Tomorrowland tussen waanzin en wolkbreuk

Waarom zou je eigenlijk nog naar Ibiza willen trekken? In Boom beleefde je dit weekend een dansbaar alternatief, met Tomorrowland: een dancefestival annex tijdelijke mogendheid in het natuurgebied De Schorre. Deze artificiële natie houdt traditiegetrouw het midden tussen de Efteling, een dolgedraaid lunapark, een vlaggenparade en een gigantische openluchtdiscotheek.

Harde beats, visuele kitsch en feeërieke chic schreeuwen in dit Land al acht jaar lang beurtelings om je aandacht.

Niet minder dan 400 dj's speelden dit weekend ten dans, maar achteraf had iedereen toch weer vooral de mond vol over de visuele overdaad. Al was het weer ook best een trending topic: de broeierige hitte van de middag maakte tegen zaterdagnacht plaats voor een zware wolkbreuk.

Even moest het rampenplan zelfs preventief afgekondigd worden, al was er uiteindelijk geen stormschade. Wel waren de hellingen aan de Main Stage spekglad geworden, en liepen op de camping een honderdtal tenten onder. Zo'n driehonderd van de 35.000 kampeerders kregen een droge en beschutte slaapplaats van de organisatie.

Die zware regenbui vloekte lelijk met de positieve vibes, en de kleurrijke, kinderlijke fantasie die Tomorrowland zo hoog in het vaandel draagt. In de Schorrevallei liep je dit jaar langs podia die zo uit een verloren hoofdstuk van Alice in Wonderland leken gedwarreld: één podium nam de vorm aan van een reusachtige vlinder in de flitsende kleuren uit een lsd-visioen.

Noodlanding
Via een loopbrug over water, waar voortdurend mysterieuze nevel opsteeg, kwam je vervolgens aan bij een podium dat was omgebouwd tot een uit de kluiten gewassen schorpioen in blinkend metaal. Ter hoogte van een paviljoen dat The Garden of Madness heette, lagen dan weer twee levende zeemeerminnen aan een zwembad. Verder op het terrein botste je bovendien ook al eens op een wulps elfje. Waanzin!

De reusachtige kleurrijke paddestoelen die her en der uit de grond schoten, wekten al helemaal het vermoeden van een hallucinante trip op mushrooms. Bleek die nultolerantie voor drugs niet eens zo'n overdreven maatregel.

En dan moest je nog aan de hoofdattractie raken: het hoofdpodium. Daar ging de dj-booth verborgen in een reusachtige, nagemaakte vulkaan die omzoomd werd door watervallen, confettikanonnen en over een lengte van zo'n slordige 130 meter doorliep. Tegen middernacht zag het festival er hier op zijn mooist uit: groene lasers weefden een web over de dansende massa, terwijl vuurwerk sporadisch de vallei deed oplichten, en lichtgevende fluostaafjes boven tienduizenden hoofden dobberden.

Dit jaar bleek Tomorrowland al na twee uur hopeloos uitverkocht. Maar ook de dj's leken er een arm en been voor over te hebben om in dit kunstmatige paradijs te mogen meedraaien: één van de meisjes van Nervo kneusde haar ruggenwervel bij het duiken van een klif, maar verbeet de pijn om vrijdag naast haar zus achter de draaitafels te kunnen staan.

Martin Solveig verloor dan weer zijn schoenen tijdens het crowdsurfen in het publiek. En later op de avond verloor hij ook bijna het leven, toen hij met zijn Belgische manager en Laidback Luke een noodlanding moest maken met een privéjet tussen Boom en Ibiza.

Sommige artiesten wilden er zelfs zo graag bij zijn, dat ze genoegen namen met een verwaarloosbare gastrol: de legendarische snarendrijver Slash reisde op verzoek van dj Chuckie af naar Boom om amper drie minuten lang een gitaarsolo boven een beat te spelen, en dan weer de coulissen op te zoeken.

Nog méér engagement toonde de Nederlandse superstar-dj Armin van Buuren. Die liet zijn hoogzwangere vrouw in haar eentje bevallen, om op Tomorrowland een set aan zijn pasgeboren kind op te dragen. En de Zweedse knoppendraaier Axwell vloog pas na zijn set naar Zweden voor de bevalling van zijn tweede kind.

Dat brengt ons erbij: kon ú eigenlijk wel een goede reden bedenken om aan Tomorrowland voorbij te gaan?