Sukkelseks en knetterende liefde op Saint-Amour

Er zijn zo van die prettige zekerheden in de barre maand februari. Zoals Saint-Amour, de poëtische en literaire vluchtroute voor wie het zoeterige Valentijngefezel een extra dimensie wil geven. Het vlaggenschip van Behoud de Begeerte zoekt al een poosje voorzichtig naar vernieuwing. Bij editie 2018 gebeurt dit met extra aandacht voor de hausse aan vrouwelijke debutanten, een zoomlens op het korte verhaal én met scenografische spitsvondigheden. Acht uiteenlopende auteurs, aangevuld met actrice en columniste Hilde van Mieghem, zoeken naar een fragiel evenwicht tussen lichtvoetigheid en bittere ernst. Want in deze #Me Too-tijden schrijnt en schuurt de liefde als nooit tevoren.

Het was een dode dichter die de spits afbeet in een goed volgelopen Antwerpse Bourla. De betreurde Menno Wigman sprak ons toe op beelden uit een vorige Saint-Amour. Een passende hommage, die helaas een splijtend gemis opwekte. Toch kwam deze editie licht sputterend op gang.

Presentatrice en verse Antwerps stadsdichteres Maud Vanhauwaert zocht haar plek als “bindmiddel” en “maïzena” tussen de acts (“Opletten dat ik niet klonter”) en week daarbij soms te ver van haar lijn af. En zowel Dichteres des Vaderlands Els Moors als debutante Sien Volders stonden nog enigszins wankel op het podium. Volders las op weinig overtuigende, bijna afgeraffelde manier een fragment voor uit haar licht gehypete Noord. De roman speelt zich af in een godvergeten Canadees goudzoekersstadje. Maar uit “de horizon der horizonten” en de liaison tussen Sarah en Adam kwamen vooral clichés tevoorschijn. “Het was alsof hij mijn hart openspleet en tot in het diepst van mijn ziel graaide.” En: “Voor even bestaan slechts hun lijven.”

Soeverein

Echo Beatty, het sterke pop noir-project van Annelies van Dinter, nam vervolgens het estafettestokje over en bracht nummers waarin de brokstukken van de liefde driftig werden samengeveegd. Niettemin wist pas Ilja Leonard Pfeijffer de zaal echt naar zijn pijpen te laten dansen. Soeverein en statig, strak in het pak, las hij voor uit zijn veelgeprezen roman Peachez, een romance, waarin een naïeve professor via catfishing in de ban raakt van een gestroomlijnd pornomodel. Die we aan het eind ook te zien kregen. Hilde van Mieghem zette daarna kundig haar tanden in een (weliswaar te lange) tekst van Booker Prizewinnaar George Saunders.

Na de pauze kreeg de voorstelling opvallend meer vaart en panache. En daar leek het publiek ook naar te snakken. Het is op zich al een tour de force dat Behoud de Begeerte Kristen Roupenian wist te strikken. De dertigjarige Amerikaanse schrijfster verzilverde met haar eerste verhaal Cat Person in The New Yorker een contract van zeven nullen. Ze leek op het Bourlapodium niet in het minst aangedaan door haar status van begeerd uitgeverswild.

Roupenian las voor als een pletwals. Haar nasale lezing zorgde voor een extra komische twist. Het is sukkelseks par excellence tussen de twintigjarige studente Margot en de vierendertig jarige Robert. “Ja, doei, dacht ze, en het volgende moment lag hij weer met zijn zware gewicht boven op haar en begon haar weer te zoenen, en wist ze dat de laatste kans op enig plezier aan deze ontmoeting voorgoed verkeken was, maar ze besloot het tot het bittere einde vol te houden.”

Ook de Brit David Szalay gaf seks een morsig tintje en las hoogst onderkoeld uit zijn verhalenbundel ‘Wat een man is’, waarin een man zijn opwinding als ‘fat admirer’ niet kan verstoppen: “Even staat ze daar, in het gesluierde licht, naakt, als een enor­me gesmolten kaars, een en al druipende en hangende rondin­gen van wasbleek vlees.”

Bezwerend

De ingetogenheid keerde terug, met de tere, ijle folk van Pitou en de rijzige Nederlandse dichteres Mieke van Zonneveld. Zij sloeg gensters met bezwerend gebrachte poëzie uit haar delicate debuut Leger, waarin haar overwonnen leukemie rondspookt. Om plaats te ruimen voor top of the bill Michel Faber, die met Undying de liefde voor zijn overleden vrouw Eva uitschreeuwde. Niet luidkeels, nee. Zonder stemverheffing en met een perfecte dictie debiteerde Faber gedichten vol onrechtvaardig verdriet en onversneden rouw.

Zoveel is zeker: Saint-Amour blijft een valeur sûre die je niet wil missen. Een rituele dans rondom de zachtjes knetterende liefde, vol hoogspanning tussen de seksen. Maar één verzoek is op zijn plaats. Kan Behoud de Begeerte bij de volgende voorstelling een monstervoorraadje hoestpastilles paraat houden? Want grieperige kuchers hadden er een handje van weg om de frêle momenten deskundig naar de duivel te helpen.

Saint-Amour, op tournee tot 16.2, onder meer op dinsdag 13/2 in Vooruit te Gent, begeerte.be