‘Pachinko’ is eindelijk K-drama op maat van volwassenen

De ondertiteling van de nieuwe Apple TV+-sensatie Pachinko komt in drie kleuren: wit voor Engels, geel voor Koreaans, blauw voor Japans. Waarom al die moeite, terwijl minstens twee van die drie talen onbegrijpelijk zijn voor de gemiddelde kijker? Omdat het gewoon belangrijk is voor het verhaal van deze familiekroniek: u hoeft geen Japans te verstaan, maar bij momenten moet u wel wéten – vaak zelfs voor één enkel woord – dat hetgeen wat de personages zeggen in het Japans is.

Taal is een belangrijk element – om niet te zeggen: het belangrijkste – in Pachinko, gebaseerd op een historische roman van schrijfster Min Jin Lee. Het is een reeks over kinken in de communicatie, over mensen die elkaar niet, pover of verkeerd verstaan. Over wederzijds begrip, dat behoorlijk lastig was in de twee historische settings die Pachinko naar voren roept.

Vier generaties Koreaanse inwijkelingen in Japan, en hun worsteling met onbegrip en onverholen racisme, komen voor de camera. In de jaren 1910 en 1920 zien we hoe de jonge Koreaanse Sunja (debutante Minha Kim) haar weg probeert te zoeken in haar nieuwe land, dat ze koos boven de kansloosheid in haar op dat moment bij het Japanse keizerrijk geannexeerde thuisland Korea. Datzelfde personage keert als oude matriarch terug in een parallelle vertelling die zich in 1989 afspeelt, en waarin Solomon (Jin Ha), een corporate goalgetter van Koreaanse origine, van New York naar Tokio reist om de laatste kink in een vastgoeddeal weg te werken: een oude Koreaanse vrouw (yep!) die haar huis niet wil verkopen.

Beide zoetzuur vertelde verhalen zijn op een intrigerende manier met elkaar verstrengeld, in een vertelling vol personages met een oude ziel, die behept zijn met wijsheid en waarheid. Pachinko heeft een gravitas die u nooit zou vermoeden achter de snoepkraamkleurtjes van de introsequentie, die zich afspeelt in het Pachinko-lunapark van Solomons vader. Wanneer die intro zich over uw scherm ontrolt houdt u gegarandeerd uw hart vast voor een portie van dat zeemzoetige K-drama waarin vooral Netflix grossiert, en waarop jongelui vandaag zo tuk zijn. Reeksen als Business Proposal,Thirty-Nine, All of Us are Dead of Squid Game, waarin de voor westerlingen onontcijferbare taal die de personages spreken handig de schabouwelijke acteerprestaties – niveau Familie, Thuis of The Bachelor – wegsteekt.

Wel, zo’n serie is Pachinko, dat nochtans bij momenten even zeemzoet is, bij uitstek niet: het is, dankzij het gewicht van zijn historische waarheden en de ingetogen kracht van zijn acteurs, eindelijk een morzel K-drama op maat van volwassen kijkers. En, dat moet ook maar meteen worden gezegd, een van de tv-revelaties van dit jaar.

Pachinko is te zien op Apple TV+.