Wie is popsensatie Mabel, die Rode Neuzen Dag afsluit?

Ze is de dochter van ninetiesidool Neneh Cherry, scoorde een wereldhit met ‘Don’t Call Me Up’ en is aardig op weg om de nieuwe ster aan het popfirmament te worden. Vrijdag is Mabel topact tijdens het slotfeest van Rode Neuzen Dag in het Sportpaleis.

“Don’t call me up / I’m going out tonight / Feeling good now you’re outta my life.” Vier jaar nadat de Brits-Zweedse zangeres en songwriter Mabel Alabama Pearl McVey (23) werd ontdekt op Soundcloud scoorde ze dit jaar haar eerste superhit ‘Don’t Call Me Up’. Goed voor 35 weken in de Ultratop, met een pieknotering op nummer twee. De single werd geproducet door de man die mede verantwoordelijk is voor de oorwurm ‘Shape of You’ van Ed Sheeran. En ook Camille Purcell - die eerder werkte voor grootheden als Dua Lipa, Rihanna en Sam Smith - schreef met Mabel mee aan de song. Kortom, het kruim van de popindustrie.

‘Don’t Call Me Up’ sloeg aan omdat het lekker in de oren ligt. Toch heeft de song een ongebruikelijke structuur, die aantoont dat de popster in spe commercieel kan denken maar met een catchy hoekje af. “Aanvankelijk was ik zo’n ‘urban, west-London, making-90s-R&B-over-a-breakbeat’ artiest”, vertelde Mabel onlangs aan The Guardian, over haar eerste virale succesjes. “Dat was leuk om te doen, dat is ook voor een groot deel wie ik ben. Maar dat is afrobeat bijvoorbeeld ook. Ik ben multicultureel, al die verschillende invloeden zitten in mij. En ik wil ze allemaal laten horen.”

Dat brede palet van muzikale kleuren zit haar in de genen. Moeder is Zweedse ninetiesidool Neneh Cherry, bekend van ‘Buffalo Stance’ en haar duet ‘7 Seconds’ met Youssou N’Dour. Vader is de Brit Cameron McVey, producer van onder meer Massive Attack. Haar grootvader is de Sierra Leoonse drumpercussionist Ahmadu Jah, en haar stiefgrootvader - pluspapa van Neneh Cherry - is de Amerikaanse jazztrompettist Don Cherry. Een absolute culturele smeltkroes, dus.

Afgelopen zomer, toen ‘Don’t Call Me Up’ nog altijd hoog in de hitlijsten vertoefde, bracht Mabel haar debuutplaat High Expectations uit. Ook ‘Mad Love’, de tweede single uit het album, deed het lang niet slecht. Misschien omdat haar muziek relatief eenvoudig lijkt. “Ik wil geen muziek schrijven waar je een fucking diploma voor moet hebben om het te begrijpen”, zei ze aan HypeBae. “Ook een veertienjarig meisje moet zichzelf kunnen herkennen in mijn nummers. Ik wil popmuziek maken en de wereld rondreizen en in grote arena’s staan.”

Geen shit

Verrassend, want tegelijk lijdt Mabel al haar hele leven aan angstaanvallen. “Ik ben altijd al een denker geweest”, klonk het in The Guardian. “Al toen ik klein was, zat ik met grote vragen over de dood, oorlog, waarom sommige mensen het beter hebben dan anderen.” Wanneer op haar achtste de angsten een ongezond grote proportie aannamen, verhuisde het gezin van Londen naar Stockholm, waar moeder Neneh Cherry was opgegroeid. Daar werd Mabel aangemoedigd om piano te spelen en liedjes te schrijven. Uiteindelijk volgde ze les aan de prestigieuze muziekschool Rytmus, waar ook Robyn afstudeerde. Al bleef ook dat moeilijk. “Ik verstopte me vaak in de toiletten. Soms moest ik zo hard huilen dat ik ervan moest overgeven.”

Die angst heeft ze nog steeds. Toen ze afgelopen mei haar debuut maakte op de Amerikaanse televisie in The Tonight Show van Jimmy Fallon, was ze zo bang dat ze haar beide ouders meenam voor morele ondersteuning. “Mijn moeder is mijn grote voorbeeld”, zei ze achteraf in NME. “De reden waarom zij zo succesvol is geworden, is het feit dat ze er geen shit om geeft wat andere mensen over haar denken.” Herinner u bijvoorbeeld Neneh Cherry’s legendarische Top of the Pops-tv-optreden dat ze deed toen ze acht maanden zwanger was van haar tweede kind Tyson.

Maar sinds ze in 2017 het voorprogramma mocht doen van Brits idool Harry Styles, werkt ze wel aan het zelfvertrouwen om zelfverzekerd op dat podium te kruipen. “Ik probeer geen grote druk te ervaren wanneer ik moet optreden, en het te beschouwen als een repetitie”, klonk het in NME. “Want het is dit wat ik wil doen. En ik kan dat leren door te performen voor een publiek van 20.000 die niet specifiek voor mij zijn gekomen.”

Als het van haar manager afhangt, stopt Mabel die kwetsbaarheid ook in haar teksten, net als andere hedendaagse popsensaties als Ariana Grande of Billie Eilish. Iets wat de jonge zangeres al deed op nummers als ‘OK (Anxiety Anthem)’ en ‘Stockhlm Syndrome’. Maar het zijn de singles als ‘Mad Love’, de samenwerking met Tiësto ‘God Is a Dancer’ of de nieuwe ‘Loneliest Time Of The Year’ die blijven hangen. En die het Sportpaleis vanavond zal meebrullen. Misschien net nadat Mabel nog even boven de pot heeft gehangen.

High Expectations is uitgegeven bij Polydor Records. Op 28/2 staat Mabel in Botanique.