‘Money Shot: The Pornhub Story’: de ware voosheid zit áchter de porno

Wanneer je als late tiener in de vroege jaren 1990 porno wilde kijken, ging daar altijd een helse onderneming mee gepaard. Je moest om te beginnen al aan een film raken: ze werden verdeeld op VHS-videotapes, die je ofwel moest betrekken uit een clandestien circuitje van gekopieerd werk onder je leeftijdsgenoten, ofwel moest gaan huren in de videotheek.

In dat laatste geval moest je ter plaatse ook nog voorbij je jeugdige schroom om door het pluchen kattenstaartgordijn naar het achterkamertje te verdwijnen, want de vunzige filmpjes stonden natuurlijk niet gewoon tussen Goodfellas en Total Recall in.

Na al dat geloop moest je voor de consumptie een moment uitkiezen waarop je ouders niet thuis waren, of op zijn minst al waren gaan slapen: in de meeste Vlaamse gezinnen stond de enige VHS-speler in huis namelijk op de tv in de woonkamer aangesloten. En wanneer die brik dan eindelijk in de gleuf was verdwenen, had je je vrije hand nog nodig voor de afstandsbediening: pornofilms uit het pre-internettijdperk waren namelijk films van anderhalf uur, met een heel verhaal (niet zelden parodieën op bekende films en tv-reeksen uit die tijd, zoals Miami Spice, Cliff Banger en In Diana Jones) dat je moest doorspoelen om bij de goeie stukken te komen.

Het was, wanneer je dat hele traject overzag, meer ellende dan het eigenlijk waard was.

Hoe anders is het vandaag, nu inmiddels al twee generaties jongelui gewoon maar een scherm hoeven aan te zetten om onmiddellijke toegang te krijgen tot een glibberige, roerig deinende, huidkleurige oceaan van gevoos. Sites als Pornhub zijn daarin de recentste evolutionaire stap: ze veranderden porno in een snackable ervaring, met filmpjes van hooguit tien minuten.

Maar ook met een paar heel specifieke perverse effecten die wél schadelijk kunnen zijn voor wie jong en beïnvloedbaar is, zoals een verhoogd risico op overconsumptie en verslaving. Of, zoals de nieuwe Netflix-documentaire Money Shot: The Pornhub Story aangeeft, het gevaar om blootgesteld te worden aan waarachtige smeerlapperij: filmpjes met minderjarige acteurs, wraakporno en verkrachtingen.

Toplui van het miljoenenbedrijf achter de site reageren in de docu dat alles wat aan het repertoire wordt toegevoegd voorbij het waakzame oog van hun moderators passeert, maar ieder van die laatste blijkt minstens 700 filmpjes per werkdag te moeten kijken: mathematisch onmogelijk om voor elkaar te krijgen zonder het risico dat je cruciale signalen mist.

Het zet op scherp hoe het niet de porno is die de samenleving schaadt, maar wel het commerciële cynisme achter het internetplatform waarop ze terechtkomt. Een site die opereert vanuit de wellicht minst opwindende locatie denkbaar: een akelig dor bedrijfsgebouw in Montreal, waar de afgestompte lui die er werken niet eens tijd hebben om zelfs maar te dénken aan een triootje op een bureau.