Moderat is terug: ‘Zet ons drieën in een kamer en dat Moderat-gevoel keert gegarandeerd terug’

Waar ben je, Sascha?

Sascha Ring: “Ik ben die witte stip rechtsonder op je zwarte computerscherm. (lacht) Ik videobel vanuit de ruimte waar we de nieuwe Moderat-plaat hebben opgenomen. Gernot en Sebastian hebben hun lampen weer mee naar huis genomen. Raar: nog niet zo lang geleden was dit onze inspiratiekamer, nu is het een donker kot met een hoop rommel erin.”

Velen dachten dat Moderat voorgoed verleden tijd was. En jij?

“Nooit. Wij hebben onze woorden in 2017 zorgvuldig gekozen: ‘We stoppen voor een tijdje, anders wordt het saai.’ Níét voorgoed dus. Er zijn bands die het einde aankondigen, veel geld verdienen aan een uitgebreide vaarweltournee en drie jaar later terugkeren: zielig! Wij wisten dat we ooit weer zouden samenwerken, we konden alleen oprecht niet zeggen wanneer. We hebben elkaar twee jaar niet gesproken of gezien, tot we eind 2019 weer samenkwamen. Nét toen de pandemie begon. Maar wij waren eerst. (lacht)”

Hoe voelt het om na vijf jaar weer over een nieuwe Moderat te kunnen praten?

“Onwennig. Ik ben een onzekere twijfelaar. Het is een angstaanjagende gedachte dat ik binnenkort voor tienduizend mensen zal moeten optreden. Tegelijk is dat cool, want het voelt alsof ik weer een groentje ben, een beginnende artiest met zenuwen voor z’n eerste shows.”

Jullie bestempelen jullie eerste drie platen als een trilogie. Begint MORE D4TA dan een nieuw hoofdstuk?

“Voor ons wel, omdat we andere mensen zijn geworden. Om te beginnen: ik heb een dóchter! Door de pandemie voelt het ook alsof we in een andere wereld leven. Corona is de eerste mondiale crisis die wij meemaken, aangezien we na de val van de Muur zijn opgegroeid in Berlijn.

“Dat gezegd zijnde: ik denk niet dat we met MORE D4TA qua geluid afstand nemen van ons eerdere werk. We hadden nochtans grootse plannen, geïnspireerd door Low, de Amerikaanse indieband die op hun jongste platen de grenzen van de pop heeft opgezocht. Zet hun Days Like These eens op: wij vernielen onze songs graag, maar zóver zijn we nog nooit gegaan. Maar toen we eenmaal begonnen te jammen in de studio, klonken we gewoon als Moderat. Leuk om te weten, wel: zet ons drieën in een kamer en dat Moderat-gevoel keert gegarandeerd terug.”

Je bekende in 2016 aan Humo dat jullie over de kleinste dingen discussiëren: ‘Meestal gaan onze ruzies als volgt: ‘Geef mij de muis!’ – ‘Nee, geef jíj mij de muis!’’ Nog steeds?

“Nee, we zijn beschaafde mensen geworden. Al kan ik je wel over élk nummer op de tracklist zeggen waarom het a bitch was om op te nemen. (lacht) Maar ik heb inmiddels geleerd om mijn momenten te kiezen: ik zal vooral pleiten voor de songs waar ik het meest om geef.

“De tracklist bezorgde ons de grootste kopzorgen. Ik heb Gernot een van zijn lievelingssongs laten schrappen omdat die niet op de plaat paste.”

Jullie worden vaak een supergroep genoemd. Hoe anders zijn Apparat en Modeselektor in jouw ogen?

“Totaal anders. In de begindagen kwamen we nog weleens in elkaars vaarwater terecht, maar deze zomer doen we zelfs niet meer dezelfde festivals aan, zo verschillend zijn we. Na de grote gebaren bij Moderat vond ik het plezant om met Apparat de kleine en subtiele plaat LP5 te maken. Modeselektor miste dan weer de club en maakte de mokerende danceplaat Who Else. Moderat bewijst dat tegenpolen elkaar aantrekken. Kort door de bocht: zij zorgen voor de beat, ik voor de melodie.

“Onze werkwijze varieert van song tot song. We pingpongen ideeën heen en weer tot we bij een afgewerkt nummer uitkomen. Maar het gebeurt ook dat we elkaars afgewerkte liedjes simpelweg remixen: we proberen geluidskostuums uit tot we er één vinden dat past.”

De titels van de plaat en de songs bestaan telkens uit twee woorden van vier letters. Zit daar een geheime boodschap in verstopt, bedoeld voor collega-vrijmetselaars?

