‘Walk Like an Egyptian’ van The Bangles: een bullshitnummer, maar wel een hit!

“Begrijp me niet verkeerd: we houden van dat liedje, hoor,” dixit Susanna Hoffs van The Bangles over ‘Walk Like an Egyptian’, “maar er was een tijd waarin we ons zorgen maakten dat we voor eeuwig bekend zouden staan als het groepje van dat kierewiete dansje. We vonden het op den duur minder leuk dat men ons op straat om de haverklap nariep met ‘Hey, loop nog eens voor mij zoals een Egyptenaar!’ Heel gênant.”

Jazeker, in 1986 kon je geen fuif of trouwfeest bijwonen waar men níét als een idioot over de dansvloer hoste op de tonen van ‘Walk Like an Egyptian’. Het bijbehorende dansje dat de dames van The Bangles schalks opvoerden in de videoclip van het liedje spoorde ons in die dagen aan om houterig en geheel hiërogliefisch een karikatuur van een Egyptenaar neer te zetten: Cleopatra met een verschot, zeg maar. Het was dankzij diezelfde videoclip dat het nummer overal ter wereld naar de eerste plaats van de hitparades schoot. Herinner u de close-up van Hoffs die er gespeeld verlegen met de ogen rolt en op die manier een legioen mannelijke fans won. The Bangles werden er op slag sekssymbolen mee.

Voor de genesis van ‘Walk Like an Egyptian’ moeten we gek genoeg niet bij The Bangles zijn, maar bij ene Liam Sternberg, een songschrijver uit Akron, Ohio. Hij stond mee aan de wieg van de zogeheten Akron Sound, de muziekscene die aan het einde van de jaren zeventig bands zoals Devo baarde. Sternberg kreeg het idee voor zijn superhit op een ferry op het Engelse Kanaal waar hij de passagiers in de gaten hield die onelegant van de ene naar de andere kant van het dek stommelden en probeerden niet om te vallen. Ze deden hem denken aan de figuurtjes op Egyptische hiërogliefen.

Sternberg nam een demoversie op met de ­zangeres Marti Jones, in 1983 al. “Ik weet dat dit een bullshitnummer is,” zo zou hij Jones hebben gecoacht, “maar ik zweer je dat het een hit wordt.” Zij vond het een van de domste liedjes die ze ooit had gehoord. Jones wilde het nummer verpatsen aan de Amerikaanse zangeres Toni Basil, die het nummer uiteindelijk van zich afschoof en onverwacht haar muziekcarrière on hold zette omdat ze meer bij haar gezin wilde zijn. Zo kwam ‘Walk Like an Egyptian’ terecht bij David Kahne, de gewiekste manager van The Bangles.

Kahne liet de groepsleden tijdens een repetitie één voor één de lead vocal zingen om te kunnen bepalen wie welke strofe voor zich zou nemen. The Bangles hadden immers vier zangeressen: Susanna Hoffs, Vicki Peterson, Michael Steele en drummer Debbi Peterson. Die laatste werd verplicht zich tot achtergrondzang te beperken omdat Kahne een hekel had aan haar stem. Tot overmaat van ramp hield hij Peterson weg van haar drumstel omdat het ritme van ‘Walk Like an Egyptian’ uit een drummachine komt. Het leidde tot de nodige spanningen in de band.

Maar kijk, de dames namen koket de onzin in de mond die Sternberg had verzonnen, zoals ‘If you want to find all the cops / they’re hangin out in the donut shop’ en ‘Foreign types with the hookah pipes say / weh oh hey oh, ay oh hey oh”. Om nog te zwijgen van ‘All the Japanese with their yen / the party boys call the Kremlin’. Pardon? “Tja, zie het als een viering van de jaren tachtig,” aldus Hoffs, “en van het escapisme en de vreugdevolle lichtvoetigheid die toen in zwang waren. Zoek er niet meer achter. There is a place for fun in everyone’s life.”

Oké dan.