‘The Mandalorian’ drijft meer dan ooit op ‘Star Wars’-nostalgie

Weet u wat Gamorreanen zijn? Dat zijn die groene, zwijnachtige wezens die in de Star Wars-film Return of the Jedi (1983) het paleis van Jabba the Hut bewaakten. In de eerste aflevering van het tweede seizoen van tv-reeks The Mandalorian vechten ze tot de dood in een clandestiene arena. Maakt dat je niet onmiddellijk warm voor de Disney+-serie? Wacht, misschien kan de 74-Z-speederbike waarop het hoofdpersonage door de duinenzee van Tatooine stuift uw hart wel een beetje week maken. Nog niets? Oké, een piepkleine spoiler dan: de robot die even in beeld komt nadat de Mandalorian op de woestijnplaneet is geland is R5-D4, de robotknecht die Luke Skywalkers oom Owen bijna had gekocht in de eerste Star Wars-film (1977), maar wiens interne elektronica – gelukkig voor de plot van de film – vroegtijdig knetterend aan barrels vloog door een kortsluiting.

Indien al het zonet genoemde u helemaal niets zegt, laat u The Mandalorian – zo’n beetje het enige echt waardevolle wat momenteel op Disney+ te zien is – beter zitten: u bent ten eerste duidelijk geen Star Wars-fan, en behoort ten tweede niet tot de X-generatie binnen dat doelpubliek, zij die als kind of jongere de originele films in de cinema hebben gezien en zestien jaar later pas, als volwassene ondertussen, aanschoven voor The Phantom Menace, het begin van George Lucas’ verguisde sequels.

Groep één: volgende kolom! Groep twee: gewoon verder kijken naar The Mandalorian, of er misschien zelfs een abonnement op Disney+ voor nemen, want het zopas gestarte tweede seizoen – aflevering twee is vanaf vandaag op de streamingdienst – serveert de Star Wars-nostalgie nog warmer dan vorig jaar. Dat heeft hoogstwaarschijnlijk alles te maken met Jon Favreau, de 54-jarige showrunner van de reeks, die dus recht uit de doelgroep komt. En wellicht al tijdens het maken van zijn twee eerste Iron Man-films (2008-2010) droomde van de kans om ooit iets met zo’n geharnaste premiejager uit het Star Wars-universum te doen. De manier waarop ‘Mando’, zoals de protagonist wordt genoemd in de reeks, een zachte landing maakt met zijn raketpak is bijna identiek gelijk aan het sierlijke aplomb waarmee Robert Downey Jr.’s ijzeren man destijds weer contact maakte met het aardoppervlak.

Maar je moet dus uit hetzelfde clubje als Favreau komen om The Mandalorian écht te appreciëren. Het verdeelt voorlopig ook het publiek voor Disney+ een beetje. De streamingdienst is momenteel zo gericht op zijn back catalogue dat ze eigenlijk maar interessant is voor twee soorten kijkers: gezinnen met jonge kinderen, en Star Wars-fans met wat grijs aan de slapen. Voor al de rest is, na wat nostalgisch grasduinen door het aanbod en misschien hier en daar een Marvel- of Pixar-film herbekijken, het vet bijzonder snel van de soep.