“Was het maar zo. De titels moesten stuk voor stuk anagrammen zijn, maar dat is ons maar voor de helft gelukt. Typisch: we kunnen coole ideeën bedenken, maar we ontberen de discipline om ze tot in de puntjes uit te voeren. Ons idiote plannetje heeft me wel geleerd dat een brein moeite heeft met het onderscheiden van woorden van dezelfde lengte, want voor het eerst in mijn carrière haal ik songtitels door elkaar.”

Is de titel van nieuw lied ‘Neon Rats’ een anagram?

“Waarschijnlijk wel, al zou ik niet meer weten waarvoor. Sebastian bedacht zo’n tweehonderd anagrammen per dag. ‘Neon Rats’ leek me vooral een leuke songtitel, zonder al te veel betekenis.”

Mag ik digitalisering en vervreemding als rode draad van MORE D4TA zien?

“Jazeker. Ik was ooit trots dat ik dagen zonder telefoon kon, maar sinds corona ben zelfs ík helemaal afhankelijk van dat onnozele apparaatje. We kopen onze boodschappen online, streamen onze muziek en ontmoeten elkaar via Zoom. Ik hoopte ooit dat het internet voor de democratisering van informatie zou zorgen, maar het is inmiddels duidelijk dat een handvol technologiebedrijven beslissen welke content we voorgeschoteld krijgen.

“Ik wilde weg van het internet en trok Berlijn in. Ik besefte namelijk dat ik mijn eigen stad amper kende, omdat ik vóór corona altijd onderweg was: ik was in twintig jaar nooit langer dan één maand op dezelfde plek geweest. Wat blijkt? Berlijn is een bruisende stad! Ik bezocht musea en bleef meestal kuieren bij kunst uit de gotiek en de renaissance. Relativerend om te zien dat de middeleeuwers óók al met bloedige oorlogen en dodelijke epidemieën opgescheept zaten.”

Vijf jaar pauze, en toch verkopen jullie vlot driemaal de AB uit. Hoe verklaar je dat?

“We hebben de reputatie van een uitstekende liveband. Zo zijn we ook gestart, twintig jaar geleden: we hebben onszelf moeten dwingen om, na het zoveelste optreden, eens iets op plaat te zetten. We merkten het ook aan onze inkomsten: wij verkochten veel meer tickets dan platen. Bij veel popartiesten was dat toen omgekeerd.”

Wat mogen we van die optredens verwachten?

“We hebben omstreeks onze tweede plaat, na jaren zoeken, gevonden wat live werkt. We zullen niet tornen aan onze succesformule – donkere ruimtes, videoschermen, ik in het midden tussen Sebastian en Gernot. De vernieuwing zit ’m in de setlist. We gaan een verhaaltje vertellen, met een begin, een climax en een einde. We gebruiken zelfs een vaste setlist, terwijl we waarschijnlijk horendol zullen worden van de monotonie. (lacht) Ik kijk er vooral naar uit om ‘Undo Redo’ live te spelen. Die song doet pijn aan de oren. Op een plezante manier, welteverstaan.”

Pitchfork schreef over jullie hit ‘Bad Kingdom’: ‘De zang lijdt aan het soort generische Euro-soul waarvoor Amerikanen allergisch zijn.’

“(lacht) Dat lijkt me erg veralgemenend. We hebben al shows gespeeld in San Francisco, Seattle en New York. Maar het klopt dat we zelden buiten de steden geboekt worden. Om héél Amerika mee te krijgen zouden we andere muziek moeten maken.”

In ‘Easy Prey’ zing je over de moeilijke balans tussen liefde en onafhankelijkheid: ‘I’m with you, but it’s hard to bear.’ Heb je daar moeite mee?

“Een relatie is altijd een onderhandeling. Ik ben iemand die veel vrijheid nodig heeft, anders voel ik me gevangen. Bij Moderat wisselen we af: ofwel is Moderat het enige in de wereld dat telt, ofwel is het jaren uit. Daardoor ben ik veel meer bereid om compromissen te sluiten, omdat ik weet dat ik binnenkort bij Apparat weer mijn zin zal kunnen doen.

“Zou dat geen blauwdruk voor liefdesrelaties kunnen zijn? Een jaar samen, een jaar apart? Dat zou veel problemen oplossen, denk ik.”

Wat spoken jullie drieën samen uit als jullie eens géén songs in elkaar boksen?

“Moderat is begonnen omdat we van elkaars gezelschap genoten en geen andere bezigheid dan muziek konden bedenken. We doen niet aan sport, we zijn nerds die houden van vintagesynthesizers. Dat is twintig jaar later nog steeds de basis van onze camaraderie.”

Moderat speelt op vrijdag 1 juli op Rock Werchter, en op 25, 26 en 27 oktober in de Ancienne Belgique. MORE D4TA is uit bij Monkeytown.

© Humo