MuziekRecensie
Platen van de week: trippen in het ondermaanse
Lsd, wiet, quaaludes, rabiës en excentrieke hybrides. We weten niet met welk dieet u die corona-kilo’s probeert weg te smelten, maar wij staan deze week op een even gewaagde als geslaagde kuur. Safe travels!
The Flaming Lips - American Head ****
De laatste tijd klonken The Flaming Lips zo zweverig en beneveld dat we ze gaandeweg uit het oog verloren op de begane grond. Met American Head zet de groep het gelukkig weer op een trippen in het ondermaanse. Muzikaal vinden Wayne Coyne en co. opnieuw aansluiting bij de Beatles, psychedelica en americana, maar vooral: bij hun eigen succesplaten als The Soft Bulletin (1999) of Yoshimi Battles (2002). Een handvol songtitels refereren aan de lsd, wiet en quaaludes die Coynes oudere broer dealde en/of gebruikte in zijn jeugd. Maar verwacht geen rauw junkieverdriet. De songs gaan gedrenkt in warme weemoed, orkestrale grandeur, subtiele elektronica en jeugdherinneringen. Strikje op dit nostalgische cadeau: een straffe cameo van Kacey Musgraves in ‘God and the Police Man’, een hemels koor in ‘When We Die When We’re High’ en de boerderijdieren (!) in ‘You n Me Sellin’ Weed’. Head’s up!
CRACKUPS - Greetings from Earth ****
Dalen The Flaming Lips af uit het bovenmaanse? Dan sturen CRACKUPS hun debuut wel in een ambitieuze baan om de aarde. Greetings from Earth leest daarbij als een ansichtkaartje uit het asiel, waar rabiës en spoelworm welig tieren. Hondsdolle schuurgitaren en withete ketelslagerij vliegen je naar de nek in zowat elke song. In de meeste gevallen klokken die halsmoordenaars ook af op amper twee minuten. Deze Belgen maken gitaarherrie voor hyperkinetische jandoedels zoals wij, die hun concentratie zelden langer dan een kleuter op karamel kunnen vasthouden. Maar net zo goed beklijft hun blitzkrieg pop: ‘Liar’ is een hitsig bastaardbroertje van Black Box Revelation en Fat White Family, ‘White Fruit’ hijst Black Flag en ‘Trainstation’ zijn The Hives op hoogspanning.
Jyoti - Mama, You Can Bet! ****
Negen jaar geleden speelde Georgia Anne Muldrow een excentriek concert met STUFF. op het Brusselse festival Brosella. Toen al bleek hoe gulzig de Californische soulzangeres de hybride van jazz en elektronica te lijf gaat. Geen wonder dat hiphopkoningen zoals Madlib en Flying Lotus zich outten als fan. Op het derde album van haar Jyoti-project is Muldrow niet alleen in de weer met organische funk maar ook met tedere, zielsverschrompelende jazz die heil zoekt in spiritualiteit en Afro-Amerikaanse trots. “Maladjusted in this land/ The powers just/ Just can’t end the plan”, klinkt het weemoedig terwijl ze Sun Ra, Pharoah Sanders en legendarische activisten zoals Marcus Garvey eert. Een sublieme deconstructie van jazz, gospel en de zwarte ziel. (GVA/SVS)
