Meltheads scoren met ‘Naïef’: ‘We benadrukken onze ‘snotneuzigheid’ in plaats van die te willen wegsteken’

‘Ik ben misschien niet de slimste jongen, maar ik ben niet naïef.’ Met die woorden herschrijft Meltheads vandaag de belpopgeschiedenis. Deze vier Antwerpse jonkies zijn poulains van Stijn Meuris, koplopers in De afrekening en ook op Radio 1 en Willy stijgt hun ster zienderogen.

“Zoals een artiest de x-factor kan hebben, zo kan een song ook over de x-factor beschikken. Dat ‘iets’ extra. Je kan er niet precies je vinger opleggen waarom, maar je wéét dat het gaat werken. En ‘Naïef’ is zo’n song.” Met die ogenschijnlijke grootspraak stuurde het label van Meltheads die single twee maanden geleden de wereld in. De woorden vielen niet in dovemansoren. Hun song bivakkeert al weken aan de top van De afrekening op Studio Brussel, is meer dan 100.000 keer beluisterd op Spotify, en ook de zwartgallige videoclip maakt furore.

“Deze track kan geschiedenis schrijven,” glundert hun platenbaas Tony Vandenbogaerde van Mayway Records daarom. “Net zoals ‘Arme Joe’ van Noordkaap of ‘En toen was er niets meer’ van De Brassers dat deden toen alle dieren nog spraken. Deze song heeft instant appeal en een tijdloze belpopclassicfeel.”

De vergelijking met De Brassers horen ze wel vaker, knikt frontman Sietse Willems (22). “Niet onterecht. We halen onze inspiratie bij de postpunk van Shame en Idles, maar ik ben een tijdlang geobsedeerd geweest door de oude Belgische punkscene. Maar toen ik ‘Naïef’ schreef, luisterde ik ook naar De Ambassade. Oorspronkelijk klonk ‘Naïef’ ook zo. De new-waveversie op Spotify is in feite mijn opgepoetste demo met drumcomputer.” Hij noemt ‘Naïef’ ook een toevalstreffer. “Het was een slaapkamerproject, ontstaan uit verveling tijdens de lockdown. Op een repetitie hoorden de andere jongens me die song spelen, en we besloten om ermee aan de slag te gaan.”

Met slechts twee akkoorden en de al even repetitieve slagzin “Ik ben niet naïef” wapent de groep zich met coldwave tegen de koude buitenwacht. Paranoïa doet gul haar duit in het zakje: “Ze kijken naar ons de hele tijd”, gromt Willems tussen zijn tanden. “Ze kennen de nummers van sociale computers.” Geen idéé waar hij het over heeft, maar we voelen de terreur in onze botten. “Ik heb deze zomer zelf pas betekenis aan die zin kunnen geven”, vertelt Willems. “Even had ik een Russische vriendin, die gevlucht was voor de oorlog. De politie in Rusland springt soms willekeurig op een tram om er alternatief ogende types uit te pikken. Ze pluizen dan je gsm uit. Zo’n autoritair systeem klinkt als een nachtmerrie, maar het is een reëel gevaar voor elke democratie.”

Gebrekkig

De leden van Meltheads leerden elkaar kennen in het middelbaar. Daar stelden ze al snel vast dat ze “eenzelfde passie hadden voor gebrekkig gitaar spelen”. Sindsdien is er niet zo heel veel veranderd, grinnikt Willems. “Enkel de podia zijn wat groter geworden.” Dat is een understatement. Het ging met een rotvaart toen ‘Sweet Monica’ zich binnen wrikte in de finale van De Nieuwe Lichting op Studio Brussel, en ze in één klap ook het zilver op Humo’s Rock Rally in de AB kaapten. Afgelopen zomer maakten de jongen honden al het mooie weer op Pukkelpop, Lokerse Feesten en Maanrock.

Zo verschenen ze ook op de radar van Raymond van het Groenewoud. “Jonge artiesten proberen zo vaak weemoedig en zwaar op de hand te klinken, vond hij”, zegt Willems. “Alsof ze het leven helemaal begrijpen. Dat hebben wij net niet. (lacht) Volgens hem benadrukken we onze ‘snotneuzigheid’ in plaats van die te willen wegsteken. Dat was niet alleen een mooi compliment; het klopt ook gewoon.”

Die jeugdige sturm-und-drang ontging Evert Venema van Radio 1 net zomin. Momenteel wordt ‘Naïef’ ook in de vaart der Vox opgestuwd. Net als bij De afrekening bepaalt de luisteraars die lijst. “De song is op een heel bescheiden plaatsje binnengekomen, maar het is een steady climber: in een mum van tijd haalden ze de top 10. En zoals het er nu naar uitziet, blijft hun ster ook volgende week stijgen. Dat succes is niet zo moeilijk te verklaren, denk ik. De Brassers is een natuurlijk aanknooppunt voor heel wat luisteraars. Je hoort het in hun sound, maar ook in het gevoel dat de song uitstraalt: de hemel kan elk ogenblik op onze kop vallen. Het doemdenken van de postpunk zit er duidelijk in verweven, maar bij Meltheads speelt ook een jeugdige drang mee. Meer levensvreugde, op een bepaalde manier.”

Op de Radio 1 Sessies van Noordkaap waren Meltheads onlangs te gast, en Venema hoort er Noordkaap-gitarist Lars Van Bambost nog zeggen: “Meltheads? Dat is eigenlijk de Stijn met zijn band, voor wij erbij kwamen. Het is dus niet verwonderlijk dat Stijn Meuris zo hoog met hen oploopt.” Op Facebook hijst die de groep graag op een pedestal: “Ik zie die jonge, energieke, top klinkende, superstrak spelende, veelbelovende en inspirerende Meltheads en denkt: damn, was ik maar weer…”

Venema vindt het vreemd dat de groep niet verder wil in het Nederlands. “Dat verbaast me. Dit succes zou hen aan het denken moeten zetten. Niets staat een Engelstalige carrière in de weg natuurlijk. Maar als je nu ook ziet wat ze in De afrekening veroorzaken?”

Vandenbogaerde ziet dat helemaal anders: “Iedereen heeft de mond vol over ‘Naïef’, maar ze hebben zoveel meer in hun mars. Hun vroegere songs kun je nu bijna als jeugdzonden beschouwen. Het nieuwe materiaal dat ik al hoorde, stuitert alle kanten op, maar het klopt allemaal. Wacht maar af, wanneer hun debuut volgend jaar verschijnt.”

‘Naïef’ is verschenen bij Mayway Records.