Ontroerende covers: de beste albums van de week

Een draaideurrelatie met verslavingen, psychiatrische klinieken en de liefde. Cat Power weet er alles van. Op haar derde en beste coverplaat staat werk van Lana Del Rey, Nick Cave en Iggy Pop, maar de songs lijken zowaar uit haar eigen leven gegrepen. De detailkritiek dat Covers nogal uniform klinkt, verbleekt trouwens bij de onberispelijke schoonheid en ontroering van deze versies.

Cat Power, Covers, uit bij Domino Recording Company

Vet en staccato

Elvis Costello beweegt zich tussen twee uitersten: de rocker die ongenoegen spuugt in de microfoon terwijl gitaar en drums alles vet en staccato onderstrepen, en de liederenman die doorwrochte songs met krullen componeert. Maar zelfs met een klassieke bandjesbezetting en toetsen heeft Costello soms de neiging om zo veel noten en ideeën tussen couplet en refrein te proppen dat het de overtuigingskracht van het liedje aantast.

Elvis Costello & The Imposters, The Boy Named If, uit bij Universal

Fantasierijke rap

“Free Earl!”, scandeerden Earl Sweatshirts boezemvrienden van het Odd Future-collectief twaalf jaar geleden toen de rapper door zijn moeder naar een kostschool werd gestuurd. Vandaag wankelt de Californische straatpoëet gelukkig weer op het scheefste pad, met dank aan zijn verdorven geest en de morsige beats van The Alchemist. Hij rapt nog steeds op volstrekt unieke wijze: driest én stoned tegelijk, met bakken fantasie, tussen kapotgeknipte soulsamples.

Earl Sweatshirt, Sick!, uit bij Warner