The Kooks op Rock Werchter: iedereen zwanger van geluk

The Kooks speelden ‘She Moves In Her Own Way’, en ik zag twee meisjes innig zoenen. Het is één van de mooiste festivalmomenten die ik ooit meegemaakt heb: alles aan die twee meisjes was helder, gewichtloos, door niets behalve liefde begrensd. Misschien blijven ze voor altijd samen, misschien wordt hun liefde later in stukken geknipt. Het maakt niet uit: ze zoenden, ze zoenden móói, en ze hadden zichzelf ontvoerd naar een melkwegstelsel ver van hier. Klierkoorts bestaat er niet.

Het is het effect dat The Kooks op een festivalwei hebben: everything illuminated. Op sombere weekdagen ben ik niet de devootste fanboy van het pretgroepje van Luke Pritchard: er staat véél rommel tussen The Kooks en mij. Maar dit is geen sombere weekdag. Dit is een door God genadig belichte vrijdag, op een festival waar alleen maar good vibes door de lucht snorren. Iedereen een enkeltje euforie gekocht. Iedereen zwanger van geluk. Iedereen Brazilië al verslagen. Vannacht, in de tentjes op de camping, zijn er kinderen verwekt. Wat hoop ik dat ze mooie levens zullen leiden, en niet Anita of Stavros zullen heten.

Onder dat gesternte, in die hete lucht, kwamen Luke Pritchard en z’n band de Main Stage van Rock Werchter op, en speelden ze de liedjes die soms in hun naïef-witte tuniekje voorbijdansen op je radio: ‘Bad Habit’, ‘Ooh La’, ‘Westside’, ‘Junk Of The Heart’ , ‘Naïve’. Al die liedjes hebben het geluk aan hun kont hangen. Toen Luke Pritchard ‘Seaside’ zong, waaiden je gedachten meteen naar de Egeïsche Zee – niet naar een claustrofobisch kamertje in Blankenberge. En zelfs toen de boodschap ‘You Don’t Love Me’ was, klonken The Kooks alsof ze op een alpenwei Scarlett Johansson uit haar korsetje mochten kriebelen. God, wat kan het goed voelen om blij te zijn.

Het vijfde album van The Kooks is net uit. ‘Four Leaf Clover’ schopte het tot de setlist, en guess what? Het klonk niet als het magnum opus van iemand die nachtenlang strijd heeft geleverd met het verzameld werk van Friedrich Nietzsche of diens schrandere leerling Gunter Van Assche. Licht, luchtig, lenig: Luke Pritchard is het soort psycholoog dat de koetjes en kalfjes verkiest boven de "Hoe was de relatie met je vader?"-vraag. Ja, de liedjes van The Kooks zijn shuttles die door een bedeesd badmintonracket toevertrouwd worden aan de wind.

Heb ik voorgaande zin écht geschreven? Ja hoor. Stuur hulp.