux Bordeaux verschenen bij uitgeverij INdruk, De meester-chocolatier bij Daedalus.