Recensie
Politieke scifi in ‘Bacurau’: joepie, mensen jagen! ★★★☆☆
Het Braziliaanse Bacurau won in Cannes de Prijs van de Jury met zijn bevreemde mengeling van sociale kritiek, bloedige sciencefiction en vrolijke waanzin. Joepie, mensen jagen!
Een ontploffend hoofd: sinds David Cronenberg het expliciet in beeld bracht in Scanners, zijn we het wel een beetje gewend, maar het blijft toch schrikken wanneer je in Bacurau plots weer de hersenen in het rond ziet spatten.
Zeker omdat je dat soort extreem geweld in het begin van de film niet ziet aankomen. Bacurau gaat van start als een sociaal-realistisch verhaal, dat weliswaar in de nabije toekomst gesitueerd is. We zien hoe een jonge vrouw terugkeert naar haar geboortedorp, in het arme noordoosten van Brazilië, om er afscheid te nemen van de oudste inwoner. Maar wanneer er tijdens de feestelijke begrafenisstoet – regisseurs Kleber Mendonça Filho (Aquarius) en Juliano Dornelles zetten de kracht van de lokale cultuur mooi in de verf – mysterieuze pilletjes worden geconsumeerd, begin je toch te vermoeden dat dit geen film zoals een andere wordt.
Lees ook:
‘Bacurau’-regisseur versus Bolsonaro: ‘We leven in een dystopie’
Er gebeuren steeds vreemdere dingen: iemand merkt op dat het dorp van Google Maps is verdwenen, en na een bezoekje van twee onheilspellende motorrijders is er plots geen gsm-ontvangst meer. Wanneer een bende Amerikaanse mensenjagers op het toneel verschijnt, wordt de situatie helemaal grimmig.
Spaghettiwestern op drugs
Bacurau is een politieke parabel die voelt als een spaghettiwestern op drugs. Strooiend met genrereferenties (onder anderen John Carpenter en Sergio Corbucci passeren de revue) nemen Mendonça Filho en Dornelles de Braziliaanse samenleving op de korrel. Neoliberalisme, corruptie en Amerikaanse invloed dreigen de lokale bevolking te verpletteren, maar die is niet van plan om over zich heen te laten lopen. Wat een maffe ode aan de rebellie, besprenkeld met bizarre humor, WTF-momenten en een fantastische Udo Kier.
Toch kampen de regisseurs ook met een concentratieprobleem: van de verschillende personages die ze opvoeren, maken ze er geen enkel echt pertinent – zo verdwijnt de vrouw die ons naar het dorp leidt al snel volledig op de achtergrond. Hier zat een nog betere, gebaldere thriller in.
‘Bacurau’ speelt vanaf 25/09 in de bioscoop