Misschien ben ik wel dankbaar voor ‘Dertigers’, want een hele generatie zal er nu alles aan doen om niet zoals Pieter te worden

Vanaf nu gaat het bergaf. Op weg naar de finish zal ik nog vaak opgehouden worden door demonen die zullen proberen om mij een verslaving aan te praten. Ik ben rijp om te scheiden, ook al ben ik niet eens getrouwd. Maar als ik Dertigers mag geloven, moet ik mij als prille dertiger voorbereiden op een hart dat geen herstellingswerker ter wereld zal kunnen helen.

‘Alles wordt slechter’ is een boodschap die nu al vier seizoenen van Dertigers druipt, de populaire soap op Eén die zijn succes te danken heeft aan de vermeende herkenbaarheid van de personages. Ik kan mij niet vereenzelvigen met (het leven van) Pieter, Bart en co., al baart wat ik te zien krijg mij wel zorgen. Want stel dat diep in mij een Alex schuilt en ik mij zal beginnen kleden als een blinde die bij JBC op de tienercollectie wordt losgelaten? Ik wens niemand zo’n drastisch scenario toe.

Het is beter voorkomen dan genezen, zegt men, dus oefen ik dagelijks verschillende gelaatsuitdrukkingen, zodat mij niet hetzelfde lot staat te wachten als Tinne en ik de rest van mijn leven moet uitzingen met één emotie. Misschien ben ik wel dankbaar voor Dertigers, want een hele generatie zal er nu alles aan doen om niet zoals Pieter te worden, ondanks zijn prijswaardige imitatie van Calimero.

Er zijn wel meer lessen te trekken uit de reeks die naast drama uit ninetiesrock en gesubsidieerde Antwerpse stadsbeelden bestaat. Zo heeft het wat voeten in de aarde gehad, maar het is Saartje eindelijk beginnen dagen dat ze een vrijheidsvogel is en dat verkommeren in iemands schaduw elke vorm van groei in de weg staat. Saartje is de minst klassieke maar wel de enige dertiger uit Dertigers waarin ik iemand uit mijn omgeving herken.

Voor de leden van een plusgezin zal de komst van Barts vriendin Caroline en haar tienerzoon Thomas wellicht een enorme meerwaarde zijn, wegens herkenbaar, al wordt door die nieuwe verhaallijn nogmaals duidelijk dat Dertigers in zijn genre bezwaarlijk kwalitatief te noemen is. Na vier seizoenen zijn de beklijvende scènes op de hand van een slechtziende schrijnwerker te tellen, terwijl je de woorden ‘familiedrama’, ‘humor’ en ‘acteertalent’ kán rijmen, zoals de Zweedse reeks Bonusfamiljen (te zien op Netflix) in het verleden heeft bewezen.

Weinigen zullen Dertigers de beste reeks ter wereld vinden, en toch zijn Vlamingen – onder wie ik en alle dertigers rond mij – massaal in de ban van deze verslavende brol. Dat is te danken aan slimme tv-makers die een format hebben bedacht waarin de afleveringen zo kort zijn dat je de tijd niet krijgt om te beseffen dat de kwaliteitsparameter van hetgeen je te verwerken krijgt in het rood staat. Dertigers is het frietkot van de tv: slecht voor de gezondheid, maar onweerstaanbaar.

Dertigers, van maandag tot donderdag op Eén en integraal op VRT NU.