De ideale wereld
Stijn Van de Voorde, de nieuwe stoorzender van ‘De ideale wereld’: “Mijn buzzertje en ik zijn een goed duo”
De leegte die Jelle De Beule achterliet door na elf seizoenen de plaat te poetsen, is niet lang een leegte geweest: eerder deze maand beleefde Stijn Van de Voorde zijn vuurdoop als bijzitter in De ideale wereld. Geen klachten, wat ons betreft, hij deed dat naar behoren.
“Dankjewel, ik vond het zelf ook wel oké gaan. In het verleden was ik al twee keer te gast geweest, ook al omdat Otto-Jan Ham een goeie vriend van me is, maar dit was toch nog net dat tikje plezieriger.”
Heb jij zelf je kandidatuur ingediend, of ben je gevraagd?
“Het tweede. Een eer, want De ideale wereld is één van de weinige Vlaamse humoristisch bedoelde programma's die me doen lachen. Nu ik voor het eerst een redactievergadering heb bijgewoond, snap ik ook waarom: er wordt nauwgezet over de kwaliteit gewaakt. Als je ziet wat er allemaal voor humor moet doorgaan op de Vlaamse televisie, dan wordt volgens mij op de meeste redacties de vraag ‘Ligt dit niet te veel voor de hand?’ gewoon níét gesteld. Bij De ideale wereld dus wel: er worden voorstellen afgeschoten die niet eens zo kwaad zijn.”
Voorbeeldje?
“Je weet dat ik de ouders van onze gast Raoul Hedebouw ben gaan opzoeken in Herstal - overigens de enige mensen in Herstal die iedere keer naar De ideale wereld kijken. Samen met zijn moeder heb ik door Raouls oude opstellen en kindertekeningen zitten snuisteren, om tot mijn gespeelde verbazing vast te stellen dat hij er als kind heel andere denkbeelden op nahield: achteraf hadden we er nagemaakte kindertekeningen tussen gemonteerd met leuzen als ‘Liever dood dan rood’ of ‘Stakers zijn lui’. In de redactievergadering vooraf was ook het idee geopperd om met bloemetjes en hartjes een kleurrijk hakenkruis te tekenen, maar dat werd verworpen: ‘te makkelijk scoren’. Ik vind het geweldig dat die bedenking überhaupt gemaakt wordt.”
Weet je wat de redactie precies van jou verwacht?
“In grote lijnen: dat ik een stoorzender ben die ook weer niet té veel stoort. Als ik merk dat de gast aan het drammen is, dan is het aan mij om even kort te interrumperen, en het soort opmerking te maken dat ik thuis vanuit mijn luie zetel ook zou maken. Zo hoeft de presentator dat niet te doen, wat bevorderlijk is voor het gesprek.”
Dat venijnige buzzertje van jou lijkt me wat dat betreft een godsgeschenk.
“Ja, hè? Dat buzzertje is er altijd al geweest, alleen werd het bijna niet meer gebruikt. Maar ik vind het een heerlijk ding, omdat het me in staat stelt om op een moeiteloze, zij het niet al te sympathieke manier iemand het zwijgen op te leggen. Mijn buzzertje en ik, wij zijn een goed duo.”
De ideale wereld, elke dinsdag en donderdag op Canvas.
© HUMO
