Van klauwhamer tot locomotief: angsthazen dienen zich te onthouden, want dit zijn de albums van de week

Eels - Extreme Witchcraft ****

Of de nieuwe langspeler van Eels je na aan het hart zal liggen, hangt somtijds af van het soort fan dat je bent. Zwicht je voor de morose muzikant die malheur van melodie voorziet? Of zweer je eerder bij de sarcastische duivel, die het noodlot een antidotum toedient? Hou je anders méér van het kwinkelerende popgenie, misschien? Of van de groothandelaar in morsige bluesrock? Indien alle voorgaande het geval is, mag je beide winterpollekes kussen. Extreme Witchcraft, de veertiende langspeler van Eels, is zowel een affaire van drassige gitaren (‘Amateur Hour’, ‘Better Living Through Desperation’, ‘Steam Engine’), als een verre neef van de Beautiful Freak van weleer (‘Stumbling Bee’). Elders stommelt Mark Everett wat rond met Prince (‘Grandfather Clock Strikes Twelve’) of stoeit hij met de Beatles tot het distortion-pedaal gevonden wordt (‘What It Isn’t’). Eels levert meer mokerslagen dan melodrama om je demonen onder de knoet te houden. Extreme Witchcraft laat zich daarmee savoureren als een duiveluitdrijving met een klauwhamer.

Black Flower - Magma ***

U kent wellicht het buitenbeentje van deze plaat dankzij de airplay op de betere radiozenders: ‘Morning In The Jungle’, de lome, lichtjes psychedelische popsong waarin zangeres Meskerem Mees zomerzwoel fluisterzingt, ergens tussen Kadhja Bonet en Emilíana Torrini in. Elders vaart de Brusselse saxofonist-fluitist Nathan Daems, de spil van Black Flower, opnieuw in het kielzog van de Ethiopische jazz. Niet om slaafs binnen de muzikale tradities van dat genre te blijven maar om er ongedwongen te experimenteren. Zo benadert ‘The Light’ haast een luie hiphopgroove en nestelt ‘O Fogo’ zich behaaglijk in de schoot van klassieke afrobeat. Het hoge jamgehalte schrikt misschien sommigen af, maar wie volhoudt, wordt beloond.

Ann Eysermans - For Trainspotters Only ***

Cortizona, het Belgische platenlabel voor muzikale fijnproevers met enig uithoudingsvermogen, schenkt ons For Trainspotters Only van Ann Eysermans, de zus van Inne Eysermans, bekend van Amatorski. Zij turnt er haar verregaande fascinatie voor treinen om tot een handvol unheimliche composities. Daarin trippelen harpklanken langsheen field recordings van diesellocomotieven, verderop dwarrelen sacrale orgels, etherische zangharmonieën en klokkenpercussie door elkaar om te versmelten tot ronduit apocalyptische ambient. Bij momenten verrukkelijk, zij het niet voor angsthazen.