Van speedfreak op een Suzuki tot tsarina van Tomorrowland: wie is Charlotte de Witte?

Ereburger van Gent, tsarina van Tomorrowland, beste techno-dj ter wereld: een dikke tien jaar nadat ze haar eerste platenspelers kocht, staat de Gentse Charlotte de Witte op haar 30ste aan de absolute top in danceland. Hoe heeft ze dat voor elkaar ­gekregen?

Het levensmotto van Charlotte de Witte luidt als volgt: point n’est besoin d’espérer pour entreprendre, ni de réussir pour persévérer. Het is niet nodig om te hopen om iets te ondernemen, noch om te slagen om te blijven volharden. Ze sprokkelde die zin ooit op het internet. Een lijfspreuk die weleens wordt toegeschreven aan de 16de-eeuwse staatsman Willem van Oranje. Zo’n vier eeuwen later belandde diezelfde zin in inkt op haar arm. Blijven volharden is sowieso de grootste troef van Charlotte de Witte. Misogynie noch pandemie kreeg haar klein. Integendeel: de voorbije jaren zag ze haar ster alleen maar rijzen.

“Een fokking doordouwer”, zo noemde De Morgen haar vorig jaar ook al, toen falende techniek haar Pukkelpop-show saboteerde, waar ze afsloot na Tame Impala. Vier keer viel de muziek weg tijdens haar set op het hoofdpodium, vijf keer herrees ze strijdvaardig uit die nachtmerrie. Wie Charlotte de Witte al even volgt, zal een omschrijving als doordouwer niets verbazen. Jarenlang heeft ze geknokt en gerammeld aan de hengsels van de grote poort en is ze met loodzware bassen het glazen plafond te lijf gegaan om te komen waar ze vandaag staat.

Gaf je zo’n tien jaar geleden de woorden ‘female dj’ in op een zoekmachine, dan stootte je meteen op een regiment rondborstige, halfnaakte dames in bikini. Het zou de waarheid maar een héél klein beetje geweld aandoen om te stellen dat De Witte dat cliché aan diggelen heeft geslagen. “In het begin word je als vrouw zelden serieus genomen”, vertelde ze ons ooit. “Je moet je dubbel zo hard bewijzen, zeker wanneer je lak hebt aan het stereotiepe beeld van vrouwelijke dj’s. Zo zul je mij nooit zien optreden in een minuscule bikini, latex pakje of lingerie. Waarom zou ik ook staan zwieren met mijn blote borsten? Vroeg of laat word je toch beoordeeld op muziek en talent. Dan kun je beter zeker zijn dat je er stáát.”

Haar vrouwelijkheid uitbuiten om als dj aan de bak te komen was nooit een optie. Maar gaandeweg merkte ze ook dat het wegmoffelen van vrouwelijkheid of schoonheid al even sneu is. Sindsdien ravot ze zo’n beetje met haar imago. Op de rode loper van pakweg de MIA’s verschijnt ze nu eens in een glamoureuze, nauw aansluitende jurk, dan weer in een macho bomberjack. Het is minder een statement dan een uiting van haar persoonlijkheid en stijl. Als klein kind was ze al een tomboy. Het enige meisje in de straat. Haar kledingstijl was nooit frivool, altijd zwart en oversized.

Geluk bij een ongeluk

De huisstijl had ze dus al lang in de vingers, de muziek kwam veel later. Pas in 2010 begon De Witte muziek te maken. Met een eenvoudig programmaatje op haar computer, zonder enige voorkennis of een noot muziek te kunnen lezen. De creatieve kriebel kreeg ze dan ook pas te pakken in het uitgaansleven. De Witte bezocht haar eerste illegale feestje toen ze 16 was. Raven in het bos, een goafeestje in een verlaten veld, de politie die de zaak kwam stilleggen: ze heeft het allemaal meegemaakt.

Op haar 17de kocht ze zich twee Pioneers waarop ze zichzelf leerde draaien. Dat deed ze met het geld dat de verzekering haar uitkeerde na een ongeval met haar scooter. Een geluk bij een ongeluk dus. Hiermee leerde ze draaien en het vormde de start van haar professionele carrière. Een laatbloeier, maar een snelle leerling. Nauwelijks twee jaar later keek De Witte al uit op een dansende en sjansende menigte voor de Main Stage van Tomorrowland. Dat was de prijs nadat ze een dj-contest gewonnen had.

Wist ze veel dat ze tien jaar nadien écht de hoofdvogel zou afschieten op datzelfde hoofdpodium: als eerste vrouw ooit sloot ze de Main Stage af. Daarvoor moest ze wel vervellen van haar eerdere alter ego Raving George: een naam die ze bedacht om niet op haar vrouwelijkheid getaxeerd te moeten worden. Gebeurde ook in de tussentijd: ze startte een eigen label op dat ze ook eigenhandig bestiert, en wekelijks vliegt ze de wereld over om te draaien in de bekendste clubs en festivals die elke windrichting te bieden heeft. Van New York tot Kuala Lumpur, van Coachella tot Glastonbury.

