Albumrecensie
‘We begrijpen mekaar’ van Tourist LeMC: de spiegel van Koning Liefde
Drugdealers, gauwdieven, sans-papiers: uiteindelijk vormen goed én kwaad de ziel van ’t Stad, gelooft Tourist LeMC. Op zijn derde langspeler solliciteert Koning Liefde naar een betrekking als grote bruggenbouwer. De architectuur van zijn nieuwe plaat laat alleszins weinig te wensen over.
Is den troubadour een naïeve neringdoener in good vibes? Mogelijk. Maar zijn wereld is alleszins mooier om in te verdwalen dan degene die wij kennen, denk je achteraf. De multiculturele wijk die de Seefhoek is, lijkt model te staan voor de rest van de wereld bij straatdichter Johannes Faes. Een zachte melancholie omzwachtelt zijn songs, die bulken van romantiek én maatschappijkritiek.
Nu eens doolt een viool eenzaam doorheen zijn beats (‘Alles komt terug’), elders krijgt de Waalse Alice on the Roof een fonetisch taalbad Antwaarps (‘Oprechte leugens’), of houdt de onsterfelijke veteraan Raymond van het Groenewoud u een ‘Spiegel’ voor, met tierlantijntjes en schone schijn.
Zeemzoet
De productie is bescheiden, soms zelfs onopvallend. Maar als woordkunstenaar blijft Tourist LeMC wel meestal vol bravoure rondjes draaien in je hoofd. Een enkele keer wint meligheid het van melancholie: het zeemzoete refrein en de dooddoener “niemand heeft het patent op de waarheid” in ‘Zoete blasfemie’ laten uw blik waarschijnlijk meteen afglijden naar de skiptoets.
In songs als ‘Boussa’ of ‘Tramontane’ neemt Koning Liefde Faes evenwel een hoge vlucht én de vluchtheuvel naar uw hart. Net zo goed een leuze om in Delfts blauw te laten vereeuwigen: “We zijn ridders in theorie, barbaren in praktijk.” Die zinsnede uit de ouverture ‘Barbaren’ vat zowat de derde langspeler samen.
Tourist LeMC houdt zichzelf en de maatschappij een spiegel voor, spaart zichzelf niet noodzakelijk, maar verkettert een ander zelden. Dat levert niet noodzakelijk verrassende, dan wel fraaie inzichten op.
Als we heel eerlijk zijn, vonden we het verneukeratieve Tourist-karikatuurtje van Tom ‘Sociaal Incapabele Michiel’ Borremans altijd nog nét iets spannender dan Tourist LeMC zelf. De melange van kleinkunst, hiphop en zachte speldenprikjes aan the powers that be maakten dat cynische ettertjes zoals wij Johannes Faes te makkelijk konden afserveren als een temerige troubadour. Maar met ijzersterke songs als het in piano gedrenkte titelnummer of het street-sacrale ‘OLV’ moet je toch finaal overstag gaan voor Tourist LeMc.
Begrijpen we elkaar?
We begrijpen mekaar is verschenen bij Top Notch.
