Reportage
Tamme leeuwen, wilde impala's en een climax met giraffen op Best Kept Secret
Op een zomerfestival worden we allemaal wat primitiever. We dansen in de regen en de modder, opgezweept door de muziek. Op Best Kept Secret kun je de wildeman in je helemáál loslaten met een safari tussen de roofdieren en de grote grazers van de savanne.
Welke band er op het hoofdpodium speelt wanneer ik arriveer op Best Kept Secret, weet ik niet en het kan mij ook niet schelen. Wat telt, is dat Reni en Elle me staan op te wachten en me zonder poespas in hun jeep duwen. De twee dames zijn parkwachters in de Beekse Bergen, het woeste natuurgebied waar Best Kept Secret jaarlijks neerstrijkt.
Dat ik geen jachtgeweer in mijn handen gestoken krijg, is een domper(tje) op mijn feestvreugde, maar ik ken mijn plaats: enkel headliners als Editors mogen vannacht op groot wild gaan jagen. Ik heb niet eens de status van rockjournalist, ik mag al blij zijn dat ik niet hoef te betalen voor mijn perspasje.
Al snel spot Reni een troep leeuwinnen op een heuvelrug. Onder een boom ligt een mannetjesleeuw te wachten tot er een stuk vlees voor zijn neus wordt gelegd. Zijn broer slingert een paar meter verder rond.
"Het zijn allebei zonen van Caesar, onze enige fokleeuw", zegt Elle. Caesar is de echte headliner van dit festival, alle leeuwinnen worden krols als ze hem zien. Zoals het een headliner betaamt, krijgen we hem zo vroeg op de dag nog niet te zien.
"Eén leeuwin was eens zo ongeduldig dat ze zich onder hem heeft geschoven", vertelt Reni.
Caesar neukt soms twee dagen lang om het kwartier, hevige opflakkeringen van seks die eindigen in bitterheid en pijn - voor de leeuwinnen welteverstaan. "Dat komt door de weerhaken op zijn penis", verklaart Elle. Rockjournalisten pochen graag dat ze van weerhaakjes houden, ik stel voor dat ze eens kennis maken met Caesar.
Reni trapt het gaspedaal in en rijdt ons naar het Poezenpark. Stel er u geen streng bewaakt stukje backstage bij voor waar groupies hun vulva's aanbieden aan de geilste rocksterren. Het bord aan de ingang biedt verheldering: "Let op! Loslopende jachtluipaarden."
Schone, ranke beesten zijn het. Geen menselijke koningin kan gracieuzer door het gras schrijden dan deze katten.
Van elegantie trekken neushoorns zich niets aan. In het midden van zandvlakte aan de overkant van het water staat een neushoorn te sproeien. Een drie meter lange, waterachtige straal spuit uit de poep van de stier. Zo bakent hij zijn territorium af.
Even verliest de safari wat spankracht met twee struisvogels - die kun je evengoed gaan bewonderen in de vleesafdeling van je plaatselijke supermarkt.
Op een open plek in het bos stopt Reni de pick-up. We moeten uitstappen, maar mogen plaatsnemen in de laadbak achteraan. Hola, spanning! Reni vertrekt weer, scheurt door een reeks bochten en plots wijkt het gebladerte. De boomstammen maken plaats voor wezens die haast even hoog zijn: giraffen. De kudde van achttien omsingelt ons voertuig, één dier begint aan het dak van ons voertuig te likken. Ook mijn hand moet eraan geloven. De koe is zo enthousiast met haar tong van een halve meter lang dat ik haast begin te vrezen dat mijn hand zal klaarkomen.
Sensationeel einde van de rit. Vier sterren! Eentje minder dan de maximumscore wegens het gebrek aan vuurwapens.