Milo Rau kiest voor Tom Lanoye en Dalilla Hermans in nieuw NTGent-seizoen

“Waaraan hebben we meer behoefte dan aan theater dat in plaats van wat ons scheidt, benadrukt wat ons bindt?” Die vraag wordt gesteld in de introductietekst van het nieuwe seizoen van NTGent, dat ‘The Family of Man’ als motto draagt. De naam wordt ontleend aan een iconische fototentoonstelling uit 1955, waarin de mensheid werd voorgesteld als één grote familie.

“Of we dat nu leuk vinden of niet, de mensheid is een gemeenschap met een gedeelde lotsbestemming”, klinkt het nog, “aangezien uitdagingen als de klimaatverandering, migratie, onrechtvaardige verdeling van welvaart en datastromen niet stoppen bij de landsgrenzen of beperkt blijven binnen culturen. Of is ‘familie’ eerder een keurslijf waarin de rijken – zeg maar: wij, Europeanen – bepalen welke verhalen worden verteld en welke niet?”

Het is het tweede seizoen dat wordt samengesteld door artistiek leider Milo Rau. De Zwitserse theatermaker zet het motto zelf kracht bij met de nieuwe voorstelling Familie, waarin An Miller en Filip Peeters – ook in het echte leven een koppel – een echt familiedrama naspelen. Ook hun dochters Leonce (13) en Louise (14) spelen mee in de voorstelling. “Zij moesten de beslissing nemen, en hebben ons daarbij veel meer overtuigd dan wij hen”, vertelt Peeters in Het Nieuwsblad. “Ze willen proeven van het theaterleven.” Na Five Easy Pieces (over Marc Dutroux) en La Reprise (over een homofobe moord in Luik) moet Familie het sluitstuk vormen van Raus Belgian Crimes-trilogie.

Collaboratie

Een echt koppel is ook te zien in Wie is bang, waarvoor auteur Tom Lanoye de tekst schrijft en Koen De Sutter de regie op zich neemt. Els Dottermans en Han Kerkhoffs vertolken de hoofdrollen, als een ouder acteurskoppel dat elkaar steeds opnieuw de huid vol scheldt in “een populaire repertoireklassieker over een drankzuchtig koppel intellectuelen”. (De titel wordt niet genoemd, maar velen zullen hierin Who’s Afraid of Virginia Woolf? herkennen.) De voorstelling belooft te draaien rond (zelf)liefde en (zelf)haat.

In het nieuwe seizoen zal ook Histoire(s) du Théâtre II te zien zijn, van de Congolese choreograaf Faustin Linyekula. De voorstelling zou eigenlijk dit seizoen al worden vertoond, maar visumproblemen verhinderden dat de acteurs naar België konden reizen. Daarnaast maakt regisseur Luk Perceval, na Black, het tweede deel van zijn The Sorrows of Belgium-trilogie. Yellow zoomt in op de collaboratie met de Duitse bezetter tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ook Sarah Moeremans (Bambi) keert terug. Zij maakt Rijgen, een update van het Oostenrijkse schandaalstuk Reigen.

Verder komt ook de Duitse performancegroep Monster Truck naar Gent, toont Lies Pauwels (Het Hamiltoncomplex) haar nieuwe voorstelling Anatomie van Pijn, en maakt Chokri Ben Chikha’s theatergroep Action Zoo Humain twee nieuwe stukken: Métisse en Dihya.

Tot slot valt ook Epiphany op. Het is de eerste theatertekst van schrijfster Dalilla Hermans, waarin ook het familiethema centraal staan. De monoloog, vertolkt door Mungu Cornelis, belooft het over “identiteit, adoptie en ouderschap” te hebben. Het sluit aan bij de centrale vraag die Milo Rau zich komend seizoen wil stellen: “Hoe kan een theaterhuis alle stemmen evenwaardig absorberen?”