Moeiteloos switchen tussen undergroundelectro en Frans chanson

'Hoe ben je mens te midden van allemaal mensen?', vraagt Wende Snijders zich af aan het begin van haar overdonderende nieuwe theaterconcert. En gaat op reis langs de vele aspecten van het mens-zijn: langs angst, terreur, boze mannen, mededogen, intimiteit, liefde, jaloezie, kapot gaan, de tijd die nog over is. Over wat niet eigenlijk?

Het toneelbeeld is schitterend: de vleugel is voor een ruit van grote schermen geplaatst, waarop oogverblindende visuals worden geprojecteerd. Aan weerszijden staan twee muzikanten, die soepel switchen tussen synthesizers en computers, een orgel, gitaar en vibrafoon.

Franse chansons

Bijzonder aan Mens is dat Snijders de heftige undergroundelectro van haar vorige project Last Resistance combineert met Nederlandse teksten. Snijders schakelt de hele avond tussen intieme liedjes achter de vleugel en alles-uit-de-kastnummers. Er komen zelfs Franse chansons voorbij, het genre waarmee Snijders doorbrak, maar lange tijd links liet liggen.

Door deze mix van stijlen komt in Mens het gehele oeuvre van Snijders samen, zonder dat het een moment voelt als een greatest-hitsshow. De bekende liedjes worden steeds in verrassende arrangementen gegoten: het furieuze Au suivant van Jacques Brel komt tot ons in snoeiharde electro-versie en zelfs cabaretklassieker Mens, durf te leven (van Dirk Witte uit 1917) is ondergedompeld in synthesizers.

Door veel Nederlands te zingen, komt Snijders nog directer binnen. Daarbij helpt dat de teksten helder en fraai zijn. Haar kwetsbaarheid gaat prachtig samen met muziek en audiovisuele techniek van wereldniveau.

Lees het interview met Wende Snijders: "Ik ben nu 38. Dan vraag je je af: klopt dit allemaal wel?"