Robin en Ward Kerremans, neven: ‘Als ze een ‘pretty boy’ zochten, kwamen ze altijd bij Ward uit’

De oudste is 41, bedenker van de Netflix-film Noise, en producer bij productiehuis Caviar. De jongste is 35, acteur in Grond en Billie vs Benjamin, en speelt de hoofdrol in Noise. Robin en Ward Kerremans, neven.

WARD

“We hebben een grote familie met wel veertig neven en nichten. Eén keer per jaar trekken we met de Kerremansen naar de Ardennen. Als kind keek ik tijdens het familieweekend altijd op naar de generatie boven mij, waar Robin deel van uitmaakt. Hij was een betere voetballer, sterker en slimmer dan ik. Met de jaren zijn we steeds meer naar elkaar toe gegroeid. We reisden sinds mijn tienerjaren geregeld samen. Het is tijdens zo’n vakantie met z’n tweeën dat we onze toekomst in vraag stelden. Ik was als acteur in reeksen als LouisLouise en Spoed beland, maar ik twijfelde of ik daarin verder wilde gaan.

“Ik zie het nog voor mij: Robin en ik in Gran Canaria, in een bar met uitzicht op zee. Michael Jackson was net overleden en onder invloed van whisky-cola’s met veel ijs ontstond het idee om het jaar nadien een documentaire te maken over het wereldkampioenschap voetbal in Zuid-Afrika. De Rode Duivels waren er voor de zoveelste keer niet bij, en wij zouden België op het toernooi vertegenwoordigen. In Gran Canaria heb ik beslist om een jaar later mijn kans te wagen aan de Toneelacademie Maastricht.

“Een docu draaien in Zuid-Afrika was Robins eerste kennismaking met een filmproductie. Hij was op dat moment jurist en hoewel alles in het honderd is gelopen – de zender die onze documentaire zou uitzenden, ging net voor vertrek failliet (lacht) –, is sindsdien duidelijk geworden wat we echt wilden in het leven. Die reis, waarop andere neven ons ver­gezelden, was een fantastische ervaring voor een voetbalgekke familie als de Kerremansen. We keken non-stop voetbal, Robin ontdekte zijn passie voor film en onderweg oefende ik mijn teksten van Shakespeare in voor mijn toe­latingsproef.

“Ik had ooit een studentenjob in het containerpark. Maar toen ik op mijn tweede werkdag te laat was, werd ik overgeplaatst naar de vuilniskar. Daar stond ik vuilnis te verzamelen met een collega die een week eerder nog in de ­gevangenis zat omdat hij zijn vrouw had neergestoken. (lacht) Later heb ik een paar maanden geschiedenis gestudeerd en vervolgens een studie sociaal werk geprobeerd, maar ook dat was niet voor mij weggelegd. Om maar te zeggen: ik was zoekende en Robin gaf mij als oudere neef goede raad.

“Van alle mensen die ik ken, zijn er twee van wie ik altijd wist dat het wel goed zou komen: Pieter, een van mijn beste vrienden, en Robin. Ze hebben allebei een ongekende drive. Op het moment dat Robin besefte dat hij als jurist niet helemaal op zijn plaats zat, heeft hij het over een andere boeg gegooid. Hij blijft nooit bij de pakken zitten. Ik vind vastberadenheid een stom woord, maar het past wel bij hem. Toen Robin in volle coronacrisis vertelde dat hij ­Noise wilde maken – de wereld lag op zijn gat en er werd nergens gefilmd – wist ik dat die film er ooit zou komen.

“Je had Robin aan het werk moeten zien op het middenveld van SK Heffen en Groen Rood Katelijne: hij was een pittige voetballer met een over-mijn-lijkmentaliteit. Zo staat hij ook in het leven. Toen we terugkwamen van Zuid-Afrika met vier volle harde schijven en zonder zender, heeft hij het heft in eigen hand genomen en oplossingen gezocht. Die documentaire staat nog steeds op YouTube. Zonder hem zouden die beelden nooit het licht hebben gezien. Robin weigert op te geven.

“Laksheid was lang een van mijn mindere ­eigenschappen. Ik vertoonde uitstelgedrag, maar uit Robins aanpak heb ik belangrijke lessen getrokken. Als ik nu een kans krijg, grijp ik die met beide handen.

“Nu zien we elkaar te weinig, vind ik. Sinds onze grootvader is overleden zijn de familiebijeenkomsten niet meer zoals voorheen. Naast een neef is Robin voor mij ook een kameraad, al is het intussen een tijdje geleden dat we nog samen hebben gereisd. Door de drukte van de laatste jaren heb ik al drie jaar geen vakantie meer gehad, maar we zouden de draad weer moeten oppikken.”

ROBIN

“Al sinds zijn kindertijd schuilt er een acteur in Ward. Hij heeft een natuurlijke aanleg om mensen te entertainen. Ondanks het leeftijdsverschil wist hij altijd mijn aandacht te trekken. Wanneer hij zijn nieuwjaarsbrief voordroeg, kreeg hij ieder­een aan het lachen. Als klein mannetje was hij al een showman, in de brede zin van het woord. Ward smeet zich altijd. Tijdens de voetbalwedstrijden op familieweekend ging hij voorop in de strijd, ook al was hij de minst getalenteerde van allemaal. Die extreme overgave typeert hem. Het was soms op het gevaarlijke af. Als de hooligans van KV Mechelen ambras zochten, bemoeide hij zich ermee. En Ward was een sprietje.

“Tijdens zijn middelbare studies rolde Ward de acteerwereld in. Ik heb hem zien evolueren van een acteur die experimenteel theater speelde bij DE MAAN tot iemand die gevraagd werd voor rollen in Witse en Zone Stad. Plots was Ward fucking famous, wat voor ons als familie een zotte ontwikkeling was. Maar ondanks alles nam hij zichzelf nooit te serieus. Dat sierde hem.

“Hij werd op den duur een soort kindster en speelde altijd dezelfde rollen. Als ze een pretty boy zochten, kwamen ze bij hem uit. Ward was toen geen geschoold acteur en werd niet professioneel begeleid, dus heb ik hem aangemoedigd om zich in te schrijven voor de toelatingsproeven van Toneelacademie Maastricht. Achteraf bekeken was naar Nederland verkassen het beste wat hem kon overkomen. Ik herinner mij dat ik dat een dappere zet vond. Hij had zomaar in het Belgische circuit kunnen blijven, maar in de plaats daarvan verhuisde hij naar Nederland om daar zijn talent te verkennen.

“Het is altijd een combinatie van talent, geluk en doorzettingsvermogen, en Ward heeft veel van dat laatste getoond door voor de moeilijke weg te kiezen. In Maastricht is hij een acteur met diepgang geworden. Hij speelt een komische figuur in Grond, een rechtse rakker in Billie vs Benjamin en nu een getormenteerde vader in Noise. Sinds Maastricht kan Ward meer rollen aan.

“Ik weet nog goed wanneer ik besefte dat alles goed zou komen met Ward. Mijn toenmalige vriendin en ik waren aanwezig bij zijn afstudeerproject in Maastricht. Hij kwam uit een sterke lichting, met onder meer ook Daphne Wellens. Nadien was er een feestje op het kot van een studiegenoot. Ik zat in een zetel en keek toe hoe Ward in een rapbattle tegen enkele Hollanders verzeild was geraakt. Hij heeft die gasten zwaar gedist. Toen wist ik: Ward zit hier op zijn plaats.

“Er zijn in Vlaanderen maar enkele acteurs die kunnen wat Ward neerzet in Noise. Het is niet omdat hij familie is dat hij de job heeft gekregen, Ward verscheen op onze radar omdat hij een super­talent is. Daar heeft onze band niets mee te maken. Eerlijk? Hij lag eerst zelfs niet in pole­positie om de rol van Matt te krijgen. Het is redelijk laat in het selectieproces dat we – ik beslis daar uiteraard niet alleen over – de knoop hebben doorgehakt.

“Het contrast met de jongen die in een hangmat in Zuid-Afrika zijn toelatingsproef voor Maastricht oefende, is enorm. Niet alles is veranderd: soms stuur ik hem een bericht en duurt het dagen voor hij antwoordt. Maar de Nederlanders hebben verder wel een gedisciplineerd acteur van hem gemaakt. Ward is héél professioneel. Ergens ben ik opgelucht dat hij destijds naar ­Nederland is verhuisd. Als hij de acteermicrobe niet had onderzocht, zat hij nu met een probleem. (lacht) Ik zie geen geschiedenisleraar in hem. Al zou hij wel een goede kok zijn.”

Noise is te bekijken op Netflix.