Stijn Van de Voorde over Beyoncé: ‘Ze heeft een soort ‘flawless’ personage dat bijna te volmaakt is om menselijk te zijn’

Kunnen we Beyoncé nu helemaal de grootste artiest van deze generatie noemen?

Stijn Van de Voorde: “Dat kun je inderdaad wel stellen. Over generaties heen vergelijken vind ik altijd moeilijk. Elke tijd heeft zijn eigen grote artiesten, en bijvoorbeeld Madonna verkoopt nog altijd veel platen. Maar dat Beyoncé vandaag de grootste is, daar kun je moeilijk nog omheen.

“Die Grammy’s zelf zeggen natuurlijk niet alles. ‘Who Let the Dogs Out?’ van Baha Men won ooit een Grammy, en dat nummer is écht geen hoogvlieger. Dat Beyoncé niet de plaat van het jaar gewonnen heeft, zegt dus ook niet zoveel. Maar als je al meer dan twintig jaar onafgebroken aan de top staat en zoveel nominaties en prijzen binnenhaalt, dan wil dat wél wat zeggen.”

Wat maakt haar zo bijzonder?

“Ze heeft om te beginnen al heel lang succes. Ik ben nog gaan kijken toen ze in België met Destiny’s Child optrad, en dat is toch al twintig jaar geleden. Wat mij opvalt, is dat ze gewoon heel vaak de juiste beslissingen neemt. Ze treedt genoeg op, maar niet te veel. De platen die ze gemaakt heeft, zijn lang niet altijd evident voor een groot publiek. Toch krijgen die altijd goeie recensies. Ook als er eens een minder album uitkomt - je hebt natuurlijk altijd betere en mindere platen - lijkt de pers haar altijd het voordeel van de twijfel te geven. Misschien ook omdat men weet dat er anders kritiek zou komen. Zo groot is ze nu eenmaal.

“Ook hoe ze de kans greep om als eerste zwarte vrouw headliner te zijn op het Coachella-festival is zonder meer indrukwekkend. Dat leverde niet alleen een iconisch optreden op, maar ook een bijbehorende documentaire. Naast een geweldige muzikant is Beyoncé een uitstekende zakenvrouw. Je kunt daar kritiek op hebben, maar elke artiest die aan de top staat, weet ook van zaken doen.”

Wat maakt haar een rolmodel voor zoveel mensen?

“Eigenlijk vind ik dat niet zo vanzelfsprekend. Je hebt artiesten die heel herkenbaar en gewoon overkomen, maar Beyoncé kan ik me eigenlijk alleen voorstellen met wapperende haren. Ze heeft een soort ‘flawless’ personage dat bijna te volmaakt is om menselijk te zijn, en daar speelt ze zelf ook mee. Soms vind ik haar daardoor wat te berekend of te perfect, maar door heel wat mensen wordt ze daardoor net geapprecieerd.

“Denk bijvoorbeeld maar aan die foto’s die ze met haar baby’s nam (in de stijl van de Maagd Maria, JL). Doe je dat in België, en je wordt keihard uitgelachen. Maar Beyoncé komt daarmee weg. Ze is larger than life, meer royal dan haar ga je niet vinden.

“Daarnaast appreciëren veel mensen het ook dat ze met haar muziek een stem geeft aan veel mensen. In haar muziek en in haar optredens zet ze de zwarte gemeenschap op de kaart. Met haar laatste album, en ook in haar bedankingsspeech op de Grammy’s, betuigt ze eer aan de zwarte lgbtq+-gemeenschap. Dat is niet zo evident in de hiphopwereld. Je kunt zeggen dat dat berekend is, maar ik geloof dat ze het meent.”

Wat ziet u als haar beste werk?

“Ze heeft natuurlijk heel verschillende stijlen gekend. Heel veel mensen zijn fan van haar tragere, slepende nummers, zoals op het album I Am... Sasha Fierce, maar persoonlijk ligt me dat iets minder. Daarin probeert ze te veel alle toonladders af te gaan, en dat hoeft niet voor mij.

“Ik luister nog steeds graag naar haar debuutplaat Dangerously in Love, die drijft op beats van Jay-Z. Waar ik ook plaatjes ga draaien, als ik het nummer Crazy in Love op zet, dan gebeurt er iets binnen de twee seconden. Dat moet je als muzikant toch maar klaarspelen.”