Met Philippe Geubels in quarantaine: ‘Gast, als er volgend jaar een vaccin is, dan is dat keisnel’

Opnames van Taboe uitgesteld, Geubels en De Hollanders verschoven naar een latere datum, het café waarvan hij mede-eigenaar is gesloten: Philippe Geubels (38) mag dan nog kerngezond en volstrekt virusvrij zijn, corona spaart ook Vlaanderens populairste komiek niet. En toch is het niet allemaal miserie, vindt hij. ‘De lockdown zorgt voor herbronning. Ganse dagen thuiszitten, niets moéten: het doet me deugd.’

Vooraf: een snelle blik in onze interne keuken. Normaal gezien vinden gesprekken als deze plaats bij de geïnterviewde thuis of in zijn of haar stamcafé. Hapje en drankje dabei, er zijn uitzonderingen maar doorgaans: gezellige boel.

Met de quarantainemaatregelen rond corona zijn face-to-face-interviews echter uit den boze. Gesprekken gebeuren nu via Facetime of Skype, vaak wordt een 'screenshot' de begeleidende foto. Lukt dat? Ja, natuurlijk. A la guerre comme à la guerre. Maar leuk is anders.

Nu ik al twee weken tegen een laptopscherm praat, maakt de volgende mededeling van Philippe Geubels me dan ook simpelweg blij: "Laat ons maar gewoon ouderwets bellen", laat hij weten. "Dan kunt gij in uwe jogging blijven zitten en hoef ik mijn keuken niet op te ruimen. (lacht)"

Hoe is 't, Philippe? Overleef je het?

"Mijn vrouw, mijn dochter en ikzelf zijn gezond, dat is al goed. Verder hoop ik dat de oudere mensen in mijn familie bespaard blijven van het virus en tot nu toe is dat het geval. Dus ja, we stellen het goed, alles in acht genomen."

Welke impact heeft corona op je leven?

"Op werkvlak is die impact, zoals bij de meeste mensen, redelijk groot. Normaal gezien zaten we nu in de eerste twee opnameweken van seizoen 2 van Taboe. Maar dat hebben we moeten uitstellen. Op dit moment is dat nog geen onoverkomelijk probleem, maar als we in mei ook niet kunnen filmen, wordt het agendagewijs wél een hele klus. Afwachten."

"De uitzending van Geubels en De Hollanders, een reeks die ik voor de Nederlandse zender RTL4 heb gemaakt, is ook verschoven naar een latere datum. Het tijdsslot waarin het geprogrammeerd stond, is nu voorbehouden voor nieuws rond corona. Dat is spijtig, maar ook niet meer dan dat. Er zijn grotere drama's op dit moment."

Sinds begin maart zit je terug op Eén met Is Er Een Dokter In De Zaal?. Moppen maken over gezondheidsproblemen: hebben jullie in de huidige context getwijfeld om dit tweede seizoen uit te zenden?

"Geen moment. Om te beginnen was de reeks al opgenomen en afgewerkt voor de coronacrisis uitbrak, en bovendien is het ook plezant om af en toe eens iets te zien dat niét over corona gaat. Dat het dan ook nog eens een komisch programma over de medische wereld is, is een bizar toeval."

Als het had gekund, hadden jullie dan nog wat grappen over corona erin gestoken?

"Zeker, waarom niet? Ik merk aan de hoeveelheid memes en grappige filmpjes in mijn WhatsApp dat de mensen er best wel mee kunnen lachen. Ik denk zelfs dat humor noodzakelijk is in crisistijden als deze."

Postte je daarom zelf ook al een filmpje op Instagram? Daarin lees je een tijdschrift en vraag je je vrouw of ze een pintje kan komen brengen. Dat doet ze, maar ze kiepert het wel leeg over je hoofd. 'Eén week lockdown, de sfeer is goed', is het commentaar.

"Ach ja, iets onnozels. Ik was me wat aan het vervelen."

