Waarom Jerry Seinfeld ene Ricky Gervais van de eerste plaats stoot op de lijst van Grappigste Mensen Op Aarde

Een van de opmerkelijkste voetnoten bij leven en werk van stand-upcomedian Jerry Seinfeld is de volgende: tijdens de allerlaatste aflevering van de tv-serie Seinfeld, 14 mei 1998, stierf Frank Sinatra. Er keken op dat moment 76 miljoen Amerikanen naar tv, de straten waren leeg, wat maakte dat de ambulance met de doodzieke zanger met 180 km/uur dwars door Los Angeles naar het Cedars Sinai Medical Centre kon scheuren. Een vaartje dat de ziekenbroeders weer wat kleur op de wangen gaf.

Het mocht niet baten. Dochter Nancy Sinatra woonde in de buurt maar heeft haar vaders hand bij zijn entree in het Eeuwige Las Vegas niet kunnen vasthouden, simpelweg omdat zij naar Seinfeld zat te kijken en niet ­gestoord wilde worden. Haar verdriet daarover is nooit overgegaan.

Nu is er van Jerry Seinfeld de dikke pil Is dit wat? Wat is het dan? Een verzameling van de beste verhaaltjes – echte grappen zijn het eigenlijk niet – van de laatste ­vijftig jaar on the road. Het is, zo lees ik, een fractie van wat hij de laatste halve eeuw de zaal heeft ingeslingerd. Een ­oergeestige schatkist.

Voor de zij-instromers: Seinfeld is een volle neef van Toon Hermans, even wars van actualiteit en even verbaasd over het tragikomische leed dat alledaags leven heet. Ik ga op zoek naar mijn favoriet, ‘Het bord van McDonald’s’. Zou dat de strenge cut van de meester hebben ­gehaald? Gelukkig, daar staat het. ­Citeren heeft geen zin. Veel te lang.

Wat wel kan, is twee zinnen uit ‘Sokkenkast’: ‘Als je sokken koopt, zit er vaak zo’n ­hangertje bij. Zouden er mensen zijn met een klein hangkastje voor sokken? Met hele kleine deurtjes?’

En dan moet je Seinfelds slome dictie er nog bijdenken, alsof er een beetje Velpon aan zijn woorden zit.

Seinfeld stijgt met Is dit wat? deze week naar numero uno. Ricky Gervais gaat terug naar nummer twee. Ik heb het over Lijstjes. Ranking the stars. Kome er orde! Het leven veilig ­opbergen in hitparades.

Dwangneuroses zijn zelden je beste vrienden, maar op een goede dag horen ze er een beetje bij. Het leven is een gedoetje, zei wijlen de schitterende Nederlandse ­Denker des Vaderlands René Gude, en hij had gelijk. Altijd maar overeind blijven in die eeuwige branding van voor- en tegenspoed, totdat godbetert Magere Hein ook nog eens zijn hoofd om de hoek steekt; zo eenvoudig is het allemaal niet. Dus wat helpt, dat helpt. Ik weet zeker dat het aanwijzen van inmiddels misschien wel duizend kampioenen, mij zeebenen heeft gegeven.

Wie Is De Grappigste Op Aarde? is een lastige noot om te kraken. Er bonzen nogal eens nieuwe komieken op de deur, dus de uitkomst vraagt sowieso ieder jaar om een nieuwe frisse blik. Dan is de ‘Grappigste In De Hemel’ uiteraard makkelijker. Dat lijstje ziet er nu al een tijdje zo uit: Charlie Chaplin, Peter Cook, Peter Sellers, Peter van Straaten, Richard Pryor.

Maar goed. Na het geweldige Is dit wat? stijgt Seinfeld naar 1. Gevolgd door Ricky Gervais, John Cleese, Phoebe Waller-Bridge en Gummbah.

Trouwens, nu we het toch over Frank ­Sinatra hebben. Hij is gezakt. De top 5 van Beste Zangers Ooit ziet er vanaf deze maand als volgt uit:

1. Charles Aznavour

2. George Michael (stond op 5)

3. Frank Sinatra (stond op 2)

4. Nat King Cole (stond op 3)

5. Wim Sonneveld (nieuw!).

Uit de boot is nu gevallen Charles Trenet, zijn klassieke ‘La mer’ klonk me voor het eerst ineens blaartrekkend zeikerig in de oren. Zo kan het dus ook gaan.

Deze flauwekul zal u waarschijnlijk ­allemaal worst zijn, maar bij mij luistert het nauw. Zoals Seinfeld zijn eigen leven bijna klemvast heeft door wel en wee in humor te vangen, proberen minder ­bedeelden als ik dat varkentje ’s avonds te wassen, ­administratief.