Snow Angels: vrolijk wordt het in deze serie niet, integendeel. Maar spannend blijft het wel

Edwin Kreulen zet de blik op oneindig. Vandaag: Snow Angels.

Een venijnige kritiek op een rammelende jeugdzorg met ongeïnteresseerde managers en medewerkers die zelf getraumatiseerd zijn? Of een spannende thriller waarin tot het laatst onduidelijk blijft wie de dader is? De Zweedse serie Snöänglar (Snow Angels) is allebei. De sneeuw uit de titel is overvloedig aanwezig op de ijskoude avond wanneer een baby verdwijnt van het balkon waarop zijn moeder hem heeft gezet, radeloos als ze is door de eindeloze huilbuien en versuft door de drugs die haar eigen moeder haar heeft verschaft. De sneeuw zal de volle zes afleveringen aanwezig blijven en de grauwheid en somberheid enkel versterken van het flatgebouw waarin dit gezin de dagen moet slijten.

Leeft de baby eigenlijk nog wel en wie is dan de ‘engel’ die zich over het kind heeft ontfermd? Jonge moeder Jenni, goed hulpeloos en tegelijkertijd agressief gespeeld door actrice Josefin Asplund, heeft misschien tijdens haar trip iets met het kind uitgespookt wat ze zich niet meer kan herinneren, of ze doet alsof. Vader Salle, gespeeld door Ardalan Ismaili, die eerder al een enigszins goedaardige terrorist vertolkte in de serie Greyzone, is verwikkeld in duistere zaakjes.

Het is een klassiek drama dat overeenkomt met de echte drama’s uit de jeugdzorg: de ouders zijn op de eerste plaats niet diep kwaadwillend, maar vooral hoogst onmachtig en de armoede, uitzichtloosheid en het wantrouwen van de instanties helpen hen alleen maar verder de puree in.

De oudere actrice Cecilia Nilsson, die al veel kleinere rollen in Scandiseries voor haar rekening nam, zet hier misschien wel de sterkste acteerprestatie neer. Zij is Kajsa, de oma van de baby, en wisselt de grote liefde voor dat kind en voor diens radeloze moeder af met het desastreuze dealerschap waardoor de drugsroes van Jenni ontstaat waarin alle problemen konden beginnen.

Maar er zijn nog meer mooie rollen. Zoals die van het dochtertje in het gezin, zusje van de verdwenen baby: in haar ogen zien we de ouders verder ontsporen. Dan is er ook nog Alice, inspecteur van politie die de zaak moet oplossen. In goede Zweedse traditie wordt dit belemmerd door de ruzie die ze op het politiebureau maakt met haar baas en thuis met haar eigen man.

Niet alle zijsporen in deze serie worden goed uitgewerkt, in het belang van de kijker hadden de makers vooraf wel iets meer keuzes kunnen maken. Dat geldt niet voor het levensverhaal van de jeugdzorgmedewerker die het gezin onder haar hoede had op het moment dat de baby verdween. Maria is haar naam, niet toevallig gekozen. Aan betrokkenheid en inzet schort het zeker niet, maar de seriemakers zaaien in een paar subtiele fragmenten uit haar eerdere leven twijfel over haar psychische stabiliteit.

Verdachten genoeg dus. Vrolijk zal het in deze serie niet worden, integendeel. Maar het blijft spannend en geloofwaardig tot het einde.

Snow Angels is te bekijken via mylum.tv