DM ZaptPelosi in the House
‘Pelosi In the House’ is een tijdsdocument zonder verhaal
Ronald Meeus zet de blik op oneindig. Vandaag: HBO-documentaire Pelosi in the House.
Toen het land in maart 2020 op slot moest, besloot ik de extra vrijgekomen tijd goed te benutten door wat te werken aan mezelf. Een jaar later was ik daar helaas niet verder in geraakt dan een Syntra-dagopleiding videomontage. Maar ik had tijdens die vijf voormiddagen – van februari tot maart 2021, er was dus écht geen haast gemoeid met die verhoogde zelfrealisatie - goed genoeg opgelet om na het doorkijken van Pelosi in the House met het onwrikbare gevoel te blijven zitten dat die HBO-documentaire op een half uur bij elkaar kon zijn geplakt.
De film is een sequentie van filmopnames die documentairemaker Alexandra Pelosi de afgelopen jaren had geschoten van haar moeder Nancy Pelosi. Die is aan haar laatste weken als voorzitter van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden bezig, waarin de Democraten nu nipt in de minderheid zijn. Hier en daar pivoteerden de scènes rond een quote die tekenend moet zijn voor de 82-jarige powerpolitica, genre ‘Ik ben een werkpaard, geen luxepaard’, en de eigen filmopnames werden afgewisseld met raak gekozen archiefmateriaal, maar het eindresultaat laat een wat gemakzuchtige impressie na.
Eén kernelement maakt Pelosi in the House dan weer waardevoller dan eender welke andere docu over het leven van deze porfieren dame van de Amerikaanse politiek: als dochter van de protagoniste van haar telefilm had Alexandra Pelosi, voormalig politiek journalist voor tv-zender NBC en gehuwd met de Nederlandse Amerikacorrespondent Michiel Vos, natuurlijk ongeëvenaarde toegang tot de gebeurtenissen achter de coulissen. Die vlieg-aan-de-muuraanpak maakt van Pelosi in the House dus op zijn allerminst een bijzonder waardevol tijdsdocument.
Van een willekeurige cameraploeg hadden Pelosi en haar entourage wellicht niet toegestaan dat de camera’s zouden blijven rollen op de momenten voor en na die hallucinante State of the Union in 2020, toen ze de papieren afdruk van Trumps speech voor het oog van de wereld aan repen scheurde. En het laatste halfuur van de docu had zelfs de kracht van bewijslast: een serie climactische scènes, die toonden hoe Pelosi op 6 januari 2021 samen met andere volksvertegenwoordigers op de vlucht moest tijdens die raid van verstandelijk minderbedeelden op het Capitool, kreeg eerder dit jaar al zijn premièrevertoning op de onderzoekscommissie naar die bewuste dag.
Maar in deze tijden waarin de documentaire hoogtij viert als kunst- en entertainmentvorm verwacht je ook minstens een béétje te worden verrast door de vorm waarin dat beeldmateriaal wordt gepresenteerd. Het materiaal dat de kern van Pelosi in the House vormt, verdiende iets meer dan schrale cinéma vérité.
Pelosi in the House is te bekijken op Streamz.