Patrick Janssens: "De liefde is uit tussen Antwerpen en mij"

"Toen jullie me vroegen wat ik nog wilde realiseren, merkte ik dat het moeilijk was om daar een eerlijk antwoord op te geven." Het eerlijke antwoord komt alsnog een dag later, per mail. Daarin schrijft Janssens dat hij er altijd al van gedroomd heeft om een groot mediabedrijf te leiden, "de VRT of een krant, al is dat niet evident na een politieke loopbaan. En ik zou ook ooit wel een voetbalploeg willen leiden - zij het niet eender welke. In België zijn de ploegen met een project waar ik me achter kan scharen en die ook nog een hoog niveau halen, op de vingers van één hand te tellen."

U woont nog altijd in Antwerpen. Met evenveel goesting als vroeger?
"Nee, dat kan ik niet zeggen. Ik kan mijn relatie met de stad niet beter omschrijven dan als een gebroken liefdesrelatie. Het is af tussen ons. En zij heeft het afgemaakt."

Liefdesverdriet gaat over, zegt men.
"Ik heb wel eens gelezen dat het twee jaar duurt. Die twee jaar is nog niet voorbij."

Hoe uit zich dat verdriet?
"Onder meer in kleine ergernissen. Over wat er vandaag in het publieke domein gebeurt, bijvoorbeeld. Dat zijn vaak kleine dingen, maar ze vertellen wel iets over de prioriteiten van het nieuwe stadsbestuur. Zo ergert het mij dat er bij het opstellen van bouwwerven tegenwoordig geen rekening wordt gehouden met de voetgangers. Overal zie ik plots bouwwerven opduiken die de doorgang van voetgangers belemmeren. Het probleem wordt dan 'opgelost' met een bordje 'Voetgangers hier oversteken'.

Verderop gaat Janssens ook in op zijn verkiezingsnederlaag bij de burgemeestersverkiezingen van 2012: "We hebben de verkiezingen in de eerste plaats verloren door een kartel te smeden met de CD&V. Dat zorgde ervoor dat de conservatieve CD&V-kiezers naar de N-VA gelopen zijn. Als CD&V en sp.a apart naar de verkiezingen waren gegaan, waren die conservatieve stemmen gewoon bij de CD&V gebleven."

Hoe kan een strateeg als u zo'n fout maken?
"Tunnelvisie? Er te dicht op zitten? Mijn redenering was dat we door een kartel met CD&V een klein beetje zouden verliezen op links, maar veel stemmen zouden vasthouden in het centrum. Eigenlijk had ik al veel vroeger kunnen zien dat dat een inschattingsfout was. Toen we bekendmaakten dat we met de Stadslijst naar de verkiezingen zouden gaan, zijn de peilingen onmiddellijk omgeslagen."

Op de avond van de verkiezingen toonde u iets dat u nooit eerder publiek had getoond. Grote emoties. Tranen.
"Dat was ook nooit gebeurd als Gene (Bervoets, JdP/SMU) er niet bij was geweest. Gene is een goeie vriend - iemand met die ik veel gedeelde affiniteiten heb. Toen hij die avond plots voor me stond, kwamen al mijn gevoelens van dat ogenblik los. Het was voor een deel opluchting, maar vooral veel verdriet. Hier kwam plots het besef dat er een einde was gekomen aan een mooie periode in mijn leven. Een definitief einde, dat wist ik meteen. Ik ben Gene dankbaar voor die troostende schouder."

Voelt u zich nog een socialist?
"Dat vind ik een rare, irrelevante vraag."

Waarom?
"Omdat ik socialisme een hol begrip vind. Ik geloof in gelijke kansen, solidariteit, emancipatie. Maar als socialisme betekent dat de staat alles moet doen, dan ben ik geen socialist."

Het volledige gesprek met Patrick Janssens leest u morgen in Zomeruur, de weekendbijlage van De Morgen. Abonnees lezen de krant gratis digitaal.