Recensie
'My First Highway': Een debuut om u tegen te zeggen
Met My First Highway levert regisseur Kevin Meul een langspeeldebuut af om u tegen te zeggen: eigenzinnig, gedurfd, compromisloos, en met een emotioneel hart in de vorm van een jonge topcast. Van dat soort films kunnen er nooit genoeg zijn.
We weten niet wat er tegenwoordig in het drinkwater van onze Vlaamse filmmakers zit, maar na Fien Troch in Home schetst nu ook Kevin Meul – bij de kenners al bekend van kortfilms als Cadet – een gitzwart beeld van de puberteit. In My First Highway, zijn regiedebuut, volgt hij Benjamin (Aäron Roggeman): een jonge kerel van een jaar of zestien, bij wie samen met de eerste snorharen ook de eerste seksuele verlangens tevoorschijn komen.
De jaarlijkse familievakantie in Spanje is voor hem een verplicht rondje, tot hij op de camping Annabel (Romy Louise Lauwers) tegenkomt: rad van tong, kort van short, en met een aantrekkingskracht waar maar weinig puberale hormonen aan kunnen weerstaan. Ook die van Benjamin niet, al betekent dat dat hij de donkere trauma's die Annabel met zich meezeult, erbij moet nemen.
De zonnige vakantie neemt zo al snel een duistere bocht. Voor Benjamin en Annabel kan het niet snel genoeg gaan – hun ouders zijn obstakels die zo snel mogelijk overwonnen moeten worden in hun odyssee naar vrijheid, volwassenheid, en seks. Maar die odyssee heeft een donkere bestemming, die in My First Highway al snel wordt aangekondigd door de soundtrack van Steak Number Eight-brein Brent Vanneste: dreigende gitaarpartijen, waarvan je het gevoel krijgt dat ze elk moment kunnen ontploffen.
Zwanger van onheil
Het siert Meul – die ook het scenario schreef – dat hij die ontploffing al halverwege de film laat gebeuren. Even heeft hij het moeilijk om My First Highway daarna nog boeiend te houden, en dreigt het verhaal in te zakken. Maar Meul trekt het verhaal snel recht, en dankzij de doorleefde acteerprestaties van Roggeman en Lauwers – twee talenten om in de gaten te houden – raak je ook na de schokkende gebeurtenis halverwege nooit de voeling met de hoofdpersonages kwijt. De keuze om enkel hen op focussen, en de naamloze volwassenen (Natali Broods, Mathias Sercu en Ruth Becquart) grotendeels buiten beeld te houden, loont, zeker als je cast zo intens staat te acteren.
Maar het meest beklijvende aspect van deze film is de unieke beeldtaal waarmee Kevin Meul zijn verhaal stileert. Al vanaf minuut één is de Spaanse zon die over Benjamins verhaal hangt, zwanger van onheil, en dat onrustwekkende gevoel neemt alleen maar toe naarmate de film vordert. Schaduwen worden prominenter, de duisternis wordt zwaarder, de kans op zonneschijn neemt exponentieel af. Het is een opvallende en gedurfde keuze om je debuutfilm zo eigenzinnig stilistisch in te kleden. Wie zo resoluut de kaart van fatalisme trekt, dreigt zijn publiek af te schrikken, maar in My First Highway heeft het net het omgekeerde effect. Hoe rampzaliger de coming-of-age van Benjamin en Annabel lijkt te worden, hoe steviger je als kijker aan het scherm blijft geplakt.
Meul heeft niet alleen het talent om zijn verhaal zo visueel in te kleden, hij heeft ook het lef om de keuzes die hij maakt tot de allerlaatste minuut vol te houden. My First Highway is een debuut waarmee de 38-jarige regisseur meteen zijn plaats in het Vlaamse filmlandschap opeist. We hopen dat hij er zich comfortabel genoeg voelt om deze compromisloze lijn ook in zijn volgende films door te trekken.
DRAMA
Van: Kevin Meul
Met: Aäron Roggeman, Romy Louise Lauwers
Duur: 1u30
My First Highway speelt vanaf 1 maart in de bioscoop.
