RecensiePinocchio
Nieuwe Pinocchio-adaptatie: er is al voor minder met tomaten gegooid ★☆☆☆☆
De neus van de tot leven gekomen marionet Pinocchio groeit telkens als hij een leugen vertelt. Een leuk detail dat in Pinocchio amper gebruikt wordt omdat het minimensje een dociel en doodsaai figuurtje is.
Wordt 2022 het jaar van Pinocchio? Hollywood heeft dit jaar twee versies in de pijplijn zitten van het verhaal van de houten marionet die een jongetje wil zijn. Begin december wordt de stop-motionversie van Guillermo del Toro op Netflix verwacht waarin de actie verplaatst is naar het fascistische Italië. Op Disney+ verschijnt deze week al een liveactionfilm van regisseur Robert Zemeckis (Back to the Future, Forrest Gump).
Deze laatste blijft erg dicht bij de gelijknamige animatiefilm van Walt Disney uit 1940, naar de roman van Carlo Collodi. Pinocchio behoort tot het zoetsappigste vroege werk van Disney. Daarenboven is het een schizofrene film die zich enerzijds op heel jonge kinderen richt, maar daarnaast gruwelijke scènes bevat die zelfs oudere kinderen de stuipen op het lijf jagen.
Die problemen zijn niet verdwenen in deze nieuwe versie. Het titelpersonage is een marionet die tot leven komt na een wens van zijn maker, de houtsnijder Geppetto. Pinocchio is aanvankelijk een leeg canvas waarop anderen hun, al dan niet geoorloofde, wensen en dromen projecteren. Langzaam wordt zijn figuurlijke harde schijf gevuld. Het pad van marionet naar jongen is geplaveid met naargeestige maar helaas halfwassen avonturen. Het weze een ontvoering door een karikaturale poppenspeler of de tocht naar een eiland waar jongetjes in ezels worden omgetoverd.
De actie komt nooit tot leven. Ondertussen vliegen de moralistische oneliners je om de oren, vooral uit de mond van de babbelzieke krekel Jiminy, die het wandelende geweten van Pinocchio is. En wie bedacht heeft dat het leuk zou zijn om de vogels in de tientallen koekoeksklokken van Geppetto te vervangen door Disneypersonages - van Sneeuwwitje over Dumbo tot Woody uitToy Story - verwart humor met ongein. Of neen, wacht, we missen de dubbele bodem! De stem van Woody in deToy Story-franchise wordt ingesproken door - drumroffel - Tom Hanks. En wie speelt er Geppetto in deze Pinocchio? Inderdaad, Hanks die een van de grootste handicaps van de film is. Zijn murmelende, sjokkende Geppetto is een staaltje odieuze overacting. Al wordt het helemaal te gek als hij begint te zingen. Alla, zingen. Er is voor minder met tomaten gegooid!
Sinds 2014 zet Disney volop in op het transformeren van zijn oude animatieklassiekers in liveactionfilms. Dat is een hobbelig parcours met voor elke geslaagde herschepping (The Jungle Book, The Lion King, Cruella) minstens twee fiasco’s. Al is de bal zelden zo misgeslagen als met deze jongste adaptatie.
Vooralsnog is 2022 níét het jaar van Pinocchio.
Te bekijken op Disney+.
