Niemand weet zo treffend een middeleeuwse vergeetput te vertolken als Gert Verhulst in ‘De Verhulstjes’

Kerst en Nieuwjaar zijn achter de rug. De nepboom mag weer in de kast, samen met ons geveinsd mededogen en algehele waardigheid. Hier met die gouwe ouwe Vlaamse verdorvenheid. Tijd voor De Verhulstjes. Vehikel voor verwaand ennui. Gebarsten spiegel voor vrekkige verkavelings-Vlamingen. Cyanidepil voor taalminnaars en cultuursociologen.

“Hoe zeg je ‘welkom’ in het Frans?”, vroeg Ellen Callebout dienaangaande in de eerste episode. Als echtgenote van een noeste meritocraat die zijn volk het n-woord leerde omarmen, is een goed onderhouden vocabulaire wellicht het laatste van je zorgen. Dan opteer je voor koeterwaals en niet voor de taal van Georges-Louis Bouchez. Buitenverblijfje in Saint-Tropez of niet. Zou ze het bij de bakker aldaar vertikken ‘une baguette’ te bestellen? Als ‘è Frààààns brood’ met de tongval van Clement Peerens je al geen ontbijt oplevert, waar moet het dan naartoe met deze wereld?

Een gestolen hartslag later had Callebout het over “Japanezen”, wat volgens ons een kaartspel is, maar we kunnen ons vergissen. In menig Brasschaatse stulp hief men op dat moment het glas, geheel in z’n nopjes met zoveel frivole lichtzinnigheid. Een spiegel, we schreven het al.

Zulks geschiedde wellicht ook toen de pater familias Gert Verhulst zijn bloedeigen dochter Marie – samen met broer Viktor op bezoek in de ouderlijke villa – aanraadde botox te laten spuiten. Tja, wat zeg je anders in tijden waar kwetsbare jonge mensen hun zelfbeeld aan flarden gereten zien op sociale media? Wij lieten prompt onze uiterst beïnvloedbare dochtertjes over onze schouder meekijken in de hoop dat zij ons dra komen smeken om fillers en liposucties.

Verderop in dit olijke tranche de vie zagen we de pater familias in een weinig verhullende slip aan het zwembad. Het stemde ons even droef als het taalgebruik van zijn vrouw. Nu we toch met complimentjes strooien: we kennen niemand die zo treffend een middeleeuwse vergeetput weet te vertolken met een simpele zij het onvermurwbare gelaatsuitdrukking als Gert Verhulst. Hij was er gul mee in de becommentariërende tussenshots alwaar hij aan de zijde van een familielid de regisseur duiding schonk bij l’insoutenable légèreté de l’être van zijn roedel: een collectie grimassen zichtbaar geïnspireerd door Nonkel Jef en De Kolderbrigade.

“That’s another great thing about getting older: your life is written on your face”, zo wist de door ons bewonderde Amerikaanse actrice Frances McDormand al. “The only failure is not to try”, doceerde de beroemde vrouwenmagneet George Clooney dan weer, een heerschap dat Ellen Callebout wellicht na drie blueberry daquiri’s in heur beau ziet weerspiegeld.

Volgende week sukkelt de onvermijdelijke James Cooke deze meedogenloze oubliëtte in, zo voorspelde een vooruitblik. God sta ons bij.

De verhulstjes, elke zondag op Play4