Wat ga ik al die stoethaspels in ‘Ted Lasso’ missen

Het derde en laatste seizoen van Apple TV+-reeks Ted Lasso opent met een triest tafereeltje dat gescheiden ouders met kleine kinderen ongetwijfeld zullen herkennen: het moment waarop ze, na de periodieke ouderwissel, geknield in de woonkamer het speelgoed van hun kleine zitten op te ruimen. Of we in dit derde en laatste seizoen te weten zullen komen wat er precies scheelt met de sympathiekste blabberaar op televisie, welke emotionele kwetsuren precies moeten worden verhuld door die stuitende opgewektheid? Ondergetekende moet u het antwoord per definitie schuldig blijven. Maar ongetwijfeld heeft het iets met de geïmplodeerde gezinssituatie van de Amerikaanse voetbalcoach (opnieuw met een aandoenlijke flair neergezet door Jason Sudeikis) te maken.

In veel opzichten is Ted Lasso de tegenpool van een ander tragikomisch personage uit de Britse eilanden: Ricky Gervais’ niet minder charmante grommelpot Tony Johnson in Netflix-reeks After Life. De aard van de twee hun verlies is natuurlijk hoegenaamd niet vergelijkbaar (Tony’s vrouw is overleden, Ted leeft gewoon gescheiden van de zijne), maar ze hebben allebei iets ontdekt dat ze met zo’n gemak en zo’n ontzagwekkende massa kunnen opwoelen dat hun verdriet er – tenminste voor de buitenwereld – onpeilbaar diep onder begraven ligt. Bij Tony is dat bijtend sarcasme, bij Ted precies het tegenovergestelde daarvan: zijn onvermoeibare luchthartigheid. Believe!

Al wordt dat eeuwige optimisme op de proef gesteld in dit seizoen van Ted Lasso. AFC Richmond, de Britse voetbalploeg die van de degradatie en dus een financieel échec moest worden gered door deze American football-coach en diens unieke methodes, blijft ondanks een paar successen in die underdogpositie hangen. En nu Teds voormalige poulain Nate (Nick Mohammed) voor de dark side heeft gekozen door uit wrok de concurrerende ploeg West Ham te gaan coachen, sijpelt er voor het eerst ook een brok hard cynisme binnen in het anders zo vrolijke Lasso-universum. Dat lijkt daardoor, nog versterkt door de gure invloed van dat team zijn nieuwe eigenaar (een gepast ijzige Anthony Head), ineens ook wat meer op de echte wereld: een oord waarin er soms eens een klootviool op je pad verschijnt die je geschiktheid als mens zwaar op de proef stelt.

Gelukkig blijft de cast van Ted Lasso bevolkt door tal van uiterst patente stoethaspels (m/v), van wie al die negativiteit met een relatief groot gemak blijft afglijden. Zelfs de nieuwe sterspeler met zweverige diva-manieren (Maximilian Osinski), die in een mindere reeks als een totale hufter zou worden neergezet, zal op zijn eigen unieke manier uw sympathie weten te wekken. Wat zal ik ze allemaal missen wanneer, binnen een week of zes, het doek finaal valt voor Ted Lasso.