GalleryViewerArnon Grunberg
‘Volgens een beroemde Nederlandse kunstenaar weet ik niets van kunst’
Wat vinden kunstliefhebbers mooi? Waar kopen ze kunst en vooral: wat kopen ze? Iedere maandag vertelt een liefhebber in deze rubriek over zijn band met kunst. Deze week: auteur Arnon Grunberg (50).
Wat betekent kunst voor u?
“Kunst verzoent ons met tegenstrijdigheden die bedreigend zijn voor ons en onze omgeving. Kunst stelt ons in staat fantasieën uit te leven zonder eraan onderdoor te gaan, en kunst kan ons inzicht verschaffen in onszelf en de wereld – en dan is er nog de sensatie van schoonheid.”
Heeft u kunst van huis uit meegekregen?
“Lezen werd aangemoedigd. Museumbezoek ook. Maar ik was meer een luisteraar en een lezer dan een kijker naar stilstaande beelden. Ik had en heb nog steeds een voorkeur voor het verhalende – misschien is dat iets infantiels – en ik heb daarom een voorkeur voor fotografie.”
Waar haalt u uw informatie over het wel en wee in de kunstwereld vandaan?
“Krant. Tijdschrift. Ik lees eigenlijk geen vakbladen. Volgens een beroemde Nederlandse kunstenaar weet ik niets van kunst. Ik weet minder van kunst dan van literatuur, maar niets?”
Waar bekijkt u het liefst kunst?
“Museum of galerie. Hoe leger hoe beter. Mensen leiden me af. Maar ik vind dat ook een legitieme functie van het museum: mensen kijken. Tegelijkertijd is het museum ook de dood. De grote overzichtstentoonstelling in een respectabel museum betekent ook een beetje het sterven van de kunstenaar.”
Hoe vaak per jaar koopt u kunst?
“Ik koop nog maar heel weinig. Ik verzamel Roland Topor. Ik heb een project gedaan met Dennis Tyfus: Zuiderlicht, dat is verschenen bij uitgeverij Het Balanseer. Ik heb Herr Seele een paar keer opgezocht boven de pianowinkel in Oostende. Hij sprak op de presentatie van mijn roman Tirza, een idee van mijn voormalige secretaris Johannes van der Sluis. Zijn werklust, zijn betrekkelijk milde waanzin, zijn monomanie fascineren me. Aat Veldhoen heb ik ontmoet via zijn partner, Hedy d’Ancona. Een vriend heeft me ook iets van hem gegeven. Veldhoen fascineerde me. Ik heb eens voorgesteld neukend voor hem te poseren, maar hij zei: ‘Dat doe ik niet meer.’”
En waar koopt u dan: in de galerie, op een kunstbeurs, op een veiling of online?
“Meestal op veilingen, al dan niet via tussenpersonen.”
Is het belangrijk dat u en uw partner het altijd eens zijn over een aankoop?
“Mijn partner en ik wonen vooralsnog niet samen, dus we hoeven het zeker niet met elkaar eens te zijn over de aankopen, dat scheelt weer. Hoe dan ook geloof ik dat je partner en jij niet over kunst – of eigenlijk alles – hetzelfde hoeven te denken. Dat zou wat zijn, als dat zou moeten.”
Is er een galerie waar u een speciale band mee heeft?
“Ik weet niet of ik kan zeggen dat ik er een speciale band mee heb, maar ik was vorig jaar in de galerie van Ron Mandos om naar werk van Julian Rosefeldt te kijken. Ik zag bij Mandos ook een expositie van Koen van den Broek. Bij Galerie Sofie Van de Velde zag ik een fraaie ‘Wunderwall’ met werk van Felix De Clercq.”
Als u een onbeperkt budget had, van wie zou u dan een werk aankopen?
“Het is allicht weinig origineel, maar ik houd erg van Lucian Freud. Zoals hij schildert, zo hoop ik toch wel te schrijven – met liefdevolle meedogenloosheid. Ik zou niet weten hoe je anders naar de wereld moet kijken, zonder jezelf een schijnheilige leugenaar te vinden.”
Wie zijn uw favoriete kunstenaars?
“Paris, Texas van Wim Wenders was een openbaring. Ik was ook een tijd verliefd op Nastassja Kinski. De geësthetiseerde verlatenheid van die film zie je terug in het werk van Robby Müller.
“Ron Galella belichaamt als paparazzo de hoop. Er is iets de moeite waard om uren voor in de struiken te liggen. Hij stelt zich op het standpunt dat het geheim onthuld kan worden. Buitengewoon aantrekkelijk. Misleidend, maar toch aantrekkelijk.
“Ik houd van de humor van Guillaume Bijl. Hij schijnt gezegd te hebben dat hij visueel wilde afrekenen met zijn tijd, maar als je kijkt naar wat hij maakt, merk je dat die afrekening zo ambigu en dubbelzinnig is, dat ze nauwelijks meer een afrekening genoemd kan worden. Iemand die zijn eigen werk ‘Sorry-installatie’ noemt en omschrijft als cultuurtoerisme rekent ook met zichzelf af. Dat bevalt me.”
Een langere versie lezen of zelf kunst kopen? Surf naar www.galleryviewer.com