Filmrecensie
‘The Call of the Wild’: Harrison Ford en een kwispelende Chewbacca ★★★☆☆
Vandaag rollen ze om voor een koekje en beschermen ze ons van postbodes, maar ooit waren onze trouwe viervoeters wilde dieren. In deze minder gewelddadige variant van het gelijknamige boek uit 1903 zien we hoe Huishond Buck wordt weggerukt van zijn gezellige haardvuur in Californië en terechtkomt in de ruige wildernis. De grote, zachtaardige loebas ontdekt er een andere kant van zichzelf en voelt hoe zijn verwilderd instinct de overhand neemt.
Om de kwijlende protagonist te portretteren koos studio 20th Century Fox — en dus ook grote baas Disney — niet voor een hondentrainer en zijn viervoeter, maar wel voor een volledig computergeanimeerde dierencast. Om zich toch ietwat emotioneel te kunnen inleven speelde Harrison Ford zijn scènes met een menselijke invaller. Wanneer Ford ligt te ravotten met Buck en over zijn schattig buikje krabt, zit daar achter de scènes dus een volwassen man in een latexpak van zijn krabjes te genieten.
De initiële trailer van deze deels geanimeerde film bracht dan ook traumatische herinneringen naar boven van het misbaksel dat Cats was, die andere film met volwassen mensen in dierenpakken. De animatie zag er slordig uit en dreigde alle emotie weg te zuigen uit een anders ontroerend verhaal. Maar tussen de eerste trailer en de persvoorstelling zijn de filmmakers erin geslaagd om een computerhond te creëren die effectief aanvoelt als een levend wezen. Buck zal je nog altijd niet even hard beroeren als je eigenste Max of Fifi die thuis ligt te kwispelen, maar even, heel even, vergeet je toch dat je lacht en huilt om een hoop pixels.
The Call of the Wild is het live-actiondebuut van regisseur Chris Sanders die al menig kinderhartje deed smelten met animatiefilms als Lilo & Stitch en How to Train Your Dragon. Ook hier weet Sanders exact hoe menselijk hij een geanimeerd dier moet maken om kinderen, volwassen en eigenlijk iedereen met een kloppend hart mee te sleuren in een emotionele rollercoaster. Sanders’ film verliest regelmatig stoom en de kartonnen sjabloon van een schurk maakt nog minder indruk dan geanimeerde hondenfigurant #9. Maar The Call of the Wild komt goed weg met zijn technische keuzes blijft zo een leuke, doch vergetelijke, rit voor de hele familie door de prachtige Canadese wildernis.
