‘Snackmasters’ is therapie voor na een dag die builen veroorzaakte

Ik wil graag iets opbiechten dat misschien wat fout lijkt in deze tijden van Squid Game en Alleen Elvis blijft bestaan, namelijk: ik heb nog geen enkele aflevering van Snackmasters gemist. Voor mij is het een soort therapie, ik bewaar het op mijn Digibox voor na een dag die builen of schrammen veroorzaakte. Zo’n moeizame dag die aanvoelt alsof je voortdurend door Nacho Cheese-dipsaus van Doritos moet waden en ’s avonds uitgewrongen in de zetel ploft.

Het concept is dat twee topchefs het tegen elkaar opnemen door zo goed mogelijk een bekende caloriebom na te maken. Daarna beslist een jury in de fabriek van de snack in kwestie wie het dichtst in de buurt kwam. Zo kwamen in het verleden onder andere al voorbij: de Cornetto, Napoleon-snoepjes en Grills. Het is fascinerend, relativerend en ontspannend om mee te kijken hoe Marcelo Ballardin of Wout Bru al hun talent, toewijding en competitiedrang in de strijd gooien terwijl ze knutselen aan een perfecte Bicky Burger of Giant.

Daarnaast is het oddly satisfying om te zien hoe tienduizenden Manon-pralines of paprikanootjes van Duyvis over de lopende band walsen in de fabriek, waar actrice Ruth Beeckmans wordt rondgeleid en telkens nét iets te gretig wil proeven. Dat net een vollere actrice zo’n stereotiepe rol vervult, ligt me minder, ik kan alleen maar hopen dat ze alleen maar gecast werd omwille van haar kwaliteiten als ijsbreker en om haar excellente humor – ik zit vaak luidop om haar mopjes te lachen.

Natuurlijk kan ik ook, zoals in alle andere recensies die ik al las over Snackmasters, jeremiëren over de gigantische marketingbudgetten die je als kijker om de oren vliegen. De productplacement is zelfs de basis van het hele concept. Dat is heel verregaand. En dan wordt de wedstrijd nog eens onderbroken door eindeloze reclameblokken. Snackmasters moet in dat opzicht de natte droom van elke marketingboy zijn. En toch. Er spat gewoon zoveel plezier van dat programma af, zowel bij de makers als de kandidaten. Plezier dat oprecht lijkt en niet gekunsteld, wat me tegenwoordig zo vaak tegensteekt in tv-programma’s.

In dit bijna afgelopen seizoen hakte chocolatier Dominique Persoone de warmste chef van IJsland, Dagný Rós Ásmundsdóttir, in de pan door een bijna perfecte viandel van Mora te serveren. Als er in het origineel al karton zou zitten, kwamen we dat niet te weten, maar ik leerde wel over het bestaan van separatorvlees en switchte de dagen erna opnieuw naar vegetarische modus. In de fabrieksjury zetelde trouwens de échte Cora van Mora. Ik was eerst starstruck en kreeg daarna medelijden met de actrice die meer dan dertig jaar geleden misschien nog andere carrièredromen koesterde.

Tijdens de finale, vanavond, nemen Marcelo Ballardin (Oak, Gent) en Seppe Nobels (Graanmarkt 13, Antwerpen) het tegen elkaar op, met als inzet: de Leo van Milka. Olé!

Snackmasters, de finale van seizoen 2, maandag om 20.35 uur op VTM.