Nog even en Netflix is het VTM 2 van de wereld

Tom Boonen die vecht met een crossfitter uit Hoeilaart. Nina Derwael die een team vormt met een Kempense brandweercommandant. Romelu Lukaku, Average Rob, Daniëlla Somers en een potige boer uit Anzegem die om het snelste een kei van honderd kilo naar boven duwen. Dat, maar dan Koreaans, is de nieuwe Netflix-kraker Physical: 100.

In de eerste aflevering duurt het tien minuten voor een van de deelnemers over Squid Game begint. Want de allerfitste Koreanen laten vechten nadat je reeks over vechtende Koreanen een hit was, dat is het beste businessplan sinds het afschrijven van de Evanna. Deelnemer Cha Hyun-seung nam eerder deel aan Single’s Inferno, een Koreaanse datingshow die óók een hit is op Netflix. Nog even en de streamingdienst is het VTM 2 van de wereld.

Je leest van Engelse en Amerikaanse recensenten dat Physical: 100 geniale tv, maar als Vlaamse kijker kun je in het begin alleen maar denken: tráág! De makers nemen een vol uur om de honderd deelnemers voor te stellen, onder wie een Olympische turnkampioen, een paar worstelaars en een reddingswerker. De eerste missie is een lijf-aan-lijfgevecht en dus zie je tientallen koppels worstelen, anderhalve aflevering aan een stuk. De rest van de tijd praten de deelnemers, drinken ze proteïneshakes en houden ze wedstrijdjes hoogspringen in de ontspanningsruimte.

Ik heb alle afleveringen gezien en weet nog steeds niet helemaal waarom zoveel mensen dit zo graag zien. Misschien is het dit: als je mensen niet alleen anderhalf uur een rotsblok omhoog laat houden of een kwartier aan een staaf laat hangen, maar ook ruim de tijd neemt om hun innerlijke en uiterlijke worsteling in beeld te brengen, dan is het niet langer reality. Dan is het realiteit.

Tijdens de worstelpartijen vliegen de ex-mariniers en worstelaars door de arena alsof het papieren vliegertjes zijn. Er wordt geland op nekken, ruggen en hoofden. Zweet, kloppende aders, een knie tussen de ribben en dat minuten aan een stuk. Wat je voelt als de rest van het pak “OOOOOH!” roept zoals enkel Koreanen dat kunnen, dat zou je niet voelen mocht dit in vier afleveringen van een halfuurtje worden afgehaspeld.

Physical: 100 ziet er met zijn gigantische decors en dramatische herhalingen uit als piek-tv, alleen staat nergens in het regelboek der blockbusters dat dingen die in het echt lang duren ook op tv lang mogen duren. Mijn tip als u er zin in hebt: kijk de eerste afleveringen met anderhalve snelheid, wacht op de finale en hoop dat hier geen remakes van komen. Deze slow tv vol ongemakkelijke Koreaanse hoffelijkheid en harde, respectvolle rondjes knokken mag niet worden geamerikaniseerd, laat staan vervlaamst. Als u in 2025 op deze pagina’s leest over Freddy De Kerpel die met Acid worstelt, weet dan dat ik u heb gewaarschuwd.

Physical: 100 is te zien op Netflix.