Ronald Meeus zet deze week in DM Zapt de blik op oneindig. Vandaag: Undercover, seizoen 2.
Het is verre van aan mij om de rekening van een Oekraïense wapentrafikant te maken, maar als ik in zijn plaats was, liet ik de internationale salesafdeling van mijn operaties toch niet afhangen van een stel tractorhandelaars uit het ommeland rond Waregem. Het tweede seizoen van tv-reeks Undercover begint zo met een wat geforceerde premisse. De Belgisch-Nederlandse grensstreek in Limburg als het Colombia van de xtc, zoals in de eerste jaargang? Geloof je meteen. Maar de draaischijf van een logistiek aanzienlijk complexer winkeltje als de internationale wapenhandel situeren tussen een groep nep-ranchero’s in het zuidelijkste puntje van de Vlaanders, gewoon omdat de scenaristen opnieuw een quasi-onzichtbare subcultuur nodig hadden die duistere geheimen mooi in de donkerte houdt? Not really buying it.
Buiten die overtrokken hoofdplot valt er echter wel weer veel te zeggen voor deze tweede jaargang van Undercover. Er zit een voorlopig onvermoeibare formule achter de reeks, die voor een groot stuk steunt op booswichten: net als xtc-koning Ferry Bouman (Frank Lammers) uit het eerste seizoen, gaan de broers Laurent en Jean-Pierre Berger (Wim Willaert en Sebastien Dewaele) op tussen figuren die in de huidplooien van de moderne samenleving huizen, zodat hun criminele hobby’s het daglicht niet zien. Breed schaterend linedancen met DJ Ronny Cash op de dansvloer van den El Dorado? Jazeker. Maar achter die sympathieke, wat wereldvreemde façade zitten ze ook niet om een gewelddadige liquidatie verlegen.
Wat merkbaar werd opgevoerd dit seizoen, is de snedigheid van de plotwendingen en de cliffhangers. Die worden royaal geserveerd, met een cadans waarop je je klok gelijk kunt zetten. Iets wat me meteen aan een andere reeks doet denken, een waarmee Undercover in deze tweede rit meer en meer raakpunten vertoont: de Amerikaanse spionageserie 24 (2001-2010). Ook daarin werden de haarspeldbochten in de plot met een vergelijkbaar gevoel voor precisie ingepland. En er tekenen zich zelfs persoonlijke parallellen af tussen Tom Waes’ personage Bob Lemmens en Jack Bauer (Kiefer Sutherland) uit die klassieker der Amerikaanse pulpseries: beiden zijn ze de grommende, eigengereide cavalier seul, die eigenlijk pas goed op gang komt waar de regeltjes eindigen.
In die vergelijking schuilt meteen ook het gevaar in voor eventuele volgende seizoenen van deze Vlaams-Nederlandse hitreeks. Waar 24 in zijn eerste seizoenen een soort goudstandaard heeft gezet voor de radheid van zijn narratie, werd het in de latere jaargangen ook al snel duidelijk dat er weinig daaronder zat: door die formulaire snelheid werd er te weinig tijd gemaakt om de personages te verdiepen.
Maar zo ver is het hier nog niet, lijkt me. Seizoen drie van Undercover, als dat er komt, zal zich afspelen in het milieu van een motorbende in de Kempen. Wedden?
Seizoen 2 van Undercover is nu te zien op Eén en via VRT.NU