Is dat zo? Heeft de 'lockdown blues' al genadeloos toegeslagen?

"Eigenlijk niet. Het is misschien raar om te zeggen, maar ganse dagen thuiszitten en niets moeten, doet me deugd. Geen sociale verplichtingen, minder prikkels, het ligt me wel. Het voelt zelfs aan als een welgekomen herbronning. En die zeeën van tijd geven me ook de gelegenheid om eindelijk Hanna, mijn dochter, eens te leren kennen. Ze is per slot van rekening al vijf jaar. Gisteren tijdens het avondeten vroeg ze nog: 'Meneer, wie bent u eigenlijk?' (lacht)"

Hoe gaat zij om met deze onwerkelijke situatie?

"Heel goed. Ze weet dat ze uit de buurt van mensen moet blijven en doet dat ook zonder zich veel vragen te stellen. Normaal gezien is ze altijd aan het spelen met vriendinnetjes, maar nu weet ze dat dit even niet kan."

Je postte een foto van Hanna en een vriendinnetje, elk aan één kant van een venster. 'Vriendschap in tijden van corona', schreef je erbij. Het had iets treurigs, vond ik.

"Ik vond het vooral een mooie, warme foto. Normaal gezien post ik geen beelden van mijn dochter, maar nu kon ik me niet inhouden. Ik denk dat die kinderen vaak beter omgaan met zo'n crisis dan sommige volwassenen."

Neem jezelf eens als voorbeeld.

"Ik denk dat ik het goed doe. Ik volg de regels nauwgezet op. Ik ga elke dag wandelen met Hanna en met de hond, maar verder blijf ik in mijn kot. Als ik van de supermarkt terugkom, was ik minutenlang mijn handen en ik houd overal anderhalve meter afstand. Ik roep iedereen bij deze op om hetzelfde te doen. Het is klote, maar het moet nu even."

Jij staat bekend als een angstige mens, maar corona maakt je precies niet bang?

"Ik ben niet bang om het te krijgen, nee. En wat mijn angsten betreft: ik heb me in het verleden laten behandelen voor pleinvrees. #blijfinuwkot is in dat geval meer een zegen dan een vloek. Dank u, dokter Maggie. (lacht)"

"Wat me wel onrustig maakt, is de mogelijke economische kater. Het is op dit moment niet ondenkbaar dat de wereldeconomie instort. Alleen al het feit dat je je dit meer dan ooit kunt inbeelden, is maf en onrustwekkend. Als ik naar de entertainmentwereld kijk: niemand kan nog optreden, technici zitten werkloos thuis. Of de horeca: als dit lang duurt, gaan veel cafés het niet overleven, vrees ik."

Je bent sinds vorig jaar mede-eigenaar van een café-brouwerij. Komen jullie ook in de problemen?

"Nee. Het café is wel gesloten, maar de brouwerij blijft produceren en de drankenhandelaars bevoorraden. Ik zit hier zelf met een kind van vijf jaar tussen vier muren, ik weet hoe belangrijk een constante aanvoer van alcohol is in deze periode. (lacht)"

Hebben jullie op vrijdag 13 maart in het café nog een lockdownfeestje georganiseerd?

"Nee, zot. Pas op, ik denk dat er toen nog wel wat onwetendheid was, maar wie nu nog privéfeestjes organiseert, is toch niet goed bij zijn hoofd. Tegelijk snap ik ook wel de goesting om eindelijk nog eens mensen te zien. Iedere dag die cijfers over hospitalisaties en doden: je mag niet onderschatten wat dit teweegbrengt bij veel mensen. Ik vul elke dinsdag de enquête van het UZA in. Daar staan een hele hoop vragen in over angsten, dat zal niet voor niets zijn."

Je bent altijd al bovenmatig geïnteresseerd geweest in de medische wereld. Bij de start van het eerste seizoen van Is Er Een Dokter...? verklapte je zelfs dat je bijsluiters uit het hoofd leerde. Beleef jij nu topdagen met al die dokters en verplegers op televisie?

"Absoluut. Ik bekijk en beluister alles. Dat geeft me houvast. Al drink ik natuurlijk wel eerst een fles wijn voor ik de tv aanzet, anders word ik zot. (lacht)"

"Nee, serieus: ik heb echt het geruststellende gevoel dat we het in België goed aanpakken. De meeste mensen volgen de regels goed op, de politici nemen de juiste beslissingen en de dokters en de verplegers laten zien dat onze gezondheidszorg top is."

Heb je al geapplaudisseerd voor hen?

"Natuurlijk. Elke dag om 20 uur sta ik aan mijn voordeur te klappen. En niet alleen voor het verzorgend personeel, maar voor iedereen die nu in de frontlinie staat. Dus ook voor de medewerkers van supermarkten. Ik heb zelf in de Colruyt gewerkt. Ik weet hoe onzichtbaar je bent als rekkenvuller of kassier. Maar sinds ik optreed, ken ik ook de kracht van applaus. Hoe goed het kan doen om eens een compliment te krijgen. Ik kan alleen maar hopen dat dit ook na de crisis blijft hangen."

Geloof je daar echt in?

"De pessimist in mij zegt dat alles weer snel bij het oude zal zijn eenmaal deze miserie voorbij is. Maar tegelijk ben ik persoonlijk toch van plan om hier echt lessen uit te trekken. Ik ga in de toekomst meer tijd nemen voor mezelf en mijn gezin. Hopelijk gaan nog meer mensen dit doen. Je ziet nu trouwens al positieve gevolgen van corona: de betere lucht die we aan het inademen zijn, bijvoorbeeld. Ik zie ook veel initiatief bij zelfstandigen, ze zoeken naar creatieve oplossingen om inkomsten te genereren, daaruit ontstaan weer nieuwe ideeën. Dat is allemaal hoopvol."

Ik denk dat veel mensen zich afvragen wanneer ze weer een ‘normaal’ leven kunnen leiden. Wat denk jij?

"Daar heb ik geen flauw benul van. Tot er een vaccin is?"

Pff, daar moeten we nog een jaar op wachten.

"Gast, als er volgend jaar een vaccin is, dan is dat keisnel, hé. Kijk naar aids, dat is ook een virus: het heeft decennia geduurd eer ze een middel gevonden hadden."

"Ook belangrijk: ik heb gelezen dat je beter niet aftelt. De mensen die dachten dat het op 5 april afgelopen zou zijn en al een barbecue gepland hadden op 6 april, komen nu bedrogen uit. Ik bekijk het van dag tot dag. Is dat lastig? Ja. Maar niet onoverkomelijk, hé. Er zijn mensen door zwaardere tijden gegaan. Onze grootouders hebben de oorlog meegemaakt, dát was moeilijk. Wij moeten gewoon binnen blijven met de mensen die we graag zien, zo relatief is het."

We moeten er gewoon het beste van maken?

"Vind ik wel, ja. Ik heb altijd al graag gekookt en nu ik er tijd voor heb, schotel ik mijn gezin elke dag exquise maaltijden voor. Als mijn vrouw rond half zeven thuis komt van haar werk - ze doet verbouwingen van huizen, werkt alleen en mag dus nog op pad - hoeft ze alleen maar haar voetjes onder tafel te schuiven."

Welke pot staat er straks op die tafel te dampen?

"Ik heb verse pesto gemaakt van basilicum en geroosterde pijnboompitjes. Die serveer ik straks met pasta, kip en kerstomaatjes."

En de vijfjarige Hanna eet dat allemaal zonder morren?

"Nee... Zij wou frietjes. Ik ben snel overstag gegaan. 'Als je eerst een appel en tomatensoep eet, is het goed', heb ik gezegd. Tja, dat prille vaderschap, ik moet dat allemaal nog wat leren, hé. (lacht)"

Is Er Een Dokter In De Zaal, elke donderdag op Eén, 20.40 uur.