‘The Servant’ weigert om vragen op te lossen. En net dat maakt de serie onweerstaanbaar

De Nederlandse vertaling van creepy is eng, maar eng is The Servant niet. Wel creepy. Onder meer geproduceerd door M. Night Shyamalan (The Sixth Sense, Old) leunen de twee seizoenen sterk op de unheimische sfeer en de vraag wat er nu eigenlijk aan de hand is in het huis van Dorothy en Sean Turner.

Het begint met een kindermeisje dat aanbelt bij hun luxepand in het centrum van Philadelphia, waar de hele serie zich zal afspelen. Iemand moet voor de baby komen zorgen, want Sean is een veelgevraagde ‘chef’s consultant’ – hij creëert haute cuisine voor restaurantkoks in de rijk uitgeruste kelder van het huis – en Dorothy een populaire tv-verslaggever. De jonge Leanne is wel erg timide en zwijgzaam, zegt Sean net iets te hard als ze even later in een achterkamertje overleggen. Maar Dorothy wil koste wat kost weer aan het werk en ‘hij moet het nu niet weer voor haar gaan verpesten’.

Niks aparts, zou je zeggen, tot ze Leanne meenemen naar de kamer van baby Jericho. In de wieg ligt geen levend kind maar een van die levensechte, creepy poppen. Het is therapeutisch, legt Sean de volgende ochtend aan Leanne uit, want Dorothy had zich na het overlijden van Jericho onbereikbaar ver in zichzelf teruggetrokken en alleen met de pop lukte het haar weer terug te halen. En of Leanne het spel wil meespelen.

Tot Seans verbazing behandelt ook Leanne de baby als een echt kind. Dat gaat een paar dagen zo door, tot Sean via de babyfoon in de kelder ineens gehuil uit de kinderkamer hoort komen.

Dit speelt zich allemaal nog af in aflevering 1 en vanaf hier wordt het steeds eigenaardiger. De zweem van het bovennatuurlijke die boven de serie hangt vormt een mooi contrast met de smetteloze inrichting van het huis. Close-ups van Seans messen die in de kelder door orgaanvlees snijden lijken een voorbode van naderend onheil. Aan het oppervlak lijkt bij de Turners alles op orde, maar daaronder is het onrustig. Waarom heeft Dorothy altijd dat nerveuze over zich? Waarom is Sean vaak zo geïrriteerd? En waar verdienen hij en Dorothy’s broer illegaal geld mee?

Een van de sterkste punten van The Servant is de weigering om vragen te beantwoorden, althans in het eerste seizoen. Hoe kan de baby leven? Waarom is er geen amber alert voor een vermist kind? Zelfs de vraag of Leanne misschien een engel is, gezonden om de Turners een tweede kans te geven, lijkt redelijk. En hoe is Jericho eigenlijk overleden?

Als je de serie in één woord moet samenvatten, is dat rouw. De pijn van verlies, de bereidheid om alles te geven om de tijd terug te draaien. Wie een sluitende verklaring wil voor wat er in The Servant gebeurt, kan die met een beetje moeite online vinden. Ook op die ene vraag, en excuses vooraf voor het beeld dat dit oproept. Dat gerecht dat Sean na de doop van Jericho aan alle gasten serveerde: heeft hij daar nu de placenta in verwerkt die hij in de koelkast bewaarde? Of leek dat maar zo?

The Servant is te zien bij Apple TV+