RecensieRed Star Line
Met ‘Red Star Line’ overtreft Studio 100 zijn eerdere spektakelmusicals ★★★☆☆
Met Red Star Line tilt Studio 100 zijn zelfgecreëerde genre van de spektakelmusical op technisch vlak naar een ongeëvenaard niveau. In de zee van visuele bombarie is er niet altijd ruimte voor genuanceerde verhaallijnen, maar het is moeilijk om niet meegesleept te worden door het vakmanschap op de scène.
Na voorstellingen over de gruwel tijdens de wereldoorlogen put Studio 100 voor zijn nieuwe spektakelmusical inspiratie uit een historisch thema dat hoopgevender is. Tussen 1873 en 1934 trekken 2 miljoen mensen via de schepen van de Antwerpse rederij Red Star Line naar de Verenigde Staten om daar een nieuw leven op te bouwen.
In zijn voorstelling stelt regisseur en scenarist Frank Van Laecke zich de vraag wat er moet gebeuren voor mensen zichzelf de vrijheid gunnen om zo’n droom na te jagen. Voor ingenieur Jan (Jonas Van Geel) en boerendochter Marie (Ianthe Tavernier) bieden de Verenigde Staten kansen om aan de economische problemen in eigen land te ontsnappen. Alleen kunnen ze niet samen vertrekken en wordt snel duidelijk dat voor iedere droom een prijs betaald wordt.
Scherpe contrasten
Red Star Line is in de eerste plaats een voorstelling van scherpe contrasten. Het Antwerpen van 1923 is zodanig verstikkend en grauw dat het meteen helder is waarom personages willen ontsnappen. Tussen de volkse drinkliederen door moeten vrouwen seksuele vernederingen tolereren en horen mannen zich neer te leggen bij hun sociaal-economische positie. De scènes in de Verenigde Staten zijn dan weer bijzonder bruisend en hebben een hoog anything goes-gehalte. In oogverblindende kostuums dansen Amerikanen op een showtrap terwijl een acrobate metershoog aan een hoepel bengelt. De visuele inventiviteit is daarbij onmiskenbaar.
De contrasten tussen de personages zijn even groot als die tussen de locaties. De naïeve protagonisten zijn vanaf het begin moreel zuiver, hun tegenstanders krijgen geen kans om sympathie op te wekken. Het gebrek aan genuanceerde karaktertekeningen zorgt ervoor dat de voorstelling op emotioneel vlak niet altijd even sterk binnenkomt, al persen de overtuigende hoofdcast en het ensemble wel alles uit het materiaal dat ze voorhanden hebben. Ianthe Tavernier is daarbij de vocale sterkhouder van de ploeg, maar ook Free Souffriau en nieuwkomer Charlotte Boudry krijgen de kans om in fraaie bijrollen de aandacht naar zich toe te trekken.
Finaal overtreft Studio 100 met Red Star Line zijn vorige spektakelmusicals door verder afstand te nemen van het oorspronkelijke musicalgenre. De nummers van componist Steve Willaert stuwen het verhaal zelden vooruit, maar het nieuwe genre is zo meeslepend dat het moeilijk is om daar lang over te malen.