Een zoete wraak op het verleden, waarin ze per mail smeekte om te mogen spelen in jeugdhuizen maar vaak zelfs geen respons kreeg. Vanaf januari 2017 doet ze meerdere landen aan per weekend, en moet ze haar manager vragen om minder gigs aan te nemen.

Buikgevoel

Twee jaar later noemt BBC Radio 1 De Witte al ‘een van de grootste namen in de dancemuziek’. Een jaar eerder had ze voor de zender al eens een aflevering van Essential Mix gemaakt, net als Soulwax. Die selectie van danceplaten viel toen zo erg in de smaak bij de Britten dat ze op de zender een half jaar lang haar favoriete beats de ether mag insturen. Ze krijgt carte blanche met gestripte, krachtige techno, in combinatie met wat meer melancholische ambientmomenten.

Met die residency volgde de Gentse grote namen als Kölsch en Deadmau5 op. In eenzelfde adem mocht ze diezelfde week ook verklappen dat haar showcaseconcept KNTXT eind 2019 andermaal het Sportpaleis zou innemen. Dat is haar eigen label, genoemd naar het programma waarmee ze tot dan grote sier maakte op Studio Brussel. Voor haar is dat label de belangrijkste troef die ze achter de hand houdt: ze wil een platform kunnen bieden aan andere artiesten in wie ze gelooft. Haar buikgevoel geeft de doorslag.

Het jetsetleven van kaviaar, champagne en decadentie is ook nooit haar drijfveer geweest. Nooit wilde ze beroemd zijn, wél beluisterd. “Ik kom uit de clubs, ik wil staan zweten met mijn maten en muziek draaien en me amuseren. Bekend zijn heeft me écht nooit geïnteresseerd.” Al beseft ze intussen dat ze wel een deel van haar privéleven moest opgeven: vandaag is ze sant in eigen land, maar ook in Portugal, Istanbul of grote Amerikaanse steden wordt ze moeiteloos op straat herkend. In Seoel of Mexico-stad verdringen zich weleens fans zich hysterisch rond haar wagen of ontbijttafel, en in haar thuisstad Gent moest ze zelfs ooit een stalker van zich afslaan.

Roem begrijpt ze niet, maar De Witte leerde gaandeweg mee te gaan in de manie. Ook al omdat ze anders de magie verliest: “De communicatie tussen een dj en een publiek, dat is iets ongelooflijk speciaals. Dat is dé magie van mijn stiel.”

Madness

Ze leeft tegen vijfhonderd per uur, bekende De Witte ooit. Ooit was ze een speedfreak op een Suzuki, nu is ze de Concorde van het nachtleven. Vooralsnog heeft ze genoeg aan powernaps op luchthavens en in vliegtuigen, en een leven op adrenaline. Maar avontuur: daar gaat het haar misschien nog het meest om. Dat was meteen ook de grootste let down van de lockdown.

Alleen: zelfs in tijden van pandemie zag ze haar ster nog stijgen. ‘Doppler’ werd door de StuBru-luisteraars verkozen tot hét zomeranthem van 2021. Een jaar voordien scoorde ze ook met een remix van de tranceclassic ‘The Age of Love’. Die zomerhit was meteen ook de uitgelezen song om de liefde tussen De Witte en haar man Enrico Sangiuliano te bezegelen, met wie ze coronasessies opnam die aan de andere kant van de wereld ook euforisch onthaald werden.

Sindsdien mag ze zich voor het derde jaar op rij de allerbeste techno-dj ter wereld noemen. Volgens het Britse magazine DJ Mag is de Gentse bovendien ook de beste vrouwelijke dj ter wereld.

Ze noemt zichzelf geen dromer. Maar wensdromen? Die heeft ze wél nog. Zo zou ze graag producen voor anderen en soundtracks maken voor films. De Witte ziet zichzelf dan ook niet voor eeuwig twintig shows per maand doen. Dat doet ze trouwens nu al niet meer. The only way is up? Wel als het van haar afhangt.

Charlotte de Witte wordt door haar vertrouwelingen voortdurend geroemd om haar visie. Tiga loofde haar ooit als “strakke dirigent van haar eigen carrière”. Elders hoor je ook weleens waaien dat ze ongelooflijk beredeneerd is en zelden roekeloos in een wereld die eigenlijk volstrekt absurd is. Daar gelooft ze zelf ook in: “Ik wist waaraan ik begon. Ik wist dat het madness zou zijn. Maar ik wist ook: I’m gonna pull through.”

Charlotte de Witte organiseert op 4/2 KNTXT in Flanders Expo, Gent.