#MeToo
‘Schandaalverzekering’ moet bedrijven indekken tegen in ongenade gevallen sterren als Spacey en Weinstein
Lloyd’s of London stond al bekend om zijn curieuze verzekeringen – de borsten van zangeres Dolly Parton, de tong van KISS-bassist Gene Simmons – maar voegt daar nu een opmerkelijke polisvariant aan toe: schandaalverzekeringen.
Lloyd’s financiert het Amerikaanse bedrijfje SpottedRisk, dat een manier gevonden zegt te hebben om filmstudio’s, mediaconglomeraten en andere bedrijven te verzekeren tegen in ongenade gevallen sterren à la Kevin Spacey en Harvey Weinstein.
Een oude grap over actuarissen – oftewel de wiskundeknobbels die voor verzekeraars het risico op orkanen, terreuraanslagen en ander onheil inschatten – zegt dat het mensen zijn die graag boekhouder hadden willen worden, maar daar te saai voor bleken. Maar er is niets saais aan de actuarissen van SpottedRisk, blijkt uit een fascinerende reportage van New York Magazine-dochter Vulture.com. Bij het verzekeringsbedrijf uit Boston denken ze een soort actuariële steen der wijzen te hebben gevonden: ‘het risico op de val van een beroemdheid net zo goed zien te kwantificeren en te vergoeden als dat op overstromingen en verkeersongelukken’, schrijft Vulture.
Door Indiase whizzkids de krochten van het internet te laten afstruinen naar hachelijke tweets, seksueel getinte sms’jes en andere publicitaire bananenschillen zegt SpottedRisk inmiddels data te hebben vergaard over 27.000 publieke figuren, gecorreleerd aan 224 kenmerken en risicofactoren.
#MeToo-tijdperk
Deze zogeheten disgrace insurances zijn voor veel bedrijven geen overbodige luxe in het #MeToo-tijdperk, waarin de reputaties van beroemdheden brozer zijn dan ooit, zoals de schandalen rond sterren als Bill Cosby, Roseanne Barr en Louis C.K. hebben laten zien. In de herfst van 2017 zag acteur Kevin Spacey zijn hoofdrol als oliemagnaat John Paul Getty in de Ridley Scott-film All the Money in the World in rook opgaan toen eerst Anthony Rapp en daarna anderen de House of Cards-ster beschuldigden van seksueel wangedrag.
Om een fiasco aan de bioscoopkassa’s te voorkomen vervingen de geldschieters van de film Spacey te elfder ure door Christopher Plummer. Dit betekende twee weken aan opnieuw opgenomen scènes, overwerk voor de filmploeg, extra gages om de andere sterren weer op te komen laten draven en natuurlijk het honorarium van Spacey’s vervanger. De schade: 10 miljoen dollar. Dat is nog wisselgeld vergeleken bij de naar schatting miljarden dollars aan reputatieschade die bedrijven als AT&T en Gatorade leden toen hun uithangbord Tiger Woods in 2009 in opspraak raakte na een verkeersongeluk en buitenechtelijke affaires.
Schandaalverzekeringen brengen de nodige hoofdbrekens met zich mee, toont het Vulture-artikel. Zo moedigen ze aan tot verzekeringsfraude: actuarissen kunnen immers tot in detail het risico op een oogsten vernietigende hagelstorm inschatten, maar hoe kunnen ze ooit beter weten dan een impresario of filmproducent of hun steracteur niet stiekem een lijk in de kast heeft? En dan is er nog het probleem dat sommige sterren simpelweg onverzekerbaar zijn, zegt Pete Dearborn, gedragswetenschapper bij SpottedRisk. De van verschillende seksuele misdrijven verdachte R&B-zanger R. Kelly bijvoorbeeld, of de Amerikaanse president Donald Trump. “Hij zou waarschijnlijk elke week wel een verzekeringsclaim veroorzaken”, zegt Dearborn over de laatste.