‘Sundown’: een nieuwe dimensie aan het adjectief laconiek ★★★☆☆

De Mexicaanse regisseur Michel Franco maakt films die met weinig andere te vergelijken zijn, tenzij misschien die van Michael Haneke. In Sundown zoomt hij meer dan ooit in op de zinloosheid van het bestaan.

Een Brits gezin – twee veertigers of vijftigers, twee volwassen tienerkinderen – lijkt te genieten van een zorgeloze vakantie in Acapulco. Al kan de vrouw, Alice Bennett, zich niet helemaal loskoppelen van haar smartphone, ondanks het aandringen van haar kinderen. En de oudere man, Neil Bennett, gedraagt zich afwezig. Een opmerking die terloops valt doet je al snel vermoeden dat Alice en Neil geen koppel zijn. Al laat regisseur-scenarist Michel Franco de kijker lang in het ongewisse over hun relatie.

Het idyllische plaatje wordt verstoord wanneer de moeder van Alice overlijdt en het viertal halsoverkop terug naar het Verenigd Koninkrijk moet. Helaas blijkt op de luchthaven dat Neil zijn paspoort vergeten is en de vlucht zonder hem zal vertrekken.

Uiteraard belooft hij om zo snel mogelijk na te reizen. Alras wordt duidelijk dat hij dat niet van plan is. Van het luxueuze vakantieresort verhuist hij naar een onderkomen hotelletje vlak bij het strand. Hij begint een seksuele relatie met een plaatselijke verkoopster en stuurt de almaar wanhopiger wordende Alice met een kluitje in het riet. Na verloop van tijd negeert hij haar oproepen. Neil toont geen enkele emotie. Niet als zijn hotelkamer wordt leeggeroofd, niet als op een paar meter afstand een man in koelen bloede wordt omgelegd. Zelfs niet als hijzelf in de problemen komt.

Neil geeft een nieuwe dimensie aan het adjectief laconiek en is duidelijk verwant aan Meursault, het hoofdpersonage uit L’étranger van Albert Camus. “What the fuck is wrong with you?” krijgt Neil in het gezicht geworpen – een vraag die ook aan deze zijde van het witte doek opwelt. Franco geeft naar het einde van Sundown een aanknopingspunt voor Neils apathische gedrag, maar hij houdt de connectie tussen beide zo vaag dat we, figuurlijk althans, nooit een blik in diens hoofd krijgen. Daardoor is Neil afwisselend een intrigerend en irriterend personage, soms op hetzelfde moment.

Het gebrek aan psychologisering is kenschetsend voor de cinema van Franco, een regisseur die graag de controverse opzoekt. Zoals in zijn debuut Daniel & Ana, waarin een broer en zus door hun ontvoerders gedwongen worden om seks te hebben. In zijn vorige film Nuevo orden kwamen de armen in Mexico gewelddadig in opstand tegen de rijken, waarna de militairen de revolte kaapten. Franco vertelde het met plotse, ijselijke uitbarstingen van geweld.

De politieke commentaar is in Sundown minder prominent, zij het niet afwezig. Maar op de eerste plaats is dit het portret van een eenling waarin ondanks de sombere toon ook zwarte humor opbloeit.

Vanaf 7 september in de bioscoop.