‘Nonkels’ bewijst dat je misplaatste moppen kan verstoppen

In het centrum van het land zijn er al uitverkorenen met 5G, maar in West-Vlaanderen is men nooit verder dan 1991 geraakt. Over lesbiennes is Jan met de pet stellig dat het een productiefout betreft, en van vegetariërs weten zijn dorpsgenoten met zekerheid dat het zendelingen van de duivel zijn.

Maar de indringers, verenigd als Bruin Mannen, zijn het echte gevaar; zij die tijdens de wintermaanden niet volgens een vast schema eten. Op maandag zijn het schorseneren, dus bol het af met je bakbananen. Elke telefoon zou bovendien een snelkoppeling moeten hebben naar de arbeidsinspectie. Je zou maar eens zo’n vreemde bladeren zien harken in de tuin van je astrante overbuur.

Al wat hier geschreven staat, maakt mij rijp voor de slachtbank, terwijl ik gewoon het scenario van Nonkels heb samengevat. Willy (Rik Verheye), Pol (Wim Willaert) en Luc (Jelle De Beule) zijn broers die op hetzelfde perceel wonen en wier vredige leven wordt verstoord wanneer Innocent (Blaise Afonso), de Kameroense pennenvriend van Luc, plots voor de deur staat.

Een vluchteling in West-Vlaanderen is een dankbaar uitgangspunt voor tv-makers. Nonkels is kolder, zoals ook In de gloria, Willy’s en Marjetten en Eigen kweek in het verleden hebben ondervonden dat je je met misplaatste moppen, racisme en clichés kan verschuilen achter Vlamingen die overleven op Piedboeuf en preparé.

Willy’s gifgroene Porsche verraadt dat Nonkels zich afspeelt in de eenentwintigste eeuw is, maar zijn blik op de wereld is die van een Vlaams Blokker in de Seefhoek van de jaren 90. In combinatie met steenkolen-Frans leidt dat tot een hoeveelheid misverstanden waarmee je drie extra seizoenen van FC De Kampioenen kan vullen. Het is fictie à la flamande – zeg gerust ouderwets, al is daar nog steeds een doelgroep voor.

Je kan Nonkels bezwaarlijk politiek correct noemen, maar de reeks is evenmin onrealistisch. Het speelt zich af in Vlaanderen, daar waar niemand een racist is maar de Marokkaanse buurman ‘gelukkig ne goeien is’. Het is dus niet bij de haren getrokken, al kan je je de vraag stellen of er anno 2022 nood is aan recyclage van een fictiesoort waarvan de hoogdagen een eeuwigheid achter ons liggen.

Na vijf afleveringen is de kans groot dat ik Nonkels volledig zal uitzitten, omdat de karikaturen die Verheye, De Beule en Willaert – maar ook minder bekende gezichten als Silke Thorrez en Emilie De Roo – neerzetten mij geregeld een glimlach ontlokken. Een cultreeks zie ik Nonkels echter niet worden. Daarvoor is het niveau van de moppen te onregelmatig, te goedkoop en hebben de makers de tijdsgeest tegen. Nu, het n-woord gebruiken had gewoon ook écht niet gehoeven.

Nonkels is te zien op Streamz en vanaf 10/5 op Play 4.