Van bosbrand tot breakbeat: dit zijn de beste platen van de week

Blue Note zorgt voor hemels spul, Autechre voor een gereanimeerde Transformer en Laura Veirs is uw bondgenoot in bitterzoet sentiment. Dit zijn de beste platen van de week.

V/A – Blue Note Re:imagined ★★★★☆

Jazzklassiekers laten uitvoeren door jonge artiesten? Het is geen nieuw concept, maar Blue Note Re:imagined serveert wel een selectie om duimen en vingers bij af te likken. De hipste muzikanten van de Londense jazzscène plus een schare toonaangevende souljonkies pakken hier elk op hun eigen unieke wijze de koe bij hoorns. Ezra Collective eert respectvol ‘Footprints’ van Wayne Shorter, Shabaka Hutchings springt even behoedzaam om met ‘Prints Tie’ van Bobby Hutcherson. Nubya Garcia voegt verrassend genoeg een vleugje hiphop toe aan Joe Hendersons’ ‘A Shade of Jade’. Ronduit verrukkelijk is Jordan Rakeis versie van het frivole ‘Wind Parade’ van Donald Byrd: prachtig gezongen, in een fraaie groove. Ook Jorja Smiths wonderlijke aanpak van ‘Rose Rouge’ van St.Germains fonkelt en gloeit. Hemels spul.

Autechre – SIGN ★★★★☆

Elke tien jaar lijkt Autechre zich te willen herbronnen door resoluut te opteren voor introspectie. Van zijn vroegste ambientbeginselen aan het begin van de jaren 90 over de minimalistische klankescapades van Confield, anno 2001, tot de uit buitenaardse glasvezel opgetrokken weemoed op Oversteps, tien jaar geleden: nu en dan zet het Britse elektronicaduo zijn epileptische breakbeats op pauze om onvervaard doorheen het zwartste zwerk te basejumpen. Dat is niet anders op SIGN, alwaar het sounddesign in ‘M4 Lema’ als dat van een reanimerende Transformer klinkt die met een schotwond vol knetterende circuits tegen een flatgebouw aanleunt. ‘Esc Desc’ lijkt wel een buitenaardse simulatie van een kerkorgel, ‘Metaz Form8' vervoert met weeë harmonieën. Niemand doet het hen na.

Laura Veirs – My Echo ★★★★☆

‘De snotterende cyclist’. Zo noemde Laura Veirs zich, toen haar huwelijk twee jaar geleden verpulverde. Door ettelijke kilometers te malen op haar fiets, lukte het haar om de trappers niet te verliezen. Toch lijkt het alsof schrijven aan My Echo de ware therapie vormde. Een zorgeloze bossanova wordt gedrapeerd onder ‘Another Space and Time’, terwijl ze zingt over bosbranden en klimaatverandering. Ook elders lonkt een onafwendbare apocalyps even erg in de liefde als in de wereld. Toch vind je in haar een bondgenoot in lockdown met het prachtige ‘Freedom Feeling’, en verder een geallieerde in bitterzoet sentiment. My Echo barst van duistere thematiek, dood en ontij. Maar Laura Veirs weeft er ragfijne songs van.