Puur boven plastic: hoe Dua Lipa de popkroon opeist

Dertien noteringen in de Vlaamse hitlijsten. En dat met slechts één langspeler en een handvol gastbijdrages. Dua Lipa is momenteel de op vijf na best beluisterde artiest op Spotify – nét achter Billie Eilish en met een straatlengte voorsprong op Taylor Swift, Ariana Grande, Beyoncé en co. Niet slecht voor iemand die als 7-jarige de toegang geweigerd werd tot het schoolkoor.

Vandaag brengt Dua Lipa haar tweede langspeler Future Nostalgia uit, waarvan u de vooruitgestuurde singles ‘Don’t Start Now’ en ‘Physical’ kent van TikTok – geef maar toe! – en van tijdens het hamsteren in de rayon met toiletpapier. Ze maakt ingenieuze supermarktpop die bij jong en oud in de smaak valt, maar wat haar echt speciaal maakt, is dat ze al vijf jaar op dezelfde nagel klopt: (girl)power.

Dua Lipa is geboren met een naam voor de schijnwerpers. Ze heet echt zo, en is dus geen Simonne Peeters die zichzelf een cool alter ego heeft aangemeten. Dua betekent liefde in het Albanees, en werd haar voornaam op aandringen van grootmoederlief. Ze is geboren in noordwest Londen, nadat het gezin Lipa uit Kosovo is gevlucht, vlak voor het uitbreken van de Joegoslavische oorlog.

“Als kind hield ik erg van Nelly Furtado, P!nk, Destiny’s Child en Gwen Stefani – stoere vrouwen, zo wilde ik ook zijn”, laat de Brits-Kosovaarse zangeres in 2014 optekenen in de Volkskrant. Elke zaterdag volgt ze op de Sylvia Young Theatre School in Londen zangles, maar net voor ze naar de middelbare school zou gaan, wil het gezin terug naar de inmiddels onafhankelijke Albanese republiek Kosovo.

In Pristina raakt de 11-jarige Dua besmet met de hiphopbacterie. Hoe meer tijd ze echter in Kosovo spendeert, hoe groter de heimwee naar de dans- en zanglessen in Londen. Op haar 15 keert Lipa met goedkeuring van de ouders terug naar Engeland om een carrière op het podium – in het theater of de muziek – te ambiëren. Ze droomt ervan de volgende Christina Aguilera te worden – een showbeest zijn dat ook zonder de showelementen overeind blijft dankzij een klok van een stem.

Rond die periode pleurt Dua Lipa covers van Aguilera, Joss Stone en Jessie J op YouTube. Viraal gaat ze nooit, al leert ze via het internet wel haar manager kennen, die op zijn beurt een contract bij een major label versiert.

Togetherness

In 2015 brengt Dua Lipa met ‘New Love’ een eerste single uit. Niet veel later volgt ‘Be The One’, haar eerste wereldwijde hit. Van 2015 tot nu heeft ze, in tegenstelling tot de Mileys en Taylors van de wereld, nooit op controverse moeten teren om de aandacht te trekken. Daarvoor volstaat haar muziek: quasi alles dat in aanraking komt met Lipa’s stembanden, verandert in goud.

Dat hebben ook hitverslaafde artiesten als Martin Garrix, Calvin Harris en Sean Paul in de mot. Met de regelmaat van de klok infiltreert Dua Lipa in de hitlijsten, en dat al jarenlang aan een stuk. De muziek van de popster leent zich tot dance crying, zoals ze zelf zegt, omdat haar songs de uitstraling hebben van een plumeau in regenboogtinten, maar vanbinnen donker zijn.

“Popmuziek is misschien meer dan vroeger een safe space geworden, een veilige plek in een onveilige wereld”, verklaart Lipa in een interview. “Jonge mensen hebben meer dan ooit behoefte aan een toevluchtsoord, waar ze die ellende even kunnen vergeten. Popmuziek zal de wereld niet redden, maar kan ons wel op het spoor zetten naar misschien, ooit, een betere tijd.”

Door die aanpak heeft de 24-jarige een stadium bereikt waarin ze de kroon mag opeisen die enige tijd geleden nog in het bezit was van Taylor Swift en eerder Ariana Grande. Ze is optimist boven doemdenker, eerder puur dan van plastic. Ze is overigens een van de weinigen die in tijden van corona-angst een plaat uitbrengt. Omdat ze gelooft dat Future Nostalgia een uitweg kan bieden. “Als je danst laat je alle droevige gedachten achter je”, stelt de Brits-Kosovaarse in Die Zeit.

Dua Lipa is de postergirl van de togetherness, hoe graag Tomorrowland die rol ook wil opeisen. Al vanaf dag één schrijft ze songs met een hoger doel: mensen samenbrengen. Ook als het over vrouwenrechten in de mannelijke muziekindustrie gaat, staat zij mee aan het front. “It’s important to me to show unity between women”, zegt ze in Vogue Australia. “Jarenlang zijn vrouwen tegen elkaar opgezet. Dat hoort zo niet.”

Activist

Dua Lipa is een popster annex activist, “omdat het mijn plicht is om voor gelijke rechten te strijden”, vertelde ze in het verleden aan Billboard. “Ik geloof in gelijkheid. Iedereen verdient gelijke kansen.” Als op een show in Shanghai enkele fans met regenboogvlaggen werden buitengezet, reageert ze verontwaardigd maar positief: “Ik ben trots en dankbaar dat jullie de moed hadden te tonen wie jullie zijn. Ik heb altijd gehoopt dat mijn muziek kracht, hoop en eenheid zou brengen.”

Net daarom is Dua Lipa groot geworden. Omdat ze het liefst tussen het publiek staat, en niet op een metershoge piëdestal. De kans is groot dat met haar tweede album Future Nostalgia de houdbaarheidsdatum van Dua Lipa met enkele jaren is verlengd. Het is haar gegund.

Future Nostalgia van Dua Lipa is nu uit bij Warner Music